Ουμπέρτο Έκο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Έκο γεννήθηκε στην [[Αλεσσάντρια]] του [[Πεδεμόντιο|Πιεμόντε]] το [[1932]]. Από το [[1975]] έχει την έδρα του Καθηγητή [[Σημειωτική|Σημειωτικής]] στο Πανεπιστήμιο της [[Μπολόνια]], ενώ από το [[1988]] είναι πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο του [[Σαν Μαρίνο]]. Είναι συγγραφέας πολλών μελετών και δοκιμίων, που έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί σε πολλές γλώσσες ανά τον κόσμο. Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το [[1965]], ενώ το πρώτο του μυθιστόρημα (''Το όνομα του Ρόδου'') το [[1980]], και τιμήθηκε με το βραβείο ''Strega'' ([[1981]]), και το ''Medicis Etranger'' (βραβείο που δίνεται στον καλύτερο ξένο λογοτέχνη στην [[Γαλλία]]) το [[1982]].

 

 

Με την έναρξη του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] ο Εκο και η μητέρα του μετακόμισαν σε ένα χωριό στα βουνά του ιταλικού βορρά. Εκεί ο μικρός Ουμπέρτο παρακολουθούσε τις μάχες ανάμεσα στους φασίστες και στους παρτιζάνους με ανάμεικτα συναισθήματα - συνεπαρμένος μεν από τη δράση, αισθανόταν εν μέρει ευγνώμων που ήταν τόσο μικρός για να αναμειχθεί. Ο ίδιος θυμάται εκείνη την εποχή «''σαν ένα μικρό γουέστερν. Αυτοί οι λόφοι είναι στη μνήμη μου το θέατρο των στρατιωτικών επιχειρήσεων, στις οποίες ήμουν αυτόπτης μάρτυρας, στην ηλικία των 12 ετών''».