Δημήτριος Τσαμαδός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Ύδρα|Υδραίος]] αγωνιστής και πολιτικός της επαναστατικής περιόδου. Το 1826 έλαβε μέρος ως πληρεξούσιος στην πρώτη φάση της [[Γ΄ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου|Γ΄ Εθνοσυνέλευσης]]. Μετά την [[πτώση του Μεσολογγίου]], ορίστηκε μέλος της [[Διοικητική Επιτροπή της Ελλάδος 1826|Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδος]], η οποία με πρόεδρο τον [[Ανδρέας Ζαΐμης|Ανδρέα Ζαΐμη]] κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις δύσκολες και επείγουσες συνθήκες της συγκυρίας. Η Επιτροπή ζήτησε να εγγυηθεί η Αγγλία τον επώδυνο συμβιβασμό που θα μετέτρεπε τους Έλληνες σε φόρου υποτελείς στους Οθωμανούς.

Στη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]], ο Τσαμαδός διετέλεσε μέλος της [[Ελληνική Γερουσία|Γερουσίας]] απ το Νοέμβριο του 1829, ενώ ανέλαβε και τα καθήκοντα του προέδρου του σώματος τον Ιούνιο του 1830, μετά την παραίτηση του [[Γεώργιος Σισίνης|Γεωργίου Σισίνη]]. Παρέμεινε ως το τέλος αφοσιωμένος στον Καποδίστρια. Μάλιστα το Δεκέμβριο του 1831, μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη, εξελέγη πρόεδρος της [[Ε΄ Εθνοσυνέλευση 1832|Ε΄ Εθνοσυνέλευσης]] η οποία διεξήχθη στο [[Άργος]] (5-9 Δεκεμβρίου 1831) και το [[Ναύπλιο]] (15 Δεκεμβρίου 1831 - 17 Μαρτίου 1832) και ανακήρυξε ως «πρόεδρο της ελληνικής κυβερνήσεως» τον [[Αυγουστίνος Καποδίστριας|Αυγουστίνο Καποδίστρια]]. Ο Τσαμαδός ήταν από εκείνους που προσπάθησαν –παρά τη δυσμενή συγκυρία– να αποτρέψουν τον επερχόμενο εμφύλιο πόλεμο. Πολιτεύτηκε πάντοτε με πνεύμα επιείκειας και πειθούς έναντι των συνταγματικών, των πολιτικών δηλαδή αντιπάλων της καποδιστριακής παράταξης. Αργότερα, από το Σεπτέμβριο του 1835, υπήρξε μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας που ίδρυσε ο [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνας]].