Μανφρέδος της Σικελίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Όταν το επόμενο έτος μια φήμη ανέφερε ότι ο Κορραδίνος απεβίωσε, ο Μανφρέδος στέφθηκε βασιλιάς της Σικελίας στο Παλέρμο. Όταν η φήμη αποδείχθηκε λανθασμένη, ο Μανφρέδος, υποστηριζόμενος και από το πλήθος, απάντησε στους απεσταλμένους του Κορραδίνου ότι απαιτείται ισχυρή εξουσία. Αν και πάπας κήρυξε άκυρη τη στέψη, ο Μανφρέδος κέρδιζε έδαφος με τους [[Γιβελλίνοι|Γιβελλίνους]] στην κεντρική και Β. Ιταλία: οι Φλωρεντίνοι τον ανακύρηξαν προστάτη της Τοσκάνης και συγκλητικό των Ρωμαίων. Τo 1262 πάντρευσε την κόρη του Κωνσταντία με τον [[Πέτρος Γ' της Αραγωνίας|Πέτρο Γ' Βαρκελώνης]], βασιλιά της Αραγωνίας. Ο πάπας [[Ουρβανός Δ']] κατατρόμαξε και αφού προσπάθησε να πωλήσει τη Σικελία στον Ριχάρδο Ανζού, δευτερότοκο υιό του [[Ιωάννης της Αγγλίας|Ιωάννη]] βασιλιά της Αγγλίας, τελικά το 1263 την έδωσε στον [[Κάρολος Α' ο Ανδεγαυός|Κάρολο A' Καπέτων-Ανζού]] με ανταλλάγματα. O Kάρολος ήταν σύζυγος της Βεατρίκης κόμισσας της Προβηγκίας. Εισέβαλε με 30.000 στρατιώτες στη ΒΔ Ιταλία το 1265 και κατέβαλε πολλά οχυρά των Γιβελλίνων και το 1266 στέφθηκε μόνος του στη Ρώμη. Προχωρώντας συνάντησε το στρατό του Μανφρέδου στο [[Benevento]] της Καμπανίας και τον νίκησε. Ο Μανφρέδος αντί να φύγει, κινήθηκε στο κέντρο της σύγκρουσης και σκοτώθηκε. Το σώμα του ετάφη στο πεδίο της μάχης, αλλά αργότερα τα λείψανά του πετάχθηκαν στον ποταμό Garigliano, σύνορο του βασιλείου με το παπικό κράτος.