Ροζίτα Σώκου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επί πολλά χρόνια συνεργαζόταν με την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, γράφοντας φυλλάδια και παρουσιάζοντας ταινίες πριν από τις Κυριακάτικες προβολές τους.

Μετά το πραξικόπημα του 1967, η ''Καθημερινή'' έκλεισε και η Ροζίτα Σώκου αρνήθηκε να υπογράψει τη συλλογική μήνυση κατά της Ελένης Βλάχου <ref group="Σημ">ο δεύτερος ήταν ο [[Φρέντυ Γερμανός]]</ref>. Με την υπογραφή της θα συνυπόγραφε πως είχε άδικο η Ελένη Βλάχου που υποστήριζε πως σε καθεστώς δικτατορίας είναι αδύνατον να συνεχίσει η έκδοση μιας εφημερίδας. Για την άρνησή της αυτή πέρασε από πειθαρχικό συμβούλιο όπου απειλήθηκε με διαγραφή από την [[ΕΣΗΕΑ]]. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε στη δημιουργία του περιοδικού του Γιάννη Πουρνάρα ''Επίκαιρα'' καθώς και στο ''Πρώτο''. Το 1968, πήγε για λογαριασμό του τελευταίου σε αποστολή στη [[Σοβιετική Ένωση]] και στο [[Χόλυγουντ]]. Από το 1969 έως το 2005 ξεκίνησε η συνεργασία της με την εφημερίδα ''Ακρόπολη'' στην οποία, έναν χρόνο αργότερα, προστέθηκε η [[Απογευματινή]]. Έγραφε κριτική κινηματογράφου, θεάτρου, μπαλέτου. Διατηρούσε διάφορες προσωπικές σελίδες με χρονογραφήματα, πορτραίτα καλλιτεχνών ή αναμνήσεις καθώς και ανταποκρίσεις από κινηματογραφικά και θεατρικά φεστιβάλ <ref group="Σημ">ορισμένα εκ των οποίων το φεστιβάλ Καννών, Βενετίας, Βερολίνου, Σαν Σεμπαστιάν, Ταορμίνα, Σπολέτο</ref>. Στις ανταποκρίσεις της <ref group="Σημ">ειδικά από τη Θεσσαλονίκη</ref> έδινε παθιασμένο αγώνα για ταλαντούχους δημιουργούς που θεωρούσε οτι αδικούνταν από το κατεστημένο. Σε σειρές άρθρων συχνά καταπιανόταν με τολμηρά, για τη δεκαετία του '70, θέματα όπως η ομοφυλοφιλία ή η έντονη καταγγελία της ενάντια στο ξεπούλημα διανοούμενων σχετικά με τις επιχορηγήσεις του Ιδρύματος Φόρντ. Αυτό ήταν κάτι που την έφερε σε αντιπαράθεση με τον παλιό της αγαπημένο Γιάννη (μετέπειτα ''Ιάννη'') Ξενάκη και τη γυναίκα του Φρανσουάζ οι οποίοι διέψευσαν όσα είχαν πει δηλώνοντας πως δεν της είχαν παραχωρήσει ποτέ συνέντευξη.

 

=== Ραδιόφωνο ===