Ροβέρτος του Τάραντα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Ροβέρτος του Τάραντος''' ([[1318]] - [[10 Σεπτεμβρίου]] [[1364]]) ήταν Πρίγκιπας του [[Τάραντας|Τάραντα]] (1332–1346) από τον [[Ανδεγαυικός οίκος|οίκο των Ανδεγαυών]], [[Παλατινοί Κόμητες|Κόμης παλατινός]] [[Κεφαλονιά|Κεφαλληνίας]] και [[Ζάκυνθος|Ζακύνθου]] ([[1336]] – [[1357]]), Βασιλιάςβασιλιάς της [[Αλβανία|Αλβανίας]] (1332-1364), [[Πρίγκιπας της Αχαΐας]] (1333-1346) και έφερε τον τίτλο του αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης ως Ροβέρτος Β΄ (1346-1364).

Μεγαλύτερος γιος του [[Φίλιππος Α΄ του Τάραντος|Φιλίππου Α΄ του Τάραντα]] και της τιτουλάριας Λατίνας Αυτοκράτειρας της Κωνσταντινούπολης [[Αικατερίνη Β' του Βαλουά|Αικατερίνης Β' του Βαλουά]]. Μετά το θάνατο του πατέρα του αναδείχθηκε νόμιμος κληρονόμος του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, λόγω όμως αντιρρήσεων εκ μέρους του θείου του [[Ιωάννης της Γραβίνας|Ιωάννη της Γραβίνης]] προέκυψε διαφορά για τα κληρονομικά δικαιώματα, η οποία λύθηκε το 1336 με τη μεσολάβηση του πλούσιου Φλωρεντινού Νικολάου Ατζαϊόλι, επιτρόπου των παιδιών του Φιλίππου. Σύμφωνα με το συμβιβασμό που ακολούθησε, ο Ιωάννης της Γραβίνης έλαβε τις κτήσεις των Ανδεγαυών στην Ήπειρο, παραχωρώντας στον στο Ροβέρτο τα δικαιώματα του [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας|Πριγκιπάτου της Αχαΐας]] και της Παλατινής Κομητείας Κεφαλληνίας και Ζακύνθου. Από τότε ο Ροβέρτος ετιτλοφορείτο «Κύρης Ροβέρτος, χάριτι Θεού Αχαΐας και Τάραντος πρίγκηψ και Κεφαλληνίας Ζακύνθου κόμης Παλατινός». Λόγω του νεαρού της ηλικίας του, την εξουσία ασκούσε η μητέρα του Αικατερίνη μέχρι τον θάνατό της το 1346.

Τον Οκτώβριο του 1347 ο Ροβέρτος παντρεύτηκε την [[Μαρία των Βουρβόνων|Μαρία]], θυγατέρα του [[Λουδοβίκος Α΄ των Βουρβώνων|Λουδοβίκου Α΄ Δούκα των Βουρβόνων]], αλλά δεν απέκτησαν παιδιά. Λίγο αργότερα ο Ροβέρτος έδωσε όρκο πίστεως στηνστη Βασίλισσαβασίλισσα της Νάπολης Ιωάννα Α' και μετέβη μαζί με τον αδελφό του Φίλιππο για να την υπερασπισθεί, ηγούμενος των Ναπολιτάνων στην [[μάχη του Βενεβέντου]] ενάντια στον επιτιθέμενο [[Λουδοβίκος Α΄ της Ουγγαρίας|Λουδοβίκο της Ουγγαρίας]]. Η Νάπολη όμως κατελήφθη το 1348 και οι δύο αδελφοί αιχμαλωτίστηκαν.

Για την απελευθέρωσή τους επενέβη η σύζυγος του Ροβέρτου Μαρία, η οποία μετέβη στην Φλωρεντία και με την μεσιτεία του Πάπα [[Πάπας Κλήμης Ζ΄|Κλήμη Ζ΄]] και των μεγιστάνων του Βενεβέντου, αδελφών Πέτρου, Λουδοβίκου και Λεονάρδου Τόκκων, κατόρθωσε ύστερα από τετράχρονη προσπάθεια να ελευθερώσει τους δύο αδελφούς.

Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας των δύο αδελφών, στα νησιά του Ιονίου επικρατούσε αναρχία και γίνονταν συνεχείς εχθρικές εισβολές. Με την επάνοδό του ο Ροβέρτος επανέφερε την τάξη και αφού συμμάχησε με τον Αυτοκράτορα Κωνσταντινουπόλεως καθάρισε το Ιόνιο από τους πειρατές το 1356, συνοδευόμενος πάντοτε από τον Λεονάρδο Τόκκο. Στην συνέχεια επέστρεψε στην Νάπολη, όπου έδωσε σύζυγο στον Λεονάρδο την αδελφή του Φραγκίσκα σαν αμοιβή για τις υπηρεσίες του στην διάρκεια της αιχμαλωσίας, και του παραχώρησε την Παλατινή Κομητεία Κεφαλληνίας, Ζακύνθου, Ιθάκης και Εχινάδων το 1357. Από τότε αρχίζει η εποχή της δυναστείας των Κομήτωνκομήτων Τόκκων.

Ο Ροβέρτος πέθανεαπεβίωσε στις [[10 Σεπτεμβρίου]] του [[1364]].