Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[1945]] ανέλαβε, με την παρότρυνση του στενού φίλου του Καρτάλη, την προεδρία του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου Νέων,{{efn|Ήταν το νεανικό τμήμα του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου. Στη θέση του αντιπροέδρου βρισκόταν ο [[Μενέλαος Λουντέμης]].<ref>{{cite book|title=Η σοσιαλιστική σκέψη στην Ελλάδα|year=1993|publisher=Γνώση|location=Αθήνα|isbn=960-235-481-Χ|editor=Παναγιώτης Νούτσος|page=471}}</ref>}} θέση από την οποία εργάστηκε για την προώθηση της υπόθεσης της ένταξης των [[Δωδεκάνησα|Δωδεκανήσων]] στην [[Ελλάδα]]. Επίσης, εξελέγη υφηγητής [[Φιλοσοφία|φιλοσοφίας]] στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η συμμετοχή του στον Ελληνοσοβιετικό τού κόστισε την απόλυση από τη θέση του το 1947 και τη δίωξη.<ref>[[#ΝΠαν|Πανουργιά (2013)]].</ref> Εκτοπίστηκε αρχικά στην [[Ικαρία]] και κατόπιν στάλθηκε στο [[Οργανισμός Αναμορφωτηρίων Μακρονήσου|στρατόπεδο]] της [[Μακρόνησος|Μακρονήσου]], όπου παρέμεινε μέχρι το [[1950]]. Ο Δεσποτόπουλος, αρνούμενος πεισματικά και σθεναρά να υπογράψει «δήλωση», αντέτενε στους βασανιστές του: «Έχω καθήκον να περισώσω την τιμήν της ελληνικής φιλοσοφίας».<ref name="Ευσταθ">[[#Ευσταθ|Ευσταθιάδης (2007)]].</ref> Το καλοκαίρι του 1948, συμπεριελήφθη από τους δεσμοφύλακές του στην ομάδα των λιγοστών «αμετανόητων».<ref>[[#ΚΙΔ2006|Δεσποτόπουλος (2006)]], σελ. 142.</ref>

|title=[[#Αναπολ|Αναπολήσεις]]