Ουμπέρτο Έκο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 8:
Με την έναρξη του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] ο Εκο και η μητέρα του μετακόμισαν σε ένα χωριό στα βουνά του ιταλικού βορρά. Εκεί ο μικρός Ουμπέρτο παρακολουθούσε τις μάχες ανάμεσα στους φασίστες και στους παρτιζάνους με ανάμεικτα συναισθήματα - συνεπαρμένος μεν από τη δράση, αισθανόταν εν μέρει ευγνώμων που ήταν τόσο μικρός για να αναμειχθεί. Ο ίδιος θυμάται εκείνη την εποχή «''σαν ένα μικρό γουέστερν. Αυτοί οι λόφοι είναι στη μνήμη μου το θέατρο των στρατιωτικών επιχειρήσεων, στις οποίες ήμουν αυτόπτης μάρτυρας, στην ηλικία των 12 ετών''».
Μετά τις πιέσεις του πατέρα του, πήγε να σπουδάσει Νομική στο [[Πανεπιστήμιο του Τορίνο]], αλλά εγκατέλειψε αυτόν τον τομέα και ακολούθησε σπουδές Μεσαιωνικής Φιλοσοφίας και Λογοτεχνίας. Έκανε το διδακτορικό του στην Φιλοσοφία το [[1954]], ολοκληρώνοντας τη διατριβή του για τον [[Θωμάς Ακινάτης|Θωμά Ακινάτη]]. Αυτό το θέμα αποτέλεσε και το αντικείμενο του πρώτου του βιβλίου «Ζητήματα αισθητικής στον Θωμά Ακινάτη». Στη διάρκεια των σπουδών του ο Έκο έπαψε να πιστεύει στο Θεό και εγκατέλειψε την Καθολική εκκλησία<ref name="Time05">{{Citation|url=http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1069054-2,00.html|title=A Resounding Eco|newspaper=Time|date=13 June 2005|quote=His new book touches on politics, but also on faith. Raised Catholic, Eco has long since left the church. ‘Even though I'm still in love with that world, I stopped believing in God in my 20s after my doctoral studies on St. Thomas Aquinas. You could say he miraculously cured me of my faith,…’}}</ref><ref name="Liukkonen03">{{cite web|url=http://www.kirjasto.sci.fi/ueco.htm|title=Umberto Eco|website=Books and Writers ''(kirjasto.sci.fi)''|first=Petri|last=Liukkonen|publisher=Kuusankoski Public Library|location=Finland|archiveurl=https://web.archive.org/web/20150210175324/http://www.kirjasto.sci.fi/ueco.htm|archivedate=10 February 2015|dead-url=yes}}</ref>
Άρχισε την ενασχόλησή του με τη δημοσιογραφία και, παράλληλα, δέχθηκε την θέση του διευθυντή Πολιτιστικού Προγράμματος στην Κρατική Ιταλική Τηλεόραση ([[RAI]]). Αυτό του έδωσε την ευκαιρία να δει την κοινωνία μέσα από τα μάτια των ΜΜΕ, που τότε μονοπωλούνταν και ελέγχονταν από την κυβέρνηση.
| |||