Μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας, η κυβέρνηση του Βισί, διαλύθηκε και η Προσωρινή Κυβέρνηση της Γαλλικής Δημοκρατίας (GPRF) θεσμοθετήθηκε. Με το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής τάξης απαξιωμένη και περιέχει πολλά από τα μέλη που είχαν περισσότερο ή λιγότερο συνεργάστηκε με τον εχθρό, γκωλισμό και ο κομμουνισμός έγινε το πιο δημοφιλές πολιτικές δυνάμεις στη Γαλλία.
Charles de Gaulle οδήγησε την GPRF από το 1944 έως το 1946. Εν τω μεταξύ, οι διαπραγματεύσεις έλαβαν χώρα πάνω από το προτεινόμενο νέο σύνταγμα, το οποίο επρόκειτο να τεθεί σε δημοψήφισμα. De Gaulle υποστήριξε ένα προεδρικό σύστημα διακυβέρνησης, και επέκρινε την επαναφορά αυτό που υποτιμητικά αποκαλείται «το σύστημα κομμάτων". Παραιτήθηκε Ιανουαρίου 1946 και αντικαταστάθηκε από τον Félix Gouin ( SFIO ). Τελικά μόνο το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα (PCF) και η σοσιαλιστική SFIO υποστήριξε το σχέδιο Συντάγματος, το οποίο προβλέπει μια μορφή διακυβέρνησης που βασίζεται σε unicameralismένα ?μόνο κοινοβουλευτικό όργανο (μονοθάλαμο) αλλά και αυτό απορρίφθηκε στο δημοψήφισμα της 5 Μαΐου του 1946.
Στις [[Βουλευτικές Εκλογές]] του 1946, η RGR (Rassemblement des gauches républicaines), η οποία περιελάμβανεπεριλάμβανε τηντο ΡιζοσπαστικούΡιζοσπαστικό-ΣοσιαλιστικούΣοσιαλιστικό ΚόμματοςΚόμμα, το Δημοκρατικό και τοτην ΣοσιαλιστικόΣοσιαλιστική ΈνωσηςΈνωση της Αντίστασης και άλλωνάλλα συντηρητικώνσυντηρητικά κομμάτωνκόμματα, η οποία έλαβε 37,42%, προσπάθησε ανεπιτυχώς να αντιταχθεί στηνστους χριστιανοδημοκράτηςχριστιανοδημοκράτςς και σοσιαλιστικήσοσιαλιστές της συμμαχίας MRP -SFIO-PCF συμμαχία η οποία έλαβε 41,87%. Η νέα συντακτική συνέλευση αποτελούνταν από 216 Χριστιανοδημοκράτες Βουλευτές, 153 Σοσιαλιστές Βουλευτές και 76 Κεντρώους Βουλευτές. Έτσι σχηματίστηκε κυβέρνηση συνεργασίας Κέντρου-Χριστιανοδημοκρατών.
ΈναΓράφτηκε νέο σχέδιο του Συντάγματος γράφτηκε, ητο οποίαοποίο πρότεινε αυτή τη φορά τη δημιουργία ενόςμιας διθάλαμηδιθάλαμης μορφήμορφής διακυβέρνησης. LéonΟ Blum[[Λεόν Μπλουμ]] (SFIO) μεήταν επικεφαλής τοντου GPRF από το 1946 έως το 1947. Μετά από μιανέες νέα νομοθετικήνομοθετικές εκλογές τον Ιούνιο του 1946 ηο χριστιανοδημοκράτης Ζωρζ Μπιντώ (Georges Bidault) υποτίθεται ηγεσία του Υπουργικού Συμβουλίου . Παρά deτον Gaulleλόγο λεγόμενητου λόγοςΝτε τουΓκωλ Bayeux,στη [[Μπαγέ]] της 16ης Ιουνίου 1946 στοστον οποίο κατήγγειλε τα νέα θεσμικά όργανα, το νέο σχέδιο εγκρίθηκε από το γαλλικό λαό,: με τοΤο 53% των ψηφοφόρων ψήφισαν υπέρ (με αποχή σε ποσοστό 31%) στην δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στις 13 Οκτώβρη του 1946. Αυτό κορυφώθηκε με την εγκατάσταση στοτο επόμενο έτος της Τέταρτης Δημοκρατίας, μία διάταξη στην οποία η ουσιαστική εξουσία βρισκόταν στα χέρια του Προέδρου της Κυβέρνησης (του Πρωθυπουργού), ο οποίος ανέλαβε και την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων. Το Σύνταγμα επίσης για πρώτη φορά αναγνώρισε στον Πρωθυπουργό τον τίτλο του αρχηγού του Γαλλικού στρατού. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας περιορίστηκε μόνο σε έναν πολύ συμβολικό ρόλο, με ελάχιστοελάχιστες εώςέως και σχεδόν ανύπαρκτο λόγοανύπαρκτες ύπαρξηςαρμοδιότητες.
== Η αποτυχία του Κοινοβουλευτικού συστήματος στην Γαλλία ==
