Εθνικό Θέατρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 41:
Αρχικά διορίζεται ο Μ. Λιδωρίκης ως σκηνοθέτης με βοηθό τον Δ.Μυράτ, αλλά μετά την παραίτησή του στις αρχές του 1931 αναβαθμίζεται ο ήδη διορισμένος σκηνοθέτης [[Φώτος Πολίτης]], που υποστηρίζεται από τον γενικό διευθυντή [[Ιωάννης Γρυπάρης (λογοτέχνης)|Ιωάννη Γρυπάρη]], τον γενικό γραμματέα [[Κωστής Μπαστιάς|Κωστή Μπαστιά]] και τον [[Παύλος Νιρβάνας|Παύλο Νιρβάνα]], έως τον πρόωρο θανατό του το Δεκέμβριο 1934. Άλλοι ήταν οι [[Κλεόβουλος Κλώνης]] (σκηνικά) και [[Αντώνης Φωκάς]] (κοστούμια).
 
Τα εγκαίνια έγιναν με τηντον παράσταση «[[Αγαμέμνων|''Αγαμέμνονα'']]» του [[Αισχύλος|Αισχύλου]] και τη μονόπρακτη κωμωδία «''Ο Θείος Όνειρος»'' του [[Γρηγόριος Ξενόπουλος|Ξενόπουλου]] στις [[19 Μαρτίου]] 1932<ref name="ReferenceA">Θόδωρος Γραμματάς, Το Ελληνικό θέατρο στον 20ο αιώνα. Πολιτιστικά πρότυπα και πρωτότυπα, Α΄ τόμος, εκδ. Εξάντας, 2002, σελ.238</ref>. Ανάμεσα στους ηθοποιούς που συγκαταλέγονταν στον πρώτο πυρήνα του Εθνικού Θεάτρου συναντώνται οι [[Αιμίλιος Βεάκης]], [[Γιώργος Γληνός]], [[Ελένη Παπαδάκη]], [[Αλέξης Μινωτής]], [[Κατίνα Παξινού]], [[Θάνος Κωτσόπουλος]], [[Δημήτρης Μυράτ]]<ref name="ReferenceA"/>
 
Η περίοδος του Φώτου Πολίτη χαρακτηρίζεται από την επιθυμία του το Εθνικό να συμβάλει στη διαπαιδαγώγηση και την ψυχαγωγία του λαού, χωρίς να ικανοποιεί τις προσωπικές φιλοδοξίες των πρωταγωνιστών του. Η ρήξη του με την καλλιτεχνική επιτροπή του Εθνικού (Γρηγόριος Ξενόπουλος, Θ. Συναδινός, Παύλος Νιρβάνας), επειδή ο πρώτος ήθελε να έχει όχι απλά τη σκηνοθετική ευθύνη των έργων που ανέβαιναν, αλλά και τον τελικό λόγο για τα έργα αυτά, συνέβαλαν στην ανάδειξη του Δημήτρη Ροντήρη.<ref>Θόδωρος Γραμματάς, Το Ελληνικό θέατρο στον 20ο αιώνα. Πολιτιστικά πρότυπα και πρωτότυπα, Α΄ τόμος, εκδ. Εξάντας, 2002, σελ.239</ref>