Παλάτσο Μοντετσιτόριο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το κτίριο αρχικά σχεδιάσθηκε από τον [[Τζιαν Λορέντσο Μπερνίνι]] για το νεαρό Καρδινάλιο [[Λουντοβίκο Λουντοβίτσι]], ανεψιό του [[Πάπας Γρηγόριος ΙΕ'ΙΕ΄|Πάπα Γρηγόριου ΙΕ'ΙΕ΄]]. Όμως, με τον θάνατο του Γρηγορίου ΙΕ'ΙΕ΄ το 1623, οι εργασίες σταμάτησαν, και δεδεν ξανάρχισαν έως την παποσύνη του [[Πάπας Ιννοκέντιος ΙΒ'ΙΒ΄|Πάπα Ιννοκέντιου ΙΒ'ΙΒ΄]] (κατά κόσμον Antonio Pignatelli), όταν ολοκληρώθηκε από τον αρχιτέκτονα [[Κάρλο Φοντάνα]], ο οποίος τροποποίησε το σχέδιο του Μπερνίνι με την προσθήκη ενός αετώματος καμπάνας άνωθεν της κύριας εισόδου. Το κτήριο ορίσθηκε για δημόσιες και κοινωνικές λειτουργίες μόνο εξαιτίας της σταθερής αντινεποτιστικής πολιτικής, οι οποίες ερχόντουσανέρχονταν σε αντίθεση με τους προκατόχους του.

Με την [[Ενοποίηση της Ιταλίας]] το [[1861]] και την μεταφορά της πρωτεύουσα στην Ρώμη το [[1870]], το Μοντετσιτόριο επιλέχθηκε ως η έδρα της ''Camera dei Deputati'' (Κάτω Βουλής), μετά την μελέτη διάφορων πιθανοτήτων. Η πρώην εσωτερική αυλή στεγάσθηκεστεγάστηκε και μετατράπηκε σε ένα ημικυκλικό δωμάτιο συνελεύσεων.

Αλλά το αρχικό παλάτι δεν ταίριαζε ιδανικά στον νέο του ρόλο και ξανακτίσθηκεξανακτίστηκε κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1900 αφήνοντας μόνο την πρόσοψη ανέπαφη. Ο αρχιτέκτονας, [[Ερνέστο Μπαζίλε]], ήταν ένας υποστηρικτής της [[Αρ Νουβώ]]. Προσέθεσε το αποτελούμενοαποκαλούμενο ''Transatlantico'', το μακρύ και εντυπωσιακό σαλόνι το οποίο περιβάλλει την αίθουσα συζητήσεων, και τώρασήμερα είναι το ανεπίσημο κέντρο της Ιταλικής πολιτικής.

Η αίθουσα συζητήσεων χαρακτηρίζεται από πολυάριθμες διακοσμήσεις σε στυλ [[Αρ Νουβώ]]: ο εντυπωσιακός θόλος χρωματιστού γυαλιού (έργο του [[Τζιοβάννι Μπελτράμι]]), το εικονογραφημένο διάζωμα που ονομάζεται "Οι Ιταλοί" (από τον [[Τζιούλιο Αριστίντε Σαρτόριο]]) το οποίο περιβάλλει την αίθουσα, τις μπρούντζινες φιγούρες να βρίσκονται στα πλευρά των προεδρικών και κυβερνητικών καθισμάτων, και ταοι πίνακες ταμπλό που απεικονίζουν "Την Δόξα της δυναστείας της Σαβοΐας" του [[Νταβίντε Καλάντρα]].