Νικόλαος Δημητρακόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις [[Ελληνικές εκλογές Αυγούστου 1910 (Αναθεωρητική)|Εκλογές Αυγούστου 1910]] που διεξάχθηκαν,στις [[8 Αυγούστου]] [[1910]], (μετά από την παραίτηση της [[Κυβέρνηση Στέφανου Δραγούμη 1910|Κυβέρνησης του Στέφανου Δραγούμη]]), έχοντας δημιουργήσει ήδη δικό του ομώνυμο κόμμα κέρδισε 21 έδρες εκλεγείς και ο ίδιος βουλευτής της Αρκαδίας όπου και συμπράττοντας στη συνέχεια με τον Ελευθέριο Βενιζέλο συμμετείχε στην [[Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1910|πρώτη κυβέρνηση Βενιζέλου]]<ref>Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.72</ref>, αναλαμβάνοντας υπουργός Δικαιοσύνης στις 6 Οκτωβρίου (1910) και παράλληλα για σύντομο χρονικό διάστημα, μόλις 12 ημερών, το Υπουργείο των Εξωτερικών, το οποίο και παρέδωσε στον [[Ιωάννης Γρυπάρης (πολιτικός)|Ιωάννη Γρυπάρη]]. Την επομένη της ανάληψης των καθηκόντων του στο υπουργείο δικαιοσύνης με εγκύκλιό του προς όλες τις δικαστικές αρχές της επικράτειας ενημερώνοντας για το επικείμενο πρόγραμμά του ζήτησε απ΄ όλους να γίνουν «''συμπράκτορες, φίλοι και συναγωγοί''» στο έργο «''της αναστηλώσεως και ενισχύσεως της δικαιοσύνης, αλλ΄ εν ταυτώ και της πολιτειακής και κοινωνικής αναπλάσεως''». Εκθειάζοντας με τα μελανότερα χρώματα τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού και ειδικότερα την παραλυσία της δικαιοσύνης ένεκα των ιδεών του επαναστατικού ρεύματος της εποχής σημείωνε στην εγκύκλιό του

: «''Διατάξεις των νόμων εν τούτω κείμεναι και ποινάς πειθαρχικας απαγγέλουσαι περιέπεσαν εις αχρησίαν, η των προϊσταμένων επί των υφισταμένων εποπτεία εχαλαρώθη, η δε εκ μέρους του εισαγγελικού κλάδου επιτήρησις των δικαστηρίων και των δικαστικών υπαλλήλων και υπηρετών, απομακρυνθείσα τελείως του νόμου και μεταβληθείσα εις τύπον απλούν, ουδέ πόρρωθεν ανταπεκρίθη εις τας νομοθετικάς προσδοκίας. Ενώ εκατέρωθεν έξεις πολιτικαί, καθ΄ ών εξηγέρθη η κοινή συνείδησις, παρέλυσαν όλως την υπό του κέντρου εποπτείαν και την εκ ταύτης εγγύησιν περί την διαχείρησιν της δικαιοσύνης. Ούτως ολόκληρον το σύστημα της επιτηρήσεως, του ελέγχου και των επιθεωρήσεων των προϊσταμένων αρχών και της πειθαρχικής εξουσίας η ενάσκησις δι΄ ων ο νομοθέτης εφρούρησε της δικαιοσύνης την διαχείρησιν, περιέπεσαν εις πλήρη σχεδόν αχρησίαν''».

Τα πρώτα βασικά μέτρα που έλαβε ο Ν Δημητρακόπουλος στο μεγαλόπνοο πρόγραμμά του για την ανύψωση της δικαιοσύνης ήταν α) το ζήτημα των αποδοχών των δικαστικών, β) η κάθαρση του χώρου από φερόμενους ως "ανάξια στοιχεία", γ) η σύγκρουσή του με το επαναστατικό ρεύμα της εποχής που απαιτούσε μεταξύ άλλων την κατάργηση της ισοβιότητας των δικαστών και δ) την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης από κάθε παρεμβατισμό με επακόλουθο την ισόνομη εφαρμογή των νόμων.