Τόντορ Ζίβκοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ικανοποιητικό μέγεθος, αλλά καμία πηγή
Γραμμή 74:
 
===Κοινωνική===
Ακόμη και πριν τον Ζίβκοφ η Βουλγαρία έκανε σημαντική πρόοδο στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής και τη μείωση της βρεφικής θνησιμότητας. Το 1939 το ποσοστό θνησιμότητας για παιδιά κάτω του ενός έτους ήταν 138,9 στα 1000, το 1986 ήταν 18,2 και το 1990 ήταν 14, το χαμηλότερο στην Ανατολική Ευρώπη. Πολύ μεγάλη ήταν στη Βουλγαρία η αναλογία μακρόβιων ανθρώπων. Μελέτη του 1988 κατέγραψε 52 αιωνόβιους ανά εκατομμύριο κατοίκους. Επί Ζίβκοφ ξεκίνησε ένα από τα πρώτα μαζικά προγράμματα εξετάσεων για το [[AIDS]] και μέχρι τον Οκτώβριο του 1989 είχαν εξετασθεί στη Βουλγαρία περίπου 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι στη Βουλγαρία, ανάμεσά τους 66.000 ξένοι, και 81 Βούλγαροι είχαν διαγνωσθεί θετικοί. Οι αυξήσεις των πραγματικών εισοδημάτων στη γεωργία ανήλθαν στο 6,7 % το χρόνο τη δεκαετία του 1960. Την ίδια περίοδο οι μισθοί στη βιομηχανία αυξάνονταν 4,9 % ετησίως. Η διαθεσιμότητα διαρκών καταναλωτικών αγαθών βελτιώθηκε σημαντικά τη δεκαετία του 1970. Σύμφωνα με επίσημες στατιστικές μεταξύ 1965 και 1988 ο αριθμός των τηλεοράσεων ανά 100 νοικοκυριά αυξήθηκε από 8 σε 100, των ραδιοφώνων από 59 σε 95, των ψυγείων από 5 σε 96, των πλυντηρίων από 23 σε 96 και των αυτοκινήτων από 2 σε 40. Tα διαθέσιμα αυτοκίνητα ήταν κυρίως Σοβιετικά [[FIATLADA]], μερικά από τα οποία κατασκευάζονταν στη Βουλγαρία.
 
Τη μεταπολεμική περίοδο, και ιδιαίτερα επί του Ζίβκοφ, η στέγαση στη Βουλγαρία βελτιώθηκε σημαντικά, καθώς χτίστηκαν περισσότερες και καλύτερης ποιότητας κατοικίες. Ομως πολλές από αυτές ήταν μικρές - η μέση κατοικία στη Βουλγαρία είχε τρία δωμάτια και 65 τ.μ. Σε όλη τη διακυβέρνηση του Ζίβκοφ η στέγαση παρέμεινε μια από τις μεγαλύτερες αδυναμίες του Βουλγαρικού βιοτικού επιπέδου. Οι στόχοι κατασκευής κατοικιών των Πενταετών Πλάνων, συνήθως δεν εκπληρώνονταν. Ετσι οι οικογένειες περίμεναν για διαμερίσματα, συχνά για αρκετά χρόνια. Στη Σόφια, όπου ο υπερπληθυσμός ήταν στο χειρότερό του, η αναμονή κρατούσε μέχρι και δέκα χρόνια.