Χιλδέριχος Γ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: μεγάλη αφαίρεση Οπτική επεξεργασία |
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2A02:582:8055:4B00:8931:526F:9DD4:708B (συνεισφ.),... |
||
Γραμμή 35:
}}
Ο '''Χιλδέριχος Γ΄''' (περ. 717 – περ. 754) ήταν Βασιλιάς της Φραγκίας από το 743 μέχρι την εκθρόνισή του το Μάρτιου του 751 από τον [[Πάπας Ζαχαρίας|Πάπα Ζαχαρία]] με την υποκίνηση του [[Πιπίνος ο Βραχύς|Πεπίνου του Βραχύ]].
==Υπόβαθρο==
Από τη βασιλεία του [[Δαγοβέρτος Α΄|Δαγοβέρτου Α΄]] (629-634), η εξουσία των Μεροβίγγειων βασιλιάδων σταδιακά περιορίστηκε σε τελετουργικό ρόλο, ενώ την πραγματική εξουσία στο [[Φραγκία|Φραγκικό βασίλειο]] την ασκούσαν οι [[Μαγιορδόμος|μαγιορδόμοι]]. Το 718, ο [[Κάρολος Μαρτέλος]] συνδύασε τους ρόλους του μαγιορδόμου της [[Νευστρία]]ς και της [[Αυστρασία]]ς, ισχυροποιώντας έτσι τη θέση του ως τον πιο ισχυρό άντρα στην Φραγκία. Μετά το θάνατο του βασιλιά Θευδέριχου Δ΄ το 737, ο θρόνος παρέμεινε κενός, και ο Κάρολος Μαρτέλος έγινε ντε φάκτο βασιλιάς.
Μετά το θάνατο του Κάρολου το 741, ο [[Καρλομάν ο μαγιορδόμος|Καρλομάν]] και ο [[Πιπίνος ο Βραχύς|Πεπίνος]], γιοι του από ην πρώτη του γυναίκα Ροτρούδη, έγιναν συν-κύριοι του παλατιού. Όμως, σύντομα ήρθαν αντιμέτωποι με εξεγέρσεις από τον νεότερο ετεροθαλή αδελφό τους Γκρίφο και τον γαμπρό τους Οντίλο. Οι εξεγέρσεις αυτές μπορεί να έπαιξαν ρόλο στην απόφασή τους το θρόνο να πάρει Μεροβίγγειος βασιλιάς μετά από 6 χρόνια που ήταν κενός, για να ενισχύσουν τη νομιμοποίηση της βασιλείας τους.
==Ζωή==
[[File:Evariste-Vital Luminais (1822-1896) Le dernier des Mérovingiens.jpg|thumb|left|''Ο Τελευταίος των Μεροβίγγειων'', πίνακς του Evariste-Vital Luminais που απεικονίζει την κουρά του Χιλδέριχου.]]
Η γενεαλογία του Χιλδέριχου και η σχέση του με την οικογένεια των Μεροβίγγειων είναι ασαφής. Μπορεί να είναι είτε γιός του Χιλπεριχου Β΄ ή του Θευδέριχου Δ΄<ref>Barbara H. Rosenwein, ''A Short History of the Middle Ages'', (University of Toronto : 2009), pg. 84.</ref>.
Ο Χιλδέριχος δεν συμμετείχε στην δημόσια ζωή, η οποία ήταν, όπως και πριν, κατευθυνόμενη από τους μαγιορδόμους. Μία φορά το χρόνο μεταφερόταν με κάρο που το τραβούσαν βόδια που το οδηγούσε ένας χωρικός, και προήδρευε σε δικαστήριο, δίνοντας απαντήσεις τις οποίες είχαν προετοιμάσει οι μαγιορδόμοι, σε πρέσβεις που έκαναν επίσκεψη<ref name="Frassetto2003">{{cite book|author=Michael Frassetto|title=Encyclopedia of Barbarian Europe: Society in Transformation|url=http://books.google.com/books?id=yW-GfElbafQC&pg=PA118|date=1 January 2003|publisher=ABC-CLIO|isbn=978-1-57607-263-9|pages=118–19|chapter=Childeric III}}</ref>.
Μετά την απόσυρση του Καρλομάν σε μοναστήρι το 747, ο Πεπίνος ήταν αποφασισμένος να πάρει το βασιλικό στέμμα για τον εαυτό του. Ο Πεπίνος έστειλε επιστολές στον [[Πάπας Ζαχαρίας|Πάπα Ζαχαρία]], ρωτώντας αν ο τίτλος του βασιλιά ανήκει σε αυτόν που είχε ασκήσει την εξουσία, ή σε αυτόν που είχε βασιλική καταγωγή. Ο πάπας απάντησε ότι αυτός που είχε την πραγματική εξουσία πρέπει να έχει επίσης και τον τίτλο του βασιλιά. Στις αρχές του Μαρτίου του 751 ο Χιλδέριχος εκθρονίστηκε από τον Πάπα Ζαχαρία και του έγινε κουρά<ref>Charles Knight, ''The English Cyclopaedia: Volume IV'', (London : 1867); pg. 733.</ref>. Τα μακριά του μαλλιά ήταν το σύμβολο της δυναστείας του και έτσι και των βασιλικών δικαιωμάτων και μαγικών δυνάμεων. Με την κουρά τους, του αφαιρέθηκαν όλα τα βασιλικά του δικαιώματα. Αφού εκθρονίστηκε, αυτός και ο γιος του Θευδέριχος μπήκαν στο Μοναστήρι του Σεν Μπερτέν (Saint-Bertin) ή εκείνος στο Σεν Ομέρ και ο Θευδέριχος στο Saint-Wandrille.
Υπάρχουν αντικρουόμενες πληροφορίες για το πότε ακριβώς πέθανε, με κάποιες αναφορές να παραθέτουν από το 753 και μετά, και άλλες μέχρι και το 758. Υπό τη Δυναστεία των Καρολιδών δυσφημίστηκε, αποκαλούμενος ''rex falsus'', ψεύτικος βασιλιάς, παρόλο που ήταν ο Πεπίνος μέσω του Πάπα Ζαχαρία και του [[Πάπας Στέφανος Β΄|Πάπα Στέφανου Β΄]] που τον ανέβασε στο θρόνο του.
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Childeric III}}
| |||