Ελένη Καντακουζηνή (αυτοκράτειρα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 5:
 
==Σύζυγος του Ιωάννη Ε'==
Έτσι οκτώ ημέρες μετά την στέψη του πατέρα της στην Κωνσταντινούπολη, στις 28/29 Μαΐου 1347 η 13ετής Ελένη παντρεύτηκε τον 15ετή Ιωάννη Ε'. Όταν άρχισε ο εμφύλιος των ετών 1352-57, η Ελένη, που βρισκόταν στη Θράκη, επέστρεψε την Κωνσταντινούπολη για να προστατέψει τον πατέρα της (που υποστήριζε τους Ησυχαστές) από ενέργειες του ανδρός της (που ήταν αντίθετος).
 
Το 1373 ο πρώτος τους υιός Ανδρόνικος, με τη βοήθεια του υιού του Μουράτ Α' εμίρη της Βιθυνίας, θέλησε να εκτοπίσει τον πατέρα του από το θρόνο. Αν και την αρχή απέτυχε, μετά οι Γενουάτες τον βοήθησαν να επικρατήσει. Η Ελένη προσπάθησε μάταια το 1376 να τους συμβιβάσει: ο Ανδρόνικος Δ' φυλάκισε τον πατέρα του Ιωάννη Ε' και το νεότερο αδελφό του Μανουήλ στο Γαλατά. Αυτοί κατάφεραν να δραπετεύσουν (ίσως με βοήθεια της Ελένης) και ο Ανδρόνικος Δ' κατέφυγε στον Γαλατά παίρνοντας ομήρους τη μητέρα του Ελένη, τον ηλικιωμένο Ιωάννη ΣΤ' και τις δύο του αδελφές Μαρία και Θεοδώρα. Εκεί υπέφεραν κατά την πολιορκία του Γαλατά, ώσπου το 1381 ελευθερώθηκαν μετά από συμφωνία κατάπαυσης, και η Ελένη έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από το λαό της Κωνσταντινούπολης. Έτσι έληξε ο εμφύλιος των ετών 1373-76.
 
Όταν το 1391 απεβίωσε ο Ιωάννης Ε', η σύζυγός του έγινε μοναχή στη μονή της Κυρά Μάρθας στην Κωνσταντινούπολη με το όνομα Υπομονή, όπου απεβίωσε το Νοέμβριο του 1396.
 
== Παραπομπές ==
*Donald M. Nicol, The Byzantine Family of Kantakouzenos (Cantacuzenus) ca. 1100-1460: a Genealogical and Prosopographical Study (Washington, DC: Dumbarton Oaks, 1968), p. 135