Κίνημα στο Γουδί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επικεφαλής του κινήματος τέθηκε ο συνταγματάρχης του πυροβολικού [[Νικόλαος Ζορμπάς]], ο οποίος και οργάνωσε την ένοπλη στάση στο στρατόπεδο της φρουράς της Αθήνας στο Γουδί. Ο Ζορμπάς ήταν μετριοπαθής και συντηρητικός, που δεν επέτρεψε στην εξέγερση να πάρει ακραία αντιδυναστική μορφή, ενώ άλλος σημαντικός πρωταγωνιστής του, ήταν ο -νεαρός ανθυπολοχαγός τότε- Θεόδωρος Πάγκαλος, κινητήριος μοχλός της μυήσεως συναδέλφων του στην ενέργεια.<ref name=":0">{{Cite web|url = http://www.istorikathemata.com/2010/03/1909.html|title = Μια κριτική θεώρηση της "Επανάστασης του Γουδή το 1909"}}</ref> Το πρόγραμμα του Συνδέσμου, σε ήπιο τόνο, με γενικές ευχές για μεταρρυθμίσεις στο στρατό, τη διοίκηση και την παιδεία, απέκλειε ρητά κάθε περίπτωση καθεστωτικής αλλαγής, δικτατορίας, συνταγματικής τροποποίησης ή κατάργησης της κυβέρνησης. Ζητούσε απλώς την απομάκρυνση του [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Διαδόχου Κωνσταντίνου]] και των υπόλοιπων πριγκίπων από το [[Ελληνικός Στρατός|στράτευμα]] και πρότεινε σειρά μέτρων για στρατιωτική αναδιοργάνωση.<ref>{{Cite book|title = Από το Γουδί ως την Έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (1909-1914), Ελληνική Ιστορία, (Τόμος 22)|last = Γαρδίκα-Κατσιαδάκη|first = Ελένη|publisher = Εκδοτική Αθηνών|year = 1999|isbn = 960-213-260-4|location = Αθήνα|pages = 340-341}}</ref>

 

 

Το μεγαλειώδες συλλαλητήριο των συντεχνιών της [[Αθήνα]]ς και του [[Πειραιάς|Πειραιά]], που πραγματοποιήθηκε στις [[14 Σεπτεμβρίου]], έκανε πρόδηλη πλέον την υποστήριξη του λαού στις θέσεις του Συνδέσμου, ενώ η υποστήριξη που βρήκε το Κίνημα προκάλεσε την έντονη ανησυχία των πολιτικών κομμάτων, του [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|Θρόνου]] και των Ξένων Δυνάμεων. Από την έλευση του Βασιλιά [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|Γεωργίου Α΄]] το [[1863]] μέχρι το [[1909]], για 46 χρόνια, δεν υπήρξε καμία ανάμιξη του στρατού στη πολιτική.

 

 

==Επιτεύγματα==

 

'''1)''' '''Κοινωνικός Προβληματισμός > '''Η αθηναϊκή κοινωνία, ούσα οδηγούμενη προς βαθμιαία αποδυνάμωση ισχύος, αναγεννήθηκε πνευματικώς, καθ' όσον αναδύθηκαν εκ νέου πολιτικές προσεγγίσεις του Ανατολικού Ζητήματος (βλέπε [[Ίων Δραγούμης|Ίων Δραγούμη]]).<ref name=":1" />