Τιβέριος Β΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 43:
 
==Αρχική Σταδιοδρομία και ο Πόλεμος των Αβάρων του 570==
Γεννημένος στη [[Διοίκηση Θράκης|Θράκη]] o Tιβέριος διορίστηκε στο αξίωμα του "Νοτάριου" όπου λίγο μετά το 552 συστήθηκε από τον [[Πατριάρχης Ευτύχιος|Πατριάρχη Ευτύχιο]] στο μελλοντικό αυτοκράτορα [[Ιουστίνος Β΄|Ιουστίνο Β΄]], με τον οποίο έγιναν στενοί φίλοι. Ήταν αξιωματικός και είχε πολεμήσει εναντίον των [[Λομβαρδοί|Λομβαρδών]] στην Ιταλική Χερσόνησο. Υπό την προστασία του Ιουστίνου ο Τιβέριος προήχθη στη θέση του "Κόμη των εξκουβιτόρων", που διατήρησε από το 565 ως το 574. Παραβρέθηκε κατά την Αυτοκρατορική ενθρόνιση του Ιουστίνου στις 14 Νοεμβρίου 565 και παρακολούθησε επίσης την ορκομωσίαορκωμοσία του Αυτοκράτορα ως [[Ύπατος|Ύπατου]] την 1 Ιανουαρίου 566.
 
Ο Ιουστίνος σταμάτησε να κάνει προς τους [[Άβαροι|Αβάρους]] πληρωμές που είχαν συμφωνηθεί από τον προκάτοχό του [[Ιουστινιανός Α´|Ιουστινιανό]]. Το 569 διόρισε τον Τιβέριο στη θέση του ''Magister utriusque militiae'' με εντολή να ασχοληθεί με τους Αβάρους και τα αιτήματά τους. Ο Τιβέριος συμφώνησε με τους Αβάρους να εγκατασταθούν σε Ρωμαϊκά εδάφη στα Βαλκάνια με αντάλλαγμα την παραλαβή ομήρων από διάφορους αρχηγούς τους. Ο Ιουστίνος όμως παραβίασε τη συμφωνία αυτή, επιμένοντας να πάρει ομήρους από την οικογένεια του ίδιου του Χαν των Αβάρων. Ο όρος αυτός απορρίφθηκε από τους Αβάρους έτσι ο Τιβέριος κινητοποιήθηκε για πόλεμο. Το 570 νίκησε ένα στρατό των Αβάρων στη [[Θράκη]] και επέστρεψε στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Ενώ όμως προσπάθησε να δώσει συνέχεια στη νίκη αυτή, στα τέλη του 570 ή τις αρχές του 571, ο Τιβέριος ηττήθηκε σε μια μάχη που ακολούθησε, όπου παρά τρίχα γλύτωσε το θάνατο καθώς ο στρατός του υποχωρούσε από το πεδίο της μάχης. Συμφωνώντας σε μια ανακωχή ο Τιβέριος παρείχε συνοδεία στους Αβάρους απεσταλμένους για να συζητήσουν τους όρους μιας συνθήκης με τον Ιουστίνο. Κατά την επιστροφή τους οι Αβαροι απεσταλμένοι δέχθηκαν επίθεση και ληστεύθηκανληστεύτηκαν από τοπικούς φυλάρχους, γεγονός που τους εξανάγκασε να απευθύνω έκκληση προς τον Τιβέριο για βοήθεια. Αυτός εντόπισε την ομάδα που είχε διαπράξει τη ληστεία και τους επέστρεψε τα κλοπιμαία.
 
Το 574 Ιουστίνος αρρώστησε ψυχικά, αναγκάζοντας την αυτοκράτειρα [[Σοφία (αυτοκράτειρα)|Σοφία]] να στραφεί προς τον Τιβέριο για να διευθύνει την αυτοκρατορία, που πολεμούσε τους [[Αυτοκρατορία των Σασσανιδών|Πέρσες]] στην Ανατολή και ήταν απασχολημένος με την εσωτερική κρίση της [[Πανώλη|πανώλης]]. Για να πάρουν μια ανάσα ο Τιβέριος και η Σοφία συμφώνησαν μια μονοετή συνθήκη με τους Πέρσες, με αντάλαγμααντάλλαγμα 45.000 [[Σόλιδος|σόλιδους]]. Στις 7 Δεκεμβρίου 574 ο Ιουστίνος, σε μια από τις στιγμές διαύγειάς του, ανακήρυξε τον Τιβέριο [[Καίσαρας|Καίσαρα]] και τον υιοθέτησε ως γιο του. Ο Τιβέριος πρόσθεσε στο όνομά του το όνομα Κωνσταντίνος. Αν και το αξίωμά του ήταν τώρα επίσημο ήταν ακόμη υπαγόμενος στον Ιουστίνο. Η Σοφία ήταν αποφασισμένη να παραμείνει στην εξουσία και διατήρησε τον Τιβέριο υπό το στενό έλεγχό της μέχρι το θάνατο του Ιουστίνου το 578.
 
==Ανάδειξη ως ''Καίσαρας'' (574-578)==
Γραμμή 54:
Παράλληλα με πλουσιοπάροχες δωρεές έσπευσε να μειώσει τα κρατικά έσοδα αφαιρώντας φόρους στο κρασί και στο ψωμί, που είχαν επιβληθεί από τον [[Ιουστινιανός Α´|Ιουστινιανό Α´]]. Συνέχισε την επίσημη απαγόρευση της πώλησης των κυβερνητικών θέσεων, που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Διαπραγματεύτηκε επίσης μια ανακωχή με τους Αβάρους, πληρώνοντάς τους 80.000 σόλιδους το χρόνο, έναντι των οποίων οι Αβαροι συμφώνησαν να υπερασπίζονται τα σύνορα του Δούναβη, επιτρέποντας έτσι στον Τιβέριο να μεταφέρει στρατεύματα στην Ανατολή για μια προγραμματισμένη ανανέωση της σύγκρουσης με τους Πέρσες.
 
Το 575 ο Τιβέριος άρχισε να μετακινεί τις στρατιές της Θράκης και του [[Παννονία|Ιλλυρικού]] στις ανατολικές επαρχίες. Αγοράζοντας χρόνο για να κάνει τις αναγκαίες προετοιμασίες συμφώνησε σε τριετή ανακωχή με τους Πέρσες, πληρώνοντάς τους 30.000 νομίσματα, αν και η ανακωχή δεν περιελάμβανε ενέργειες στην περιοχή γύρω από την [[Αρμενία]]. Ο Τιβέριος χρησιμοποίησε επίσης την περίοδο αυτή για να στείλει ενισχύσεις στην Ιταλία υπό τη διοίκηση του Βαδουάριου με εντολή να ανακόψει την εισβολή των [[Λομβαρδοί|Λομβαρδών]]. ΕσωσεΈσωσε τη [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμη]] από τους Λομβαρδούς και συνήψε συμμαχία της Αυτοκρατορίας με το Χίλντεμπερτ Β΄, Βασιλιά των [[Φράγκοι|Φράγκων]], για να τους νικήσει. Ατυχώς ο Βαδουάριος ηττήθηκε και σκοτώθηκε το 576, αφήνοντας να χαθούν ακόμη περισσότερα εδάφη της αυτοκρατορίας στην Ιταλία. Ο Τιβέριος δεν κατάφερε να αντιδράσει όταν ο Πέρσης [[Αυτοκρατορία των Σασσανιδών|Σασσανίδης]] Αυτοκράτορας [[Χοσρόης Α΄ της Περσίας|Χοσρόης Α΄]] έπληξε τις Αρμενικές επαρχίες της Αυτοκρατορίας το 576, λεηλατώντας τη [[Μαλάτεια|Μελιτηνή]] και τη [[Σεβάστεια]]. Στρέφοντας την προσοχή του προς ανατολάς έστειλε το στρατηγό του Ιουστινιανό με τις ανατολικές στρατιές να απωθήσει τους Πέρσες στον [[Ευφράτης|Ευφράτη]]. Οι Βυζαντινοί τους απώθησαν βαθειά μέσα στο Περσικό έδαφος, με αποκορύφωμα μια επιδρομή στην Ατροπατηνή (σημερινό ΒΔ Ιράν). Το 577 όμως ο Ιουστινιανός ηττήθηκε στην Περσική Αρμενία και οι Βυζαντινοί αναγκάστηκαν να αποσυρθούν. Αντιδρώντας στην ήττα αυτή ο Τιβέριος αντικατέστησε τον Ιουστινιανό με το μελλοντικό αυτοκράτορα [[Μαυρίκιος (αυτοκράτορας)|Μαυρίκιο]]. Κατά τη διάρκεια της ανακωχής που συνήψε με το Χοσρόη, ο Τιβέριος ενίσχυσε αρκετά το στρατό της Ανατολής, όχι μόνο με μετακινήσεις από τις δυτικές στρατιλεςστρατιές του αλλά επίσης με στρατολόγηση βαρβάρων, που οργάνωσε σε μια νέα μονάδα [[Φοιδεράτοι|Φοιδεράτων]], ανερχόμενη σε περίπου 10.000 στρατιώτες στο τέλος της βασιλείας του.
 
Ολο το 577 και το 578 ο Τιβέριος απέφυγες όλες τις άλλες εμπλοκές που θα του αποσπούσαν την προσοχή από την επικείμενη σύγκρουση με τους Πέρσες. Κατεύνασε, με μεγάλη επιτυχία, τόσο τους [[Σύνοδος της Χαλκηδόνας|Δυοφυσίτες]] όσο και τους [[Μονοφυσιτισμός|Μονοφυσίτες]] Χριστιανούς, με τη χρήση στρατηγικών διορισμών και την άμβλυνση των διώξεων. Πλήρωσε στους Λομβαρδούς φυλάρχους περίπου 200.000 σόλιδους, σε μια προσπάθεια να τους κρατήσει διαιρεμένους και να εμποδίσει την εκλογή ενός βασιλιά. ΟτανΌταν οι [[Σλάβοι]] εισέβαλαν στο Ιλλυρικό μετέφερε στρατεύματα Αβάρων για να τους επιτεθούν και να τους υποχρεώσουν να υποχωρήσουν. Στη συνέχεια, όταν ο Χοσρόης εισέβαλε στη Ρωμαϊκή [[Μεσοποταμία]] το 578 ο στρατηγός του Μαυρίκιος κατάφερε να εισβάλει στην Αρζανηνή της Αρμενίας και στη Μεσοποταμία λεηλατώντας αρκετές σημαντικές πόλεις και αναγκάζοντας τους Πέρσες να σταματήσουν την προέλασή τους και να υπερασπιστούν τα δικά τους εδάφη. Την περίοδο αυτή πέθανε τελικά ο ασθενών Αυτοκράτορας Ιουστίνος στις αρχές του Οκτωβρίου του 578.
 
==Βασιλεία ως 'Αύγουστος' (578–582)==
[[Image:Solidus-Tiberius II-Sear 421x422.jpg|thumb|250px|right|''[[Σόλιδος]]'' του Τιβέριου Β΄ Κωνσταντίνου με στολή υπάτου]]
Στις 26 Σεπτεμβρίου 578 ο Τιβέριος ανακηρύχτηκε Αύγουστος από τον καταρρέοντα Ιουστίνο. Χρησιμοποίησε το γεονόςγεγονός ως ευκαιρία για να χαρίσει 7.200 κιλά χρυσού, πρακτική που συνέχισε κάθε χρόνο τα τέσσερα χρόνια της βασιλείας του.
 
Η χήρα του Ιουστίνου Σοφία προσπάθησε να διατηρήσει την εξουσία και την επιρροή της με το να παντρευτεί το νέο αυτοκράτορα Τιβέριο, αλλά αυτός απέρριψε την πρότασή της γιατί ήταν ήδη παντρεμένος με την Ινώ. ΟτανΌταν ο Τιβέριος είχε πρωτοπροαχθείπροαχθεί για πρώτη φορά στο αξίωμα του Καίσαρα, η Σοφία είχε απορρίψει το αίτημα να μετακομίσει η Ινώ με τα παιδιά της στο Αυτοκρατορικό ανάκτορο με το σύζυγό της, αναγκάζοντάς τους να διαμένουν σε μια γειτονική κατοικία και απαγορεύοντάς τους την είσοδο στο ανάκτορο. Από τη στιγμή όμως που προήχθη στο αξίωμα του Αυγούστου ο Τιβέριος μετέφερε την οικογένειά του στο ανάκτορο και μετονόμασε την Ινώ σε Αναστασία, προς πολύ μεγάλη δυσαρέσκεια της Σοφίας. ΕτσιΈτσι η Σοφία επιδίωκε εκδίκηση και έγινε ένα μυστικό σύμφωνο μεταξύ της χήρας αυτοκράτειρας και του στρατηγού Ιουστινιανού, που ο Τιβέριος είχε αντικαταστήσει τον προηγούμενο χρόνο. Συνωμοτούσαν να νατρέψουνανατρέψουν τον Αυτοκράτορα και αν το σχέδιο πετύχαινε ο Ιουστινιανός θα γινόταν ο νέος Αυτοκράτορας. Η συνομωσίασυνωμοσία όμως απέτυχε και ο Τιβέριος περιόρισε τη Σοφία σε ένα χαμηλό επίδομα, ενώ συγχώρησε τον Ιουστινιανό.
 
Οι συνεχιζόμενες επιτυχίες κατά των Περσών στην Ανατολή επέτρεψαν για μια ακόμη φορά στον Τιβέριο να στρέψει το βλέμμα του προς τη Δύση. To 579 επεξέτεινε πάλι τη στρατιωτική του δράση στα κατάλοιπα της [[Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] - έστειλε χρήματα και στρατεύματα για να ενισχύσει τη [[Ραβέννα]] και για να ανακαταλάβει το λιμάνι της. Σχημάτισε συμμαχία με έναν από τους [[Βησιγότθοι|Βισηγότθους]] πρίγκιπες στην [[Ισπανία]] που ετοίμαζε εξέγερση και οι στρατηγοί του νίκησαν τους [[Βέρβεροι|Βέρβερους]] στη [[Βόρεια Αφρική]]. Επενέβη επίσης στις υποθέσεις των [[Φράγκοι|Φράγκων]] στην πρώην επαρχία της [[Γαλατία]]ς, που ήταν σε μεγάλο βαθμό απαλλαγμένη από επαφές με την αυτοκρατορία για σχεδόν έναν αιώνα. Ετσι ίσως να ήταν η βάση του μυθικού αυτοκράτορα Λούκιου Τιβέριου του μύθου του [[Βασιλιάς Αρθούρος|Βασιλιά Αρθούρου]], που έστειλε απεσταλμένους σε πρώην Ρωμαϊκές επαρχίες μετά από μια μακρά περίοδο χωρίς αυτοκρατορική παρουσία.
 
Η αλήθεια ήταν όμως ότι η Αυτοκρατορία είχε υπερεπεκταθείεπεκταθεί υπερβολικά. Το 579, με τον Τιβέριο απασχολημένο αλλού, οι Αβαροι αποφάσισαν να επωφεληθούν από την απουσία στρατευμάτων στα [[Βαλκάνια]] [[Πολιορκία του Σιρμίου (579-582)|ποιλορκώνταςπολιορκώντας]] το [[Σρέμσκα Μιτρόβιτσα|Σίρμιο]]. Την ίδια στιγμή οι [[Σλάβοι]] άρχισαν να μεταναστεύουν στη [[Θράκη]], τη [[Μακεδονία (Ρωμαϊκή επαρχία)|Μακεδονία]] και την Ελλάδα και ο Τιβέριος δεν μπορούσε να τους ανακόψει, καθώς οι Πέρσες αρνούντο να συμφωνήσουν για ειρήνη στην Ανατολή, που παρέμενε κύρια προτεραιότητα του Αυτοκράτορα. Ακόμη περισσότερο ο Στρατός της Ανατολής είχε αρχίσει να δυσανασχετεί γιατί ήταν απλήρωτος, σε σημείο που απείλησε να στασιάσει.
 
Το 580 ο στρατηγός Μαυρίκιος εξαπέλυσε νέα επίθεση με επιδρομές αρκετά πέραν του [[Τίγρης ποταμός|Τίγρη]]. Τον επόμενο χρόνο (581) εισέβαλε πάλι στην Περσική Αρμενία και πέτυχε σχεδόν να φτάσει στην Περσική πρωτεύουσα [[Κτησιφών (πόλη)|Κτησιφώντα]] πριν μια Περσική αντεπίθεση στη Βυζαντινή Μεσοποταμία τον αναγκάσει να υποχωρήσει για να ασχοληθεί με την απειλή αυτή. Το 582, χωρίς να διαφαίνεται στον ορίζοντα τέλος του Περσικού πολέμου, ο Τιβέριος υποχρεώθηκε να συμβιβαστεί με τους Αβάρους με τους οποίους συμφώνησε να πληρώσει αποζημίωση και να τους αποδώσει τη ζωτική πόλη του Σιρμίου, που στη συνέχεια οι Αβαροι κατέστρεψαν. Ατυχώς η μετανάστευση των Σλάβων συνεχίστηκε, με τις επιδρομές τους να φτάνουν μέχρι την Αθήνα. Αν και μια νέα Περσική εισβολή αναχαιτίστηκε με μια σημαντική νικηνίκη στην [[Βιράνσεχιρ|Κωνσταντίνη]] τον Ιούνιο του 582, στη φάση αυτή ο Τιβέριος ήταν ετοιμοθάνατος, κατά τα φαινόμενα έχοντας φάει κάποια πλημμελώς μαγειρεμένα, ή ενδεχομένως σκόπιμα δηλητηριασμένα από τη Σοφία, τρόφιμα.
 
Στην κατάσταση αυτή ο Τιβέριος όρισε αρχικά δύο διαδόχους, που καθένας τους παντρεύτηκε μια από τις κόρες του - ο Μαυρίκιος αρραβωνιάστηκε την Κωνσταντίνα, ενώ ο Γερμανός, εξ αίματος συγγενής του μεγάλου αυτοκράτορα Ιουστινιανού, παντρεύτηκε τη Χαριτώ. Φαίνεται ότι σχεδίαζε να διαιρέσει την αυτοκρατορία σε δύο μέρη, με το Μαυρίκιο να παίρνει τις ανατολικές επαρχίες και το Γερμανό τις δυτικές. Το σχέδιο αυτό δεν υλοποιήθηκε ποτέ και στις 13 Αυγούστου 582 προήγαγε το Μαυρίκιο στο αξίωμα του Αυγούστου. Ο Τιβέριος πέθανε την επόμενη μέρα, 14 Αυγούστου 1582, και τα τελευταία του λόγια ήταν προς το διάδοχό του :
Γραμμή 74:
 
==Χαρακτήρας και κληρονομιά==
Γεννημένος στο Λατινόφωνο τμήμα της Θράκης, ο Τιβέριος επισημάνθηκε ως ο πρώτος από τους "Ελληνες [Ελληνόφωνους] Καίσαρες" από τον [[Έντουαρντ Γκίμπον]], επικαλούμενο το Χριστιανό Αραβα συγγραφέα του 13ου αιώνα Μπαρ Χεμπράους. Ο Τιβέριος φέρεται να ήταν ψηλός και όμορφος και διέθετε ηγεμονικό παράστημα. ΗτανΉταν ευγενικός και ανθρώπινος, τόσο ως άνθρωπος όσο και ως ηγέτης, με φήμη γεναιοδωρίας. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του σε μεγάλο βαθμό απέφυγε τις διώξεις των [[Μονοφυσιτισμός|Μονοφυσιτών]] υπηκόων του, αν και οι [[Αρειανισμός|Αρειανοί]] υπήκοοί του στη Δύση δεν είχαν την ίδια μεταχείριση. Ξόδεψε επίσης πολλά χρήματα σε οικοδομικά έργα, ιδιαίτερα τη συνεχή επέκταση του [[Μέγα Παλάτιον|Μεγάλου Παλατιού της Κωνσταντινούπολης]].
 
Έλαβε μέτρα εκδημοκρατισμού απέναντι σε αυταρχικά μέτρα του Ιουστίνου. Επανέφερε εξουσίες και προνόμια των [[Δήμοι|Δήμων]] (Πράσινων και Βένετων) που είχαν αφαιρεθεί μετά τις ταραχές του 532 από τον [[Ιουστινιανός Α'|Ιουστινιανό Α']] ([[Στάση του Νίκα]]). Έλαβε σημαντικά μέτρα ενίσχυσης του ρωμαϊκού Στρατού. Τη μικρή περίοδο που πρόλαβε να κυβερνήσει ο Τιβέριος Β' έδειξε σημάδια ικανού, ευέλικτου και αποφασισμένου Αυτοκράτορα.
 
Σύμφωνα με τον Έντουαρντ Γκίμπον ο Τιβέριος Β΄ ήταν καλός αυτοκράτορας :
<blockquote>Με το άσημο όνομα Τιβέριος, υιοθέτησε τη δημοφιλέστερη ονομασία Κωνσταντίνος και μιμήθηκε τις καλύτερες αρετές των [[Δυναστεία των Αντωνίνων|Αντωνίνων]]. Μετά την εμπειρία της φαυλότητας ή της αφροσύνης πολλών Ρωμαίων πριγκίπων, είναι ευχάριστη, για μια στιγμή, η στάση σε ένα χαρακτήρα που ξεχώριζε για τις αρετές του ανθρωπισμού, της δικαιοσύνης, της εγκράτειας και της καρτερίας, να δούμε έναν ηγεμόνα καταδεκτικό στο παλάτι του, ευσεβή στην εκκλησία, αμερόληπτο στην απονομή της δικαιοσύνης και νικητή, τουλάχιστον διάδια των σατρατηγώνστρατηγών του, στον Περσικό πόλεμο. Το λαμπρότερο τρόπαιο της νίκης του συνίστατο σε ένα πλήθος αιχμαλώτων, που ο Τιβέριος φιλοξένησε, εξαγόρασε και έστειλε στην πατρίδα τους με το φιλάνθρωπο πνεύμα ενός Χριστιανού ήρωα. Η αξία ή οι κακοτυχίες των υπηκόων του αποτελούσαν το ισχυρότερο κινητροκίνητρο για τις ευεργεσίες του και μετρούσε τη γενναιοδωρία του όχι τόσο από τις προσδοκίες τους όσο από τη δική του αξιοπρέπεια. Αυτό όμως, επικίνδυνο για ένα θεματοφύλακα του δημόσιου πλούτου, ισορροπείτοισορροπούνταν από την αρχή της φιλανθρωπίας και της δικαιοσύνης, που τον δίδαξε να απεχθάνεται όσο τίποτα το χρυσό που βγαίνει από τα δάκρυα των ανθρώπων. Για την ανακούφιση τους, κάθε φορά που υπέφεραν από φυσικές ή εχθρικές καταστροφές, έσπευδε να μειώσει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του παρελθόντος ή τις απαιτήσεις των μελλοντικών φόρων. Απέρριπτε αυστηρά τις δουλοπρεπείς προσφορές των υπουργών του, που αποζημιώνονταν με δεκαπλάσια καταπίεση και οι σοφοί και δίκαιοι νόμοι του Τιβέριου προκαλούσαν διαδοχικά τον έπαινο και τη λύπη. Η Κωνσταντινούπολη πίστευε ότι ο αυτοκράτορας είχε ανακαλύψει ένα θησαυρό αλλά ο πραγματικός θησαυρός του συνίστατο στην πρακτική της φιλελεύθερης οικονομίας και την περικοπή όλων των ανωφελών και περιττών δαπανών. Oι Ρωμαίοι της Ανατολής θα ήταν ευτυχείς αν το καλύτερο δώρο των Ουρανών, ένας πατριώτης βασιλιάς, είχε χρισθεί ως αρμόζουσα και διαρκής ευλογία. Αλλά λιγότερο από τέσσερα χρόνια μετά το θάνατο του Ιουστίνου ο άξιος διάδοχός του βυθίστηκε σε μια θανατηφόρο ασθένεια, που του άφησε χρόνο αρκετό μόνο για να επαναφέρει το στέμμα, σύμφωνα με τη διάρκεια της θητείας που το κατείχε, στους αξιότερους των συμπολιτών του.</blockquote>
 
Την άποψη αυτή δεν συμμερίζεται ο [[Τζων Μπάνγκελ Μπιούρυ|Τζων Μπιούρυ]] που σχολίασε :
<blockquote>Όμως, αν και θα μπορούσε να είχε γίνει ένας πολύ καλός υπουργός πολέμου, ο Τιβέριος δεν έγινε καλός Αυτοκράτορας. ΗτανΉταν φυσικό να αντιδράσει με τις πρώτες του ενέργειες, καθώς η διοίκηση του Ιουστίνου ήταν εξαιρετικά αντιδημοφιλής. Αφαίρεσε το φόρο για τον "πολιτικό άρτο" και διέγραψε το ένα τέταρτο των φόρων σε όλη την Αυτοκρατορία. Αν είχε αρκεστεί σε αυτό θα μπορούσε να είναι άξιος επαίνων, αλλά άρχισε ένα σύστημα πιο ασύνετης σπατάλης. Ευαρεστούσε τους στρατιώτες με μεγάλα και συχνά ''Augustatica'' και χορηγούσε δωρεές σε μέλη όλων των επαγγελμάτων, εκπαιδευτικών ή νομικών ("ένα πολυπληθές επάγγελμα"), γιατρών, αργυροχρυσοχόων, τραπεζιτών. Αυτή η γενναιοδωρία σύντομα άδειασε το θσαυροφυλάκιό του. Το αποτέλεσμα ήταν στο τέλος του πρώτου χρόνου της βασιλείας του να έχει ξοδέψει 7.200 κιλά χρυσού, πέραν από άφθονα ασήμι και μετάξι και πριν πεθάνει αναγκάστηκε να προσφύγει στα αποθεματικά κεφάλαια, που η συνετή οικονομία του [[Αναστάσιος Α´ ο Δίκορος|Αναστασίου]] είχε συσσωρεύσει για να χρησιμοποιηθεί εξαιρετικά επείγουσας ανάγκης. Και, παρά τις ανωτέρω οικονομικές δυσκολίες, έβαλε χρήματα για νέα κτίρια στο παλάτι. Η συνέπεια αυτής της απερισκεψίας ήταν όταν ανέβηκε στο θρόνο ο Μαυρίκιος να βρει το θησαυροφυλάκιο άδειο και το Κράτος χεοκωπημένο. Υπάρχει πιστεύω σημαντικός λόγος για να κατέβει ο Τιβέριος από το βάθρο του.</blockquote>
 
==Οικογένεια==