Νικόλαος Δημητρακόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Προσθ.
Γραμμή 1:
Ο '''Νικόλαος Δημητρακόπουλος''' ([[28 Ιανουαρίου]] [[1864]] - [[21 Δεκεμβρίου]] [[1921]]) ήταν δικηγόρος, πολιτικός και άριστος νομομαθής και συγγραφέας που διετέλεσε υπουργός δικαιοσύνης. Από το τεράστιο νομοθετικό του έργο σε τελείως δυσανάλογο χρόνο παραμονής του στον υπουργικό θώκο, μόλις 19 μήνες, έχει εύλογα μυθοποιηθεί ως ο μεγαλύτερος Έλληνας νομοθέτης του Βασιλείου της Ελλάδος και δεύτερος μετά τον [[Γεώργιος Λουδοβίκος φον Μάουρερ|Γεώργιο φον Μάουερ]]<ref>Δείτε παρακάτω ενότητα Νομοθετικό έργο</ref><br>.
Ο "''μυθικός Δημητρακόπουλος''" <ref>Κατά σύγχρονο χαρακτηρισμό του ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ακαδημαϊκού [[Μιχαήλ Σταθόπουλος|Μ. Σταθόπουλου]] σε ομιλία του στην εκδήλωση που είχε διοργανώσει η "Εταιρεία Αρκαδικών Γραμμάτων και Τεχνών" στη [[Παλαιά Βουλή]] στις 28 Μαρτίου του 2007</ref> υπήρξε στην εποχή του ο ανορθωτής του δικηγορικού λειτουργήματος, αλλά και της Δικαιοσύνης ειδικότερα, δεινός υπέρμαχος της ανεξαρτησίας της αλλά και σφοδρός πολέμιος οποιουδήποτε κρατικού ή κομματικού παρεμβατισμού σ΄ αυτήν, φθάνοντας αρκετές φορές ακόμα και σε σύγκρουση με άλλα μέλη του υπουργικού συμβουλίου που συμμετείχε.
==Βιογραφικά στοιχεία==
Γραμμή 16:
 
== Νομοθετικό έργο ==
Η σύγκριση του Ν. Δημητρακόπουλου με τον Γεώργιο φον Μάουερ έγινε με βάση το χρόνο του νομοθετικού τους έργου όπου ο μεν Μάουερ νομοθέτησε σε 18 μήνες τους γνωστούς τέσσερις μεγάλους κώδικες, ενώ ο Δημητρακόπουλος σε 19 μήνες, με τη βασική όμως διαφορά ότι ο μεν πρώτος νομοθέτησε εκ του μηδενός ενώ ο Δημητρακόπουλος καινοτόμησε μεταρρυθμίσεις ισχύουσας νομοθεσίας.<br>
Ο Ν. Δημητρακόπουλος κατάφερε μέσα σε 19 μήνες, εκτός από την παρασκευή των αναθεωρητέων διατάξεων του Συντάγματος, να καταθέσει προς ψήφιση στη Βουλή περίπου 50 νομοσχέδια σε πέντε σειρές, τα περισσότερα των οποίων και έγιναν νόμοι. Το μεγαλόπνοο όμως πρόγραμμά του όπως απεκάλυψε στη μνημειώδη ομιλία του στη Βουλή στις 26 Ιανουαρίου του 1911, για την ανάπλαση της δικαιοσύνης και τη δικαστική αναδιοργάνωση<ref>Δημητρακόπουλος σ.352-355</ref> ήταν η «''ριζική ανακάθαρσις της νομοθεσίας''» με την «''εισαγωγήν Αστικού Κώδικος, την ανακαίνισιν της Πολιτικής Δικονομίας, την ανακαίνισιν και μεταβολήν του Ποινικού νόμου και την εισαγωγήν του Εμπορικού Κπώδικος''». Το τετραπλό στην ουσία έργο αυτό απαιτούσε όμως και χρόνο και ιδιαίτερη μελέτη. Για τον σκοπό αυτό ο Δημητρακόπουλος όρισε ταχύτατα τέσσερις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές από τους διαπρεπέστερους νομομαθείς, επιλεγμένους με αδιάβλητα κριτήρια, τις οποίες εξοπλίζοντας με νομοθετικό κύρος προσδιόρισε τις ακριβείς διαδικασίες, προθεσμίες, ελέγχους από την Αναθεωρητική Επιτροπή καθώς και τη δέουσα αμοιβή των μελών των επιτροπών<ref>Πετρακάκος σ.343, 352-355</ref> Δυστυχώς όμως ο χρόνος της υπουργικής θητείας των μόλις 19 μηνών, εξαιρετικά ανεπαρκής δεν επέτρεψε την ολοκλήρωση του σπουδαίου αυτού έργου.
== Συνέχιση πολιτικής δράσης ==
Το [[1912]] αποχώρησε από το «[[Κόμμα των Φιλελευθέρων]]» και ίδρυσε το «Προοδευτικό κόμμα». Το [[1916]], ο Βασιλιάς τού έδωσε εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά ο ίδιος δήλωσε αδυναμία και κατέθεσε την πρόταση. Στις εκλογές του 1920 δεν έλαβε μέρος λόγω ασθένειας, παρόλα αυτά όμως, το κόμμα του κατάφερε να εκλέξει 14 βουλευτές.
Γραμμή 21 ⟶ 23 :
Ο Νικόλαος Δημητρακόπουλος έχοντας διάγει γενικά μια ασκητική ζωή, απεβίωσε στις [[21 Δεκεμβρίου]] 1921 στη [[Βιέννη]] όπου είχε μεταβεί, υποκύπτοντας σε ανίατη ασθένεια της εποχής, σε ηλικία 56 ετών.
 
== Κρίσεις - Σχόλια ==
Ο Νικόλαος Δημητρακόπουλος ξεχώρισε για τη ρητορική του δεινότητα και για το πλουσιότατο νομοθετικό του έργο κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Με δικές του ενέργειες ιδρύθηκε το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, επίσης αύξησε τους δικαστικούς μισθούς για να ενισχύσει την αμεροληψία των λειτουργών της Θέμιδος, καθιέρωσε τη μονιμότητα των δικαστών, έδωσε έμφαση στους νόμους περί προστασίας των εκλογών κ.ά. Παρόλο που δεν ήταν καθηγητής νομικής, αν και του είχε προταθεί η θέση, το επιστημονικό του έργο υπήρξε σημαντικό, με κυριότερο το ''Νομικαί Ενασχολήσεις'' (4 τόμοι), στο οποίο αναφέρονται όλες οι αγορεύσεις του στη Βουλή από την περίοδο [[1915]]-[[1916]] και αφορούν θέματα αστικού, ποινικού και δημοσίου δικαίου. Εκτός από το επιστημονικά έργα έγραψε και διάφορα άλλα όπως: ''Πολεμικά Απομνημονεύματα'' ([[1898]]), ''Θεοκρισία παρά τοις Έλλησιν'', ''Πολιτικά'' κ.ά.