Άλμπρεχτ Άλτντορφερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Albrecht Altdorfer - The Birth of the Virgin - WGA0221.jpg|thumb|200px|''«[[Η Γέννηση της Παναγίας (Αλτντόρφερ)|Η Γέννηση της Παναγίας]]»'', 1525, Alte Pinakothek, Μόναχο.]][[Αρχείο:Albrecht Altdorfer 054.jpg|thumb|200px|''«Η Σφαγή των Νηπίων»'', 1512-14, Μουσείο Boijmans[[Μπόιμανς Van- Beuningenφαν Μπέουνινγκεν]], [[Ρόττερνταμ.]]]]
Αν και ήταν εξοικειωμένος με όλα τα είδη ζωγραφικής, o Αλτντόρφερ συντάχθηκε με καλλιτέχνες όπως οι Jorg Breu, Rueland Frueauf, Wolf Huber και [[Λούκας Κράναχ]], που ζωγράφισαν τοπία στα οποία η ανθρώπινη παρουσία απουσίαζε εντελώς. Το πρωτοποριακό τους ενδιαφέρον στη σύλληψη της ομορφιάς των γερμανικών [[Δάσος|δασών]], καθώς και τα ατμοσφαιρικά ηλιοβασιλέματα της περιοχής, οδήγησε τους ιστορικούς της τέχνης να τους κατατάξουν σε κοινό κύκλο, γνωστό ως [[Σχολή του Δούναβη]]. Ο Αλτντόρφερ υπήρξε από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της τεχνοτροπίας αυτής και το έργο του ''«Ηλιοβασίλεμα με Πεζογέφυρα»'' (1517-20, [[Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου|Εθνική Πινακοθήκη]], [[Λονδίνο]]) θεωρείται η πρώτη απεικόνιση αποκλειστικά τοπίου σε λάδι. Η αγάπη του για τα τοπία και τη [[φύση]] είναι ορατή σε πολλά από τα έργα του, από τον πρώιμο ''«Άγιο Γεώργιο με τοτον Δράκο»'' (1510, Alte Pinakothek, Μόναχο) στη μεταγενέστερη ''«Μάχη του Αλεξάνδρου στην Ισσό»'' (1529, Alte Pinakothek, Μόναχο).<ref name="vac"/>

[[Αρχείο:Albrecht Altdorfer - The Battle of Alexander - WGA0202.jpg|thumb|200px|left|''«Μάχη του Αλεξάνδρου στην Ισσό»'', 1529, Alte Pinakothek, [[Μόναχο.]]]]Τα θρησκευτικά θέματα απασχόλησαν τον Αλτντόρφερ σε όλη του την καριέρα. Τα ωραιότερα θρησκευτικά του έργα, το οποία συνήθως αιχμαλωτίζουν προσωπικές στιγμές ανάμεσα στο [[Χριστός|Χριστό]] και τη [[Παναγία|Μητέρα]] Του, έχουν φιλοτεχνηθεί σε έντονο, [[Εξπρεσιονισμός|εξπρεσιονιστικό]] θα μπορούσε να πει κανείς, στυλ. Ίσως το διασημότερο έργο του να είναι το ζεύγος έργων για Αγίες Τράπεζες, ''«Ο Θρύλος του Αγίου Σεβαστιανού»'' και ''«Το Πάθος του Χριστού»'' (μετά το 1510) που δημιούργησε για το Μοναστήρι του Αγίου Φλωριανού έξω από το [[Λιντς]] της [[Αυστρία|Αυστρίας]], έργο που αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα των γνώσεών του γύρω από τις ιταλικές τεχνικές στη διαχείριση του χώρου και της [[Προοπτική (σχέδιο)|προοπτικής]].<ref name="vac"/>

Η δεξιοτεχνία του Αλτντόρφερ στο σχέδιο είναι εμφανής στα υπέροχα ολοκληρωμένα του σχέδια τοπίων με τη χρήση μαύρης πένας με λευκές ανταύγειες και [[νερομπογίανερομπογιά]] σε καφέ ή μπλε χαρτί. Επιπροσθέτως, επέδειξε ασυνήθιστη δημιουργικότητα στην εικονογράφηση χειρογράφων.<ref name="vac"/>

Επηρεασμένος από το έργο του μεγάλου συγχρόνου του, [[Άλμπρεχτ Ντύρερ]], ο Αλτντόρφερ παρήγαγε μεγάλο εύρος από [[Χαρακτική|χαρακτικά]]-μινιατούρες, ξυλόγλυπτα και κυρίως, έργα [[Εγκαυστική|εγκαυστικής]], πολλά από τα οποία ήταν τοπία. Όντας προτοπόροςπρωτοπόρος στην εγκαυστική με [[Χαλκός|χαλκό]], συνδύαζε συχνά σε ώριμη ηλικία τεχνικές εγκαυστικής και χαρακτικής στο ίδιο έργο. Ανάμεσα στα σημαντικότερα τέτοια έργα του ήταν 40 πλάκες με τίτλο ''«Η Πτώση και η Εξιλέωση του Ανθρώπου»''.<ref name="vac"/> Το ταλέντο του καλλιτέχνη στις εικαστικές τέχνες τον κατέταξε στους λεγόμενους ''Μικρούς Δασκάλους'', μια ομάδα Γερμανών χαρακτών του 16ου αιώνα, γνωστούς για τη δεξιοτεχνία τους στην παραγωγή σχεδίων σε μικρή κλίμακα.<ref name="ib"/>