Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 8 Φεβρουαρίου 1913. Οι γονείς του, Ιωάννης Δεσποτόπουλος και Στέλλα Σαμούχου, ανήκαν στην εύπορη και καλλιεργημένη τάξη της πόλης. Είχε έναν δίδυμο αδελφό, τον [[Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος (ιστορικός)|Αλέξανδρο (Αλέκο) Δεσποτόπουλο]] —τον μετέπειτα γνωστό ιστορικό—<ref name="ΕΡΤ">[[#Καλοκ|Κακολύρη (2016)]].</ref> και μια αδελφή, την Ελισάβετ.<ref>[[#ΚΙΔ2006|Δεσποτόπουλος (2006)]], σελ. 7.</ref> Mετά τη [[Μικρασιατική Καταστροφή]] εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα, αρχικά στην προσφυγική περιοχή του [[Βύρωνας|Βύρωνα]]. Ήταν εξάδελφος του συνονόματού του [[Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος (βουλευτής Χίου)|Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου]], του Γεωργίου,<ref>[[#ΚΙΔ2008|Δεσποτόπουλος (2008)]].</ref> νομικού, ανώτατοανώτατου στέλεχοςστελέχους του [[Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο|ΕΑΜ]] και της [[Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης|ΠΕΕΑ]], μετέπειτα βουλευτή [[Χίος|Χίου]] της [[Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά|ΕΔΑ]]. Εξάδελφός του ήταν και ο [[Ιωάννης Δεσποτόπουλος]], διάσημος αρχιτέκνων, πολεοδόμος, καθηγητής του [[Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο|ΕΜΠ]].<ref>[[#ΚΙΔ2006|Δεσποτόπουλος (2006)]], σελ. 45.</ref>

Μετά την απελευθέρωσή του, ο Δεσποτόπουλος δεν κατόρθωσε να επανέλθη στο πανεπιστήμιο. Ασχολήθηκε με τη δικηγορία, από ανάγκη βιοπορισμού, χωρίς να παραμελεί με τις φιλοσοφικές έρευνές του. Συμμετείχε σε επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και δίδαξε σε ιδιωτικές σχολές και σεμιναριακούς, επιμορφωτικούς κύκλους συλλόγων.<ref>[[#ΚΙΔ2006|Δεσποτόπουλος (2006)]], σελ. 161 ''κ.εξ.''</ref> Την περίοδο της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|δικτατορίας των Απριλιανών]], αυτοεξορίστηκε στη [[Γαλλία]]. ΕκείΤις πρώτες μέρες, μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος, κρύφτηκε στο σπίτι του τότε σύγαμπρού του [[Φαίδων Γκιζίκης|Φ. Γκιζίκη]].<ref>[[#Κατσ|Κατσίγερας (14.02.2016)]].</ref> Ευρισκόμενος στο [[Παρίσι]], απασχολήθηκε αρχικά ως συνεργάτης του γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών ([[:fr:Centre national de la recherche scientifique|Centre national de la recherche scientifique]] —''CNRS''). Στη συνέχεια. ο Δεσποτόπουλος δίδαξε ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο του [[Νανσύ]] ΙΙ ([[:fr:Université Nancy-II|Université Nancy ΙΙ]]).<ref>[[#ΒΠολ|''Αναπολήσεις'' <b>Γ΄</b>]]. Βιβλιοπωλείο Πολιτεία.</ref>

Το 1978, ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος υπέστη δίωξη για την άρνησή του να δώσει θρησκευτικό όρκο ενώπιον του ανακριτή, όπου είχε κληθεί ως μάτρυραςμάρτυρας, επικαλούμενος —ως χριστιανός ορθόδοξος— τη σχετική ρητή ευαγγελική απαγόρευση, αλλά και την επιστημονική ευσυνειδησία του. Καταδικάστηκε σε δεύτερο βαθμό το 1979, χωρίς ωστόσο να εκδικαστεί η υπόθεση και από τον [[Άρειος Πάγος|Άρειο Πάγο]], λόγω παραγραφής.<ref>[[#Κονιδ|Κονιδάρης (2009)]].</ref> Η απολογία του στο [[Εφετείο]] Αθηνών (20 Σεπτεμβρίου 1979), όπως και το σχετικό υπόμνημά του στον Άρειο Πάγο, συνιστούν έως σήμερα ισχυρά νομικά κείμενα για την επιχειρηματολογία όσων εναντιώνονται στην ορκοδοσία.<ref>[[#Τσαγκας|Τσάγκας]].</ref> Εκ πεποιθήσεως πολέμιος της θανατικής ποινής, ο Δεσποτόπουλος αγωνίστηκε για την κατάργησή της στην Ελλάδα. Ως υπέρμαχος της ισότητας των δυο φύλων είχε εμπνευστεί και προτείνει ένα σύστημα για το σχηματισμό των ελληνικών επιθέτων, με το οποίο επιβίωνε η θηλυγονική σειρά μιας οικογένειας, δίπλα στην αρρεγονική.<ref>[[#Ασδρ|Ασδραχάς (2016)]].</ref>

|atpage=21 (ένθετο «Αναγνώσεις»)