Μαντείο των Δελφών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 14:
Οι επισκέπτες που ζητούσαν χρησμό από την [[Πυθία]] ονομάζονταν ''θεοπρόποι'' και κατά το τελετουργικό του Μαντείου έπρεπε να καθαριστούν αρχικά με νερό από την [[Κασταλία]] πηγή, πληρώνοντας έναν ορισμένο αντίτιμο, το λεγόμενο ''πελανόν'', που δεν ήταν ίδιο για όλους,ενώ έπρεπε να προσφέρουν και θυσία στο ναό του Απόλλωνα, συνήθως ένα [[κατσίκι]]. Το ζώο έπρεπε να μην είχε κάποιο ελάττωμα, ενώ απαραίτητος [[οιωνός]] για να μπορέσει η Πυθία να δώσει χρησμό, ήταν να αρχίσει το ζώο να τρέμει. Για το λόγο αυτό κατάβρεχαν το θύμα με κρύο νερό. Ανάμεσα στους θεοπρόπους υπήρχε μια ιεράρχηση, σχετικά με το ποιος προηγούνταν στη χρησμοδοσία. Οι πρώτοι που δικαιούνταν να λάβουν χρησμό ήταν οι κάτοικοι των Δελφών. Ακολουθούσαν όσοι είχαν τιμηθεί από του Δελφούς με το προνόμιο της ''[[προμαντεία|προμαντείας]]'' και έπειτα οι υπόλοιποι. Μέσα στις δύο τελευταίες ομάδες, η σειρά κανονιζόταν με κλήρο.
Παρόμοιες τελετουργίες κάθαρσης ακολουθούσε και η Πυθία. Ύστερα από κάποια τυπική διαδικασία, κατέβαινε στο λεγόμενο ''άδυτον'', κάτω από το σηκό του ναού του Απόλλωνα, όπου άκουγε την ερώτηση από τους ιερείς που βρίσκονταν σε έναν διπλανό μικρό χώρο που ονομαζόταν ''οίκος''. Στη συνέχεια έπεφτε σε έκσταση ενώ οι ιερείς κατέγραφαν και ερμήνευαν τα λόγια που πρόφερε. Την επιμέλεια του Μαντείου είχαν πέντε άνδρες, κάθε ένας από τους οποίους
== Οι χρησμοί και η σημασία τους στον Αρχαίο Ελληνικό κόσμο ==
| |||