Νικόλαος Δημητρακόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Νομοθετικό έργο: + |
|||
Γραμμή 29:
# ο νόμος '''ΓϠΟΔ΄/1912''' "Περί διαφορών εργαζομένων και εργοδοτών", επίσης φιλεργατικός νόμος που επιτάχυνε την εκδίκαση των σχετικών διαφορών.
# ο νόμος '''ΔΚΘ΄ /1912''' "Περί εργασίας γυναικών και ανηλίκων". Επίσης πρωτοποριακός, με τον οποίο θεσπίστηκαν κλιμακωτές απαγορεύσεις της εργασίας ανηλίκων, καθώς και των γυναικών σε βαριές εργασίες, ή επικίνδυνες για την υγεία τους αφενός, αλλά και για την ηθική ή σωματική τους ακεραιότητα αφετέρου, προβλέποντας αυστηρές κυρώσεις σε παραβάτες εργοδότες. Με τον ίδιο αυτό νόμο καθιερώθηκαν επίσης άδειες τοκετού και λοχείας καθώς και η σύσταση σώματος επιθεωρητών εργασίας με δικαίωμα εισόδου στους χώρους εργασίας, οποιαδήποτε ώρα του εικοσιτετραώρου, μέρα ή νύκτα, (μέτρα ιδιαίτερα πρωτοποριακά στην εποχή τους).
# νομοσχέδιο "Περί εξυβρίσεως και τύπου", που τελικά δεν ψηφίστηκε λόγω παραίτησης του Δημητρακόπουλου. Επρόκειτο για ένα εκτενές νομοσχέδιο, που σύμφωνα με την δημητρακοπούλεια διατύπωση<ref>Δημητρακόπουλος "Πολιτικά" σ.366</ref> προέβλεπε «''προστατευτικά μέτρα του τύπου απέναντι ιδία των παρεκτροπών και των καταπιέσεων εκ μέρους της εκτελεστικής εξουσίας αλλά και'' (μέτρα) ''της κοινωνίας απέναντι του τύπου.''». σημειώνοντας σχετικά: «''Το νομοσχέδιον ημών υπό την έποψιν ιδία του ελέγχου του δημοσίου βίου και της επιθέσεως, δύναμαι να είπω, κατά των δημοσίαν εξουσίαν ασκούντων αφορμάται από αρχών ακράτως φιλελευθέρων. Εκ του φόβου μήπως και ο κολασμός υπερβασίας τινός δύναται να δώση αφορμην εν δεδομένη περιστάσει εις κυβέρνησιν ανελευθέραν να βλάψει τας αληθείς ελευθερίας του τύπου και να πνίξη τον έλεγχον του δημόσιου βίου παρεσχέθη υπό την έποψιν ταύτην ελευθερία άκρατος. Αφωρμήθημεν εν τη σκέψη ταύτη από της εκδοχής ότι είναι προτιμότερον να στέρξη τις υπέρβασιν τινά, αποτελούσαν κατά την κοινήν συνείδησιν αδίκημα, ή ν΄ ανοίξη την θύραν, ης θα ηδύνατο ίσως εν δεδομένη περιστάσει εις κυβέρνησιν ανελευθέραν να επωφεληθή επί βλάβη της ελευθερίας του τύπου.», συμπληρώνοντας στη συνέχεια:<br>«''Αφωρμήθημεν επίσης από της εκδοχής να προστατεύσωμεν τα δικαιώματα της κοινωνίας απέναντι των υπερβασιών του τύπου, αλλά και από της εκδοχής η προστασία αύτη να μη εκταθή εις σημείον πλήττον την ελευθερίαν του τύπου, διότι εν τοιαύτη περιπτώσει δεν πρόκειται να πληγή, ως κακώς υπολαμβάνεται, τάξις ωρισμένων προσώπων, αλλά τουναντίον εξ άλλης πλευράς, εξ άλλης θύρας πρόκειται να παραβιασθώσιν επίσης τιμιώτερα δικαιώματα αυτής ταύτης της κοινωνίας, προστατευόμενα δια του τύπου. Νομίζομεν ότι εν τη δυσχερεία της εκλογής του σημείου, εις το οποίον πρέπει να συμπέση η προστασία των δικαιωμάτων και του μεν και του δε, ετύχομεν του ορθού και του προσήκοντος. Αλλ' επαναλαμβάνω ότι το ζήτημα έχει εξαιρετικήν σπουδαιότητα και η επιτροπή, εις ην θα παραπεμφθή το νομοσχέδιον και η Βουλή θέλει εμπεριστατωμένως ασχοληθή και δώσει την προσήκουσαν λύσιν''.»<ref>Τελικά η παραπομπή του νομοσχεδίου στην Επιτροπή και σε έγκριτους νομικούς της εποχής, μεταξύ των οποίων και τον τότε υφηγητή Π. Γιωτόπουλο, "προς μελέτη και κρίση", και που προέβλεπε κυρώσεις μόνο χρηματικές και καθόλου στερητικές της ατομικής ελευθερίας, καθυστέρησε την νομοπαρασκευαστική εργασία με συνέπεια με την επελθούσα λίγους μήνες αργότερα παραίτηση του Δημητρακόπουλου, τούτο να μη ψηφισθεί.</ref>
== Συνέχιση πολιτικής δράσης ==
| |||