Παφλαγονία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 14:
Ο τελευταίος της Δυναστείας των Πυλαιμενιδών κληροδότησε, το 121 π.Χ., το βασίλειό του στον βασιλιά του Πόντου [[Μιθριδάτης Ε'|Μιθριδάτη Ε']], αλλά αντ΄ αυτού οι [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίοι]] εγκατέστησαν το γιο του φίλου και συμμάχου τους βασιλιά της Βιθυνίας Νικομήδη, Φιλήμονα, ο οποίος κατέστησε κληρονόμους του τους Ρωμαίους. Ο [[Μιθριδάτης Στ' Ευπάτωρ]], στη συνέχεια, καθυπόταξε την Παφλαγονία και Καππαδοκία, όταν μετά τον πόλεμο με τους Ρωμαίους κατέστη κύριος της κεντρικής και βόρειας Μικράς Ασίας με έδρα την [[Πέργαμος|Πέργαμο]] (88 π.Χ.).
 
Μετά τη λήξη του ´ô Μιθριδατικού πολέμου υπέρ των Ρωμαίων (64 π.Χ.), ο νικητής [[Πομπήιος ο Μέγας|Πομπήιος]] προσάρτησε την παραλιακή χώρα της Παφλαγονίας στη ρωμαϊκή επαρχία Πόντου – Βιθυνίας. Οι κάτοικοι του εσωτερικού της χώρας διατήρησαν τη ανεξαρτησία τους μέχρι το 7 π.Χ. Κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ., η Παφλαγονία, της οποίας το νότιο τμήμα είχε προσαρτηθεί το 7 μ.Χ. στη [[Γαλατία (Μικρά Ασία)|Γαλατία]], οργανώθηκε ως ιδιαίτερη επαρχία της διοίκησης του Πόντου με πρωτεύουσα τη [[Γάγγρα]]. Αργότερα αποτέλεσε το Θέμα Παφλαγονίας ή Παφλαγόνων.
 
Από την Παφλαγονία καταγόταν ο βυζαντινός αυτοκράτορας [[Μιχαήλ Δ΄ (αυτοκράτορας του Βυζαντίου)|Μιχαήλ Δ']], η αυτοκράτειρα [[Θεοδώρα (9ος αιώνας)|Θεοδώρα]] (σύζυγος του [[Θεόφιλος (αυτοκράτορας)|Θεόφιλου]]) και ο ποιητής, υμνογράφος και συγγραφέας [[Ιωάννης Μαυρόπους]].