Παναγιώτης Χρήστου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Παναγιώτης Χρήστου''', καθηγητής [[Πατρολογία|Πατρολογίας]] του [[Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης|Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης]] γεννήθηκε στο Βασιλικό Πωγωνίου [[Νομός Ιωαννίνων|Ιωαννίνων]] το [[1917]]. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών και μετεκπαιδεύθη στα πανεπιστήμια του Γέιλ και της Βοστώνης. Το [[1951]] ανακηρύχθηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1951 εξελέγη υφηγητής και το [[1954]] τακτικός καθηγητής Πατρολογίας στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Διετέλεσε Κοσμήτορας Θεολογικής Σχολής το διάστημα [[1963]]-64 και πρύτανης του Πανεπιστημίου το [[1966]]-67. Πρώτος διευθυντής του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών (1966-[[1989]]) καθώς και διευθυντής του Κέντρου Θεολογικών και Αγιολογικών Μελετών Θεσσαλονίκης (1989-[[1994]]). Επίσης διετέλεσε υπουργός Βορείου Ελλάδος (1966-67) και Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων ([[1973]]-74). Απ’ αυτή τη θέση μάλιστα επανέφερε σε ισχύ τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας που είχε καταργηθεί το [[1967]] και απεμάκρυνε πολλούς από τους Μητροπολίτες που είχαν τοποθετηθεί στις έδρες του επί επταετίας. Το [[1974]] μετά την επαναφορά της Δημοκρατίας απομακρύνθηκε από την πανεπιστημιακή του έδρα, στη διάρκεια της εκστρατείας αποχουντοποίησης της εκπαίδευσης και τιμωρίας όσων είχαν συνεργαστεί με την Χούντα. Έκτοτε αφοσιώθηκε στην μελέτη και έκδοση πατερικών κειμένων και Μελετών. Υπήρξε ο πρώτος σύγχρονος εκδότης των έργων του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά σε 5 τόμους (από το [[1962]] και εξής). Στο μεγάλο συγγραφικό του έργο συμπεριλαμβάνονται τα εξής έργα: