Μιχάλης Μανούσκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Υπήρξε σημαντική προσωπικότητα της πόλεως του [[Πειραιάς|Πειραιά]], βιομήχανος στο επάγγελμα. Υπήρξε μαζί με τον [[Νότης Καμπέρος|Νότη Καμπέρο]] ιδρυτής του Ολυμπιακού, στο όνομα του οποίου προσέθεσε το «Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς». Διετέλεσε πρώτος πρόεδρός του (1925–1928), χρημάτισε δε άλλες δύο φορές πρόεδρος (1937–1939, 1945–1950). Το 1938 διορίστηκε από την κυβέρνηση Μεταξά δήμαρχος Πειραιά, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1941. Παραιτήθηκε από τα καθήκοντά του λίγο μετά τη [[Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα|γερμανική εισβολή του Απριλίου του 41'1941]], αρνούμενος να συνεργαστεί με τους [[Ναζιστική Γερμανία|Γερμανούς κατακτητές]].<ref>Εφημερίδα ''"ΤΑ ΝΕΑ"'', 12/12/1952: ''"(...) Ως δήμαρχος επίσης από του 1937 μέχρι του Μαΐου του 1941, οπότε απεχώρησε αρνηθείς να συνεργασθή μετά των αρχών της κατοχής."''</ref>

Απεβίωσε σε ηλικία 107 ετών την 11η Δεκεμβρίου 1952, τρίτο στέλεχος της ιστορίας του Ολυμπιακού εντός 8 εβδομάδων, έπειτα από τους [[Φίλιππος Κουράντης|Φίλιππο Κουράντη]] στις 17 Οκτωβρίου και [[Γιάννης Ανδριανόπουλος|Γιάννη Ανδριανόπουλο]] στις 6 Νοεμβρίου.<ref>Πάνος Μακρίδης-[[Βαγγέλης Φουντουκίδης|Ευάγγελος Φουντουκίδης]], ''Αυτός είναι ο Ολυμπιακός • Η ένδοξη ιστορία του δημοφιλούς συλλόγου'', έκδοση εφημ. ''ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ'', Αθήνα 1957, σελ. 86</ref>