Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 29:
Γονείς του ήταν ο βασιλιάς [[Μαξιμιλιανός Α΄ της Βαυαρίας]] και η Βιλελμίνη (Wilhelmina) της Έσσης-Ντάρμσταντ. Τον Οκτώβριο του 1810 νυμφεύθηκε την Θηρεσία της Σαξωνίας-Χίλντμπουργκχάουζεν (1792-1854), κόρη του δούκα Φρειδερίκου της Σαξωνίας-Χίλντμπουργκχάουζεν. Ο γάμος του αποτέλεσε το πρώτο [[Οκτόμπερφεστ]]. Ο Λουδοβίκος απέρριψε έντονα τη συμμαχία του πατέρα του με τον [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέοντα Α΄]] της [[Γαλλία|Γαλλίας]].
Ο Λουδοβίκος ήταν φιλέλληνας, φανατικός ελληνιστής συλλέκτης και φίλος των [[Τέχνη|τεχνών]]. Επί βασιλείας του το Μόναχο αναδείχτηκε καλλιτεχνικά. Άρχισε τις ανοικοδομητικές εργασίες πριν ακόμα βασιλεύσει, όταν ήταν πρίγκηπας, και συνέχισε ακόμα και μετά την καθαίρεσή του. Διέταξε την ανέγερση πολλών [[νεοκλασικισμός|νεοκλασικών]] και [[νεοουμανισμός|νεοουμανιστικών]] κτηρίων, με πρότυπο την αρχιτεκτονική της αρχαίας Ελλάδας. Πολλά από τα έργα του διατηρούνται μέχρι σήμερα και βρίσκονται στο Μόναχο. Διαρρύθμισε την [[Λούντβιχστράσσε]] (γερμ. Ludwigstraße, οδός Λουδιβίκου) με το Πανεπιστήμιο του Μονάχου που το μετέφερε από την πόλη Λούντβιχσμπουργκ, την [[Φέλντχέρρενχάλλε]] (γερμ. Feldherrnhalle, αίθουσα των στραταρχών), το [[Σίγκεστορ]] (γερμ. Siegestor, Πύλη της Νίκης), η [[Εθνική Βιβλιοθήκη του Μονάχου]], η Πλατεία του Βασιλέα, (γερμ. Königsplatz), η [[Γλυπτοθήκη του Μονάχου|Γλυπτοθήκη]], τα Προπύλαια, η [[Κρατική αρχαιολογική συλλογή Μονάχου]], η Νέα και η Παλαιά Πινακοθήκη, η Ρούμεσχάλλε (γερμ. Ruhmeshalle, Αίθουσα της Δόξας), και το άγαλμα της Βαυαρίας. Σε δύο βουνοπλαγιές έκτισε το μνημείο της Βαλχάλας και την Αίθουσα της Απελευθέρωσης.
Ο Λουδοβίκος υποστήριξε την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|ελληνική επανάσταση]] του [[1821]] και αναδείχθηκε σπουδαίος [[φιλέλληνας]], ενώ ο δευτερότοκος γιος του [[Όθων της Ελλάδας|Όθων]] επιλέχτηκε ως βασιλιάς της [[Ελλάδα|Ελλάδας]] το [[1832]]. Μετά από την επανάσταση του Ιουλίου στη Γαλλία το [[1830]], η προηγούμενη [[Φιλελευθερισμός|φιλελεύθερη]] πολιτική του έγινε όλο και περισσότερο κατασταλτική. Στο δημοκρατικό φεστιβάλ στο Hambacher το 1832 εκδηλώθηκε η δυσαρέσκεια του πληθυσμού που υπέφερε από τους υψηλούς φόρους και τη [[λογοκρισία]]. Παραιτήθηκε στις [[20 Μαρτίου]] του [[1848]] υπέρ του γιου του, [[Μαξιμιλιανός Β΄ της Βαυαρίας|Μαξιμιλιανού]]. Και μετά από την παραίτησή του ο Λουδοβίκος παρέμεινε σημαντικός χορηγός των τεχνών.
| |||