Ο '''Ιδεαλισμός''' ('''Idealism''') και παλαιότερα '''Ιδεοκρατία''' είναι [[φιλοσοφία|φιλοσοφική]] θεωρία που στο [[Βασικό πρόβλημα της φιλοσοφίας]], δηλαδή τη σχέση μεταξύ ανθρώπου και εξωτερικού κόσμου, ή συνείδησης και ύλης, παίρνει θέση υπέρ της πρωταρχικότητας του [[Πνεύμα|πνεύματος]], της [[Νόηση|Νοήσης]] και της [[Συνείδηση|Συνείδησης]]. Οι ιδεαλιστές φιλόσοφοι υποστήριζαν ότι μόνο η συνείδησή μας έχει πραγματική υπόσταση και ότι ο υλικός κόσμος είναι μόνο προϊόν των [[αίσθηση|αισθήσεων]], των παραστάσεων μας και των αντιλήψεών μας.
Ο Ιδεαλισμός είναι στενά συνδεδεμένος με την [[θρησκεία]] αφού είτε άμεσα είτε έμμεσα όλες οι ιδεαλιστικές φιλοσοφίες καταλήγουν στην ύπαρξη κάποιας ανώτερης δύναμης ανεξάρτητης από τον άνθρωπο. Ο ιδεαλισμός έχει εκφάνσεις στην κοινωνική ζωή και στην ίδια την διαδικασία της γνώσης. Η πορεία της γνώσης η γενίκευση των φαινομένων "βοηθάει" πολλές φορές στην διάσπαση της συνείδησης από την πραγματικότητα, στο μετασχηματισμό των γενικών εννοιών σε έννοιες απόλυτες αποσπασμένες από την [[ύλη]].{{Authority control}}
==Ιστορική Διαδρομή==
Ο ιδεαλισμός ξεκινάει στην [[Αρχαία Ελλάδα]] με κορυφαίο εκπρόσωπο τον [[Πλάτωνας|Πλάτωνα]], έναν αριστοκράτη πολέμιο της Δημοκρατίας. Για τον Πλάτωνα πραγματικός κόσμος είναι ο υπεραισθητός κόσμος των ιδεών ο υλικός κόσμος είναι για αυτόν κόσμος σκιών χλωμή αντανάκλαση των ιδεών. Στην [[Μεσαίωνας|μεσαιωνική εποχή]] ο σχολαστικός θρησκευτικός ιδεαλισμός καταντάει την φιλοσοφία δεκανίκι της Εκκλησίας. Με την παρακμή του φεουδαρχικού συστήματος και την ανάπτυξη της [[Υλισμός|Υλιστικής]] φιλοσοφίας ο [[Υποκειμενικός Ιδεαλισμός]] του [[Τζορτζ Μπέρκλεϊ|Μπέρκλεϊ]] και ο [[Σκεπτικισμός]] του [[Ντέιβιντ Χιουμ|Χιούμ]] αποτελούν αντίδραση στις υλιστικές θεωρίες των [[Αγγλία|Άγγλων]] φιλοσόφων: [[Φράνσις Μπέηκον]], [[Μπαρούχ Σπινόζα]], [[Τόμας Χομπς]] κ.α. Ο [[Γερμανικός Ιδεαλισμός]] του 18ου και 19ου αιώνα με εκφραστές τους [[Ιμμάνουελ Καντ|Καντ]], [[Γιόχαν Γκότλιμπ Φίχτε|Φίχτε]], [[Φρήντριχ Βίλχελμ Γιόζεφ φον Σέλινγκ|Σέλινγκ]] και [[Γκέοργκ Βίλχελμ Φρήντριχ Χέγκελ|Χέγκελ]] αποτελεί την αντίδραση που ξεσήκωσε η Γαλλική επανάσταση και οι φιλόσοφοι της εποχής [[Ζιλιέν Οφρουά ντε Λα Μετρί|Λα Μετρί]], [[Βαρόνος του Χόλμπαχ|Χόλμπαχ]], [[Ντενί Ντιντερό|Ντιντερό]], [[Κλοντ Αντριάν Ελβέτιος|Ελβέτιος]] κ.α. Στο τέλος του 19ου αιώνα και οι αρχές του 20ου επικρατεί ο [[Εμπειριοκριτικισμός]] του [[Έρνστ Μαχ|Μαχ]] και του [[Ρίτσαρντ Αβενάριους|Αβενάριους]] που ανανεώνει την φιλοσοφία του [[Τζορτζ Μπέρκλεϊ|Μπέρκλεϊ]].
==Είδη Ιδεαλισμού==
*'''[[Αντικειμενικός ιδεαλισμός|Αντικειμενικός]]''': Υποστηρίζει την ύπαρξη μιας μυστικής ιδέας ανεξάρτητης από τον άνθρωπο και την [[Συνείδηση]] του, που στη εξέλιξη της δημιουργεί τον υλικό κόσμο.
