Διορατικότητα στην επίλυση προβλημάτων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ωστόσο στην θεωρία του Newell και Simon δεν υπήρχε μια γενική συμφωνία για τον ορισμό προβλημάτων όσον αφορά τη διορατικότητα.H έρευνά τους επικεντρώνεται κυρίως στην ανθρώπινη σκέψη και στην επεξεργασία των πληροφοριών. Θεωρούν ότι το ανθρώπινο σύστημα αποτελείται απο πολλά υποσυστήματα, όπως το υποσύστημα της μνήμης, τα αισθητήρια υποσυστήματα και άλλα.Η έρευνα τους περιελάμβανε μικρές εργασίες σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό δυσκολίας, τα οποία προέκυπταν απο συζητήσεις τους για σκάκι, [[συμβολική λογική]] ,και [[Πίνακας (μαθηματικά)|άλγεβρα]] με τη μορφή παζλ.Σε αυτό που έδωσαν περισσότερη έμφαση ήταν κυρίως στην απόδοση της επίλυσης προβλημάτων και λιγότερο στην ικανότητα κάποιας μάθησης.Επίσης δεν λαμβάνανε υπόψη τους τις διαφορές της ηλικίας.Στη θεωρία τους προβάλλεται το σύνολο των διαδικασιών ή των μηχανισμών απο τα οποία αναδυκνείεται η συμπεριφορά της ανθρώπινης σκέψης. Προσπαθούν να εξηγήσουν την συμπεριφορά και όχι απλά να την περιγράψουν καθώς όλες αυτές οι διαδικασίες και οι μηχανισμοί υπάρχουν στο [[κεντρικό νευρικό σύστημα]] του ανθρώπου.<ref>{{A. Rafique (October 18, 2005) “Human Problem Solving” Assignment}}</ref>

Από την άλλη είχαμε πληθώρα επιστημονικών  άρθεωνάρθων, βιβλίων και ερευνών σχετικά με πρόβληματα  ενόρασης όπως οι συνεισφορές  απο τους ψυχολόγους της Gestalt.  (Batchelder, Alexander 2012)<ref>{{Cite web|url = http://docs.lib.purdue.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1143&context=jps|title = The Journal of Problem Solving

Οι ψυχολόγοι της Gestalt  παρείχαν σπουδαία έργα στην σύγχρονη ψυχολογία και έκανα διάφορες δοκιμασίες για να συλλάβουν την στιγμή της έμπνευσης. Το πιο σπουδαίο ήταν το πείραμα με τους χιμπατζίδες (Kohler, 1925). Το πείραμα αυτό έγινε σε χιμπατζίδες τους οποίους τους είχαν σε ένα κλουβί και τους είχαν αφήσει μόνο δύο καλάμια. Έξω απο το κλουβί είχαν τοποθετήσει τις μπανάνες. Οι χιμπατζίδες έβλεπαν τις μπανάνες και δεν μπορούσαν να τις πάρουν, είχαν φτάσει σε αδιέξοδο.Τότε έρχεται η στιγμή της έμπνευσης σύμφωνα με την γκεσταλτική θεωρία και οι χιμπατζίδες χρησιμοποίησαν τα δυο καλάμια για να φτάσουν τις μπανάνες οι οποίες ήταν ο στόχος. Σε γενικές γραμμές ο Kohler(1925)  στα πειράματα του δημιουργούσε μια κατάσταση στην οποία η άμεση διαδρομή προς τον στόχο ήταν αποκλεισμένη άλλα πάντα υπήρχε ένας έμμεσος τρόπος. Ωστόσο αυτό δημιούργησε κάποια ερωτήματα ώς προς το τί είναι αυτό που εμποδίζει το ζώο στην προκειμένη φάση να βρεί κατευθείαν την έμμεση λύση; και τί είναι αυτό που τον οδηγεί στην πορεία να χρησιμοποιήσει την έμμεση λύση; Η γκεσταλτική απάντηση όσο αφορά το πρώτο  ερώτημα ήταν ότι αυτό που εμποδίζει το υποκείμενο να δεί την «κυκλική διαδρομή» δεν οφείλεται στην στην προκατάληψη των παρελθοντικών του εμπειριών αλλά στη εστίαση της προσοχής στον άμμεσο στόχο.(Lewin,1936) και όσο για τη απάντηση στο δέυτερο ερώτημα ήταν όπως του Ohlson(1984) , η αναδιάρθρωση ή διαφυγή καθώς η ενόραση αποτελεί μια διαδικασία αναδόμησης.<ref>{{T.C. Ormerod, J.N. MacGregor, E.P.Chronicle,(2002), Dynamics and Constraints in Insight Problem Solving, Journal of Experimental Psychology,28 (4), 791-799}}</ref>) Σε ένα απο τα κλασικά πειράματα στην επίλυση προβλημάτων ο  Duncker(1945)  υποστήριξε ότι υπάρχει «λειτουργική ακαμψία» Ένα παράδειγμα ήταν το πείραμα του με το κερί. Το πείραμα αυτό περιελάμβανε ένα κουτί με καρφιάκαι  ένα κουτί με σπίρτα .Ζητήθηκε από τα άτομα να στερεώσουν το κερί στον τοίχο χωρίς να στάξει μόνο με τη χρήση των αντικειμένων που είχαν μπροστά τους.Για τη λύση αυτού του πειράματος έπρεπε να χρησιμοποιήσουν το κουτί απο τα καρφιά και να τοποθετήσουν πάνω το κερί, τα καρφιά για να το κρεμάσουν στον τοίχο και τα σπίρτα για το άναμα του κεριού. Η «λειτουργική ακαμψία» στο πείραμα αυτό σημαίνει τα άτομα παρέλειψαν ή άργησαν να κάνουν τη χρήση του σωστού αντικειμένου, δηλαδή να αδειάσουν το κουτί με τα καρφιά και να το χρησιμοποιήσουν ώς βάση.Μέσα απο το πείραμα του διαπιστώνεται ότι πολλές φορές υπάρχει μια προκατάλυψη απο προηγούμενη εμπειρί και τα άτομα προσκολλούνται σε μια συγκεκριμένη μόνο λειτουργία η οποία τους εμποδίζει στην επίτευξη του στόχου.Σε μια έρευνα παρόμοια πειράματα όπως αυτό με το κερί έγιναν σε παιδιά ηλικίας πέντε ,εξι και εφτά χρονών.Διαπιστώθηκε ότι η «λειτουργική ακαμψία» εμφανίζεται στα παιδιά έξι και εφτά χρονών σε σχέση με τα παιδιά ηλικίας πέντε χρονών, τα οποία εμφανίζουν ανοσία στο φαινόμενο αυτό και καλύτερη απόδοση αφού δεν τους επιρεάζει ακόμη.<ref>{{T.P.German ,M.A. Defeyter (2000) Immunity to functional fixedness in young children. Psychonomic Bulletin & Review.7(4)707-712}}</ref>