μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Πιστεύεται ότι ανήκαν στα πελασγικά φύλα που συνιστούσαν μέρος του πρωτοελληνικού φυλετικού υποστρώματος. Αρχικά κατοικούσαν στην περιοχή ανάμεσα στα βουνά [[Οίτη]] και [[Παρνασσός]], μία άγονη γη που ήταν γνωστή ως '''Δρυοπίς'''. Πιστευόταν ότι σχετίζονταν με τους [[Λέλεγες]], και είχαν χαρακτηρισθεί ως φυλή ληστών. Οι οικισμοί των Δρυόπων, όπως και των Λελέγων, διατηρήθηκαν μέχρι και το τέλος της [[Νεολιθική Εποχή|Νεολιθικής Εποχής]]. Ο Αίλιος Αριστείδης αναφέρει την εις τον Υμηττόν εγκατάστασιν των Πελασγών, παραδέχεται μάλιστα ότι οι Δρύοπες, όπως και οι Πελασγοί είναι γένη των Ελλήνων. Η ακμή του πολιτισμού τους τοποθετείται γύρω στα 1600 π.Χ.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, οι Δρύοπες εκδιώχθηκαν από τη Δρυοπίδα από τον [[Ηρακλής|Ηρακλή]] και τους [[Μαλιείς]], που κατέλαβαν την οχυρωμένη πόλη τους στον Παρνασσό (Ηρόδοτος, 8, 43). Κατά τον μύθο, στην Τραχινία η [[Διηάνειρα]] βοήθησε τον Ηρακλή πολεμώντας στο πλευρό του κατά των Δρυόπων και πληγώθηκε στο στήθος. Στη συνέχεια οι Δρύοπες
Κατά τη μυθολογία και πάλι, όσοι Δρύοπες κατέφυγαν στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]] προσέπεσαν ως ικέτες στον βασιλιά [[Ευρυσθέας|Ευρυσθέα]], ο οποίος ως αντίπαλος του Ηρακλή τους έδωσε την αργολική πόλη [[Ασίνη]]. Οι ίδιοι οι Δρύοπες ίδρυσαν από μόνοι τους και τη [[Νεμέα]]. Ο Παυσανίας στα «Μεσσηνιακά» (τόμος Β, λδ΄, 9) μας πληροφορεί ότι αυτή η μετανάστευση έλαβε χώρα κατά την «τρίτη γενεά», όταν βασιλιάς των Δρυόπων ήταν ο '''Φύλας'''. Αντιμετωπίζοντας και εκεί διωγμούς ως σύμμαχοι των Σπαρτιατών, έφυγαν όταν οι Σπαρτιάτες τους επέτρεψαν να εγκατασταθούν σε μία πόλη της Μεσσηνίας την οποία οι Δρύοπες μετονόμασαν επίσης σε «Ασίνη».
|