Κυρά της Ρω: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Κυρά της Ρω''' (1890-1982) που το πραγματικό της όνομα ήταν '''Δέσποινα Αχλαδιώτη''', υπήρξε μέλος της Αντίστασης κατά την περίοδο της [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|κατοχής]] και επί 40 χρόνια (από το 1943 ως το θάνατό της) ύψωνε την ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της [[Ρω Μεγίστης|Ρω]] κάθε πρωί και τη κατέβαζε με τη Δύση του ήλιου. Στη Ρω είχε εγκατασταθεί με τον άντρα της και την τυφλή μητέρα της από το [[1924]].

 

 

==Ιστορία==

Το [[1927]], εγκαταστάθηκαν στη Ρω μόνιμα ο Κώστας και η Δέσποινα Αχλαδιώτου για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, εντελώς μόνοι τους μέχρι το [[1940]]. Τη χρονιά εκείνη όμως αρρώστησε βαριά ο Κώστας Αχλαδιώτης. Η φωτιά που άναψε η γυναίκα του για να ειδοποιήσει με σινιάλα καπνού τους κατοίκους του Καστελλόριζου και τους παραπλέοντες ψαράδες δεν έγινε εγκαίρως αντιληπτή. Ο σύζυγός της άφησε την τελευταία του πνοή μέσα σε μια ψαρόβαρκα που τον είχε παραλάβει καθυστερημένα για να τον μεταφέρει στο γιατρό του Καστελόριζου.

 

Η κυρά της Ρω φρόντισε μόνη της για την ταφή του συντρόφου της. Έπειτα, γύρισε πάλι στη Ρω, αυτή τη φορά με τη γριά μητέρα της, όπου πέρασε τα χρόνια της [[Κατοχή|κατοχής]]. Εκεί θα προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με "δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά", όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Άγγλους τη συνθηκολόγηση της [[Ιταλία|Ιταλίας]], το [[1943]], ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς.

 

Μετά το τέλος του [[ΒΠΠ|Β' Παγκόσμιου Πόλεμου]], τα [[Δωδεκάνησα]] και μαζί μ' αυτά και το Καστελόριζο και όλες οι παρακείμενες νησίδες και βραχονησίδες, σύμφωνα με τη [[Συνθήκη των Παρισίων (1947)|Συνθήκη των Παρισίων]] της [[10 Φεβρουαρίου|10ης Φεβρουαρίου]] [[1947]], περιήλθαν στην [[Ελλάδα]]. Η μοίρα της Ρω ήταν λοιπόν αναπόσπαστα συνδεδεμένη μ' αυτή του Καστελόριζου.