Υδραίος αγωνιστής και πολιτικός της επαναστατικής περιόδου. Το�Το 1826 �έλαβεέλαβε μέρος ως πληρεξούσιος στην πρώτη φάση της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης. Μετά�Μετά την πτώση του Μεσολογγίου, �ορίστηκεορίστηκε μέλος της Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδος, η οποία με πρόεδρο�πρόεδρο τον Ανδρέα Ζαΐμη κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις δύσκολες και επείγουσες συνθήκες της συγκυρίας. Η Επιτροπή�Επιτροπή ζήτησε να εγγυηθεί�εγγυηθεί η Αγγλία τον επώδυνο συμβιβασμό που θα μετέτρεπε τους Έλληνες σε φόρου υποτελείς στους Οθωμανούς.
Στη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του Καποδίστρια, ο Τσαμαδός διετέλεσε μέλος της Γερουσίας απ το Νοέμβριο του 1829, ενώ ανέλαβε και τα καθήκοντα του προέδρου του σώματος τον Ιούνιο του 1830, μετά την παραίτηση του Γεωργίου Σισίνη. Παρ�μεινεΠαρέμεινε �ωςως το τέλος αφοσιωμένος στον Καποδίστρια. Μάλιστα το Δεκέμβριο του 1831, μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη, �εξελέγηεξελέγη πρόεδρος της Ε΄ Εθνοσυνέλευσης η �οποίαοποία διεξήχθη στο�στο Άργος (5-9 Δεκεμβρίου 1831) και το Ναύπλιο (15 Δεκεμβρίου 1831 - 17 Μαρτίου 1832) και ανακήρυξε ως «πρόεδρο�πρόεδρο της ελληνικής κυβερνήσεως» το�ντον Αυγουστίνο Καποδίστρια. Ο Τσαμαδός ήταν από εκείνους που προσπάθησαν –παρά τη δυσμενή συγκυρία– να αποτρέψουν τον επερχόμενο εμφύλιο πόλεμο�πόλεμο. Πολιτεύτηκε πάντοτε με πνεύμα επιείκειας και πειθούς έναντι των συνταγματικών, των πολιτικών δηλαδή αντιπάλων της καποδιστριακής παράταξης. Αργότερα, από το Σεπτέμβριο του�του 1835, υπήρξε μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας που ίδρυσε ο Όθωνας.
