Ιωάννης Δούκας (καίσαρ): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
Του δόθηκε ο τίτλος του Καίσαρα από τον αδελφό του, αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ι΄,<ref name="Canduci, pg. 275">Canduci, pg. 275</ref> έτσι έγινε ένα από τα πιο σημαίνοντα μέλη της αριστοκρατίας. Ο πλούτος του προέρχεται από κτήσεις στη [[Θράκη]] και τη [[Βιθυνία]], και ήταν στενός φίλος του ιστορικού [[Μιχαήλ Ψελλός|Μιχαήλ Ψελλού]].
Αφού υπηρέτησε ως σύμβουλος και υποστηρικτής του αδελφού του, ο Ιωάννης ήρθε στο προσκήνιο μετά το θάνατο του αδελφού του το 1067 ως φυσικός προστάτης των δικαιωμάτων του ανιψιού του [[Μιχαήλ Ζ΄|Μιχαήλ Ζ΄ Δούκα]]<ref>Norwich, pg. 343</ref>. Η θέση του ως Καίσαρας και η επιρροή της οικογένειάς του στη Γερουσία σήμαινε ότι ήταν πίσω από την αντίθεση των δικαστικών υπαλλήλων, με την αυτοκράτειρα μητέρα της [[Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα|Ευδοκίας Μακρεμβολίτισσας]] και τον γάμο της με το [[Ρωμανός Δ΄|Ρωμανό Δ΄ Διογένη]]<ref>Norwich, pg. 345</ref>. Κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών ετών έγινε πικρός εχθρός του αυτοκράτορα, αλλά αυτό σήμαινε ότι πέρασε ένα μεγάλο μέρος της βασιλείας του Ρωμανού στη συνταξιοδότηση στα κτήματά του στη Βιθυνία<ref name="Canduci, pg. 275">Canduci, pg. 275</ref>. Ο Ιωάννης Δούκας φέρεται να είναι [[Δουκάτο της Αντιόχειας|
Η αιχμαλωσία του Ρωμανού έδωσε στον Ιωάννη την ευκαιρία να επιστρέψει στην [[Κωνσταντινούπολη]] μετά από αίτημα της Ευδοκίας Μακρεμβολίτισσας<ref name="Norwich, pg. 355">Norwich, pg. 355</ref>. Ένωσε τις δυνάμεις του με το Μιχαήλ Ψελλό, ο Καίσαρ στη συνέχεια εξασφάλισε τα δικαιώματα του Μιχαήλ στον θρόνο κι ανάγκασε την Ευδοκία να γίνει μοναχή και να αποσυρθεί τον Οκτώβριο του 1071<ref name="Norwich, pg. 355">Norwich, pg. 355</ref>. Σύντομα έγινε ντε φάκτο επικεφαλής της κυβέρνησης στο όνομα του Μιχαήλ Ζ΄, αρνήθηκε να αναγνωρίσει ως αυτοκράτορα τον Ρωμανό, δηλώνοντας ότι ο Ρωμανός είχε ανεβεί στο θρόνο για να ενεργήσει υπέρ του Μιχαήλ, ο οποίος ήταν πλέον σε θέση να διαχειριστεί μόνος του την αυτοκρατορία. Ο καίσαρ Ιωάννης έστειλε τους γιους του Ανδρόνικο και ο Κωνσταντίνο να συλλάβουν τον Ρωμανό Δ΄<ref>Norwich, pg. 356</ref> , ο οποίος είχε απελευθερωθεί από την αιχμαλωσία<ref>Finlay, pg. 43</ref>. Ο Ιωάννης Δούκας αρχικά συμφώνησε να επιτρέψει στον Ρωμανό να παραιτηθεί από τα δικαιώματα του στον θρόνο και αποσυρθεί σε μοναστήρι. Αλλά το μίσος του Ρωμανού ήταν τόσο μεγάλο που ο ίδιος υπαναχώρησε από τη συμφωνία και διέταξε ο Ρωμανός να τυφλωθεί, στέλνοντας του ένα μήνυμα σκωπτικό, συγχαίροντας τον για την απώλεια του στα μάτια, αργότερα ο Ρωμανός πέθαινε από τη μολυσμένη πληγή<ref>Finlay, pg. 44</ref><ref>Norwich, pg. 357</ref>. Με η εξάλειψη του Ρωμανού, ο Ιωάννης και ο Μιχαήλ Ψελλός είχαν την υπέρτατη εξουσία στο δικαστήριο<ref>Norwich, pg. 358</ref>.
Γραμμή 11:
== Η Εξέγερση του 1074 ==
Εν τω μεταξύ, η πρόοδος των [[Σελτζούκοι|Σελτζούκων Τούρκων]] ξεσήκωσε τη βυζαντινή κυβέρνηση που ανέλαβε δράση, συγκεντρώνοντας ένα στρατό μισθοφόρων υπό τις διαταγές του [[Ισαάκιος Κομνηνός (
Η κατάσταση στη [[Μικρά Ασία]] ήταν πλέον τόσο τρομερή, ώστε το 1074 ο Μιχαήλ αναγκάστηκε να διατάξει τον θείο του Ιωάννη να αναλάβει τη διοίκηση του αυτοκρατορικού στρατού και να νικήσει τους Νορμανδούς μισθοφόρους<ref name="Finley, pg. 53">Finley, pg. 53</ref>. Οι δύο στρατοί συναντήθηκαν στο [[Δορύλαιο]] κοντά στη γέφυρα του ποταμού Ζομπί, όπου ήταν μία από τις μεγάλες γραμμές επικοινωνίας ανάμεσα στην Κωνσταντινούπολη και τις κεντρικές επαρχίες της Μικράς Ασίας. Προδομένος από Φράγκους μισθοφόρους του και από την επαίσχυντη υποχώρηση των ασιατικών στρατευμάτων με από την εντολή του μελλοντικού αυτοκράτορα [[Νικηφόρος Βοτανειάτης|Νικηφόρου Γ Βοτανειάτη]], ο Ιωάννης νικήθηκε και συνελήφθη μαζί με τον γιο του Ανδρόνικο<ref name="Finley, pg. 53">Finley, pg. 53</ref>. Οι Φράγκοι μισθοφόροι στη συνέχεια προχώρησαν στις ακτές του Βοσπόρου, υπό τον νεότερο γιο του Ιωάννη Κωνσταντίνο και διαλύθηκαν.
| |||