Το εκκρεμές του Φουκώ (μυθιστόρημα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 29:
[[File:Pendule de Foucault au musee des arts et metiers.jpg|250px|thumb|left|Το [[εκκρεμές του Φουκώ]] στο Μουσείο Τεχνών και Επιτηδευμάτων στο [[Παρίσι]] διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο μυθιστόρημα]]
Το βιβλίο αρχίζει με τον αφηγητή, Καζαουμπόν, (το όνομά του υπαινίσσεται τον λόγιο [[Ισαάκ Καζαουμπόν]], 1559-1614 αλλά και τον χαρακτήρα ενός λογίου στο έργο του [[Τζωρτζ Έλιοτ]] ''Middlemarch'') να κρύβεται φοβισμένος στο [[Μουσείο Τεχνών και Επιτηδευμάτων]] του Παρισιού, ύστερα από
Ο Καζαουμπόν υπήρξε φοιτητής στο [[Μιλάνο]] κατά τη δεκαετία του 1970 και η πτυχιακή του εργασία έγινε με θέμα τους [[Ιππότες του Ναού]], ενώ ταυτόχρονα συμμετείχε σε επαναστατικές και αντεπαναστατικές δραστηριότητες των συμφοιτητών του. Κατά την περίοδο αυτή συναντά τον Μπέλμπο, επιμελητή εκδόσεων σε εκδοτικό οίκο. Ο Μπέλμπο τον προσκαλεί να εκφράσει τις κρίσεις του επί ενός χειρογράφου, το οποίο υποθετικά δεν είναι μυθιστόρημα σχετικά με τους Ναΐτες και εκεί ο Καζαουμπόν κάνει τη γνωριμία του [[Καββάλα|καββαλιστή]] συναδέλφου του Μπέλμπο, του Ντιοταλλέβι.<ref>Το όνομα αυτό προέρχεται από τη συνένωση των ιταλικών λέξεων "Dio t' allevi" που, σε ελεύθερη απόδοση, σημαίνουν "ας σε φωτίσει ο Θεός".</ref>
Το βιβλίο, το οποίο έχει συγγράψει κάποιος συνταγματάρχης Αρντέντι, ισχυρίζεται ότι μέσω ενός μυστικού κωδικοποιημένου χειρογράφου, που ο συνταγματάρχης ανακάλυψε ύστερα από σχετικές έρευνές του, αποκαλύπτει ένα μυστικό σχέδιο των Ναϊτών του [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] για την κατάληψη του Κόσμου. Αυτή η υποθετική συνωμοσία αποτελεί και την εκδίκηση για τον θάνατο των Ηγουμένων του Τάγματος, όταν αυτό διαλύθηκε ύστερα από εντολή του βασιλέα της Γαλλίας [[Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας|Φιλίππου του Ωραίου]]. Ο Αρντέντι ισχυρίζεται ότι οι Ναΐτες ήταν οι θεματοφύλακες ενός κρυμμένου θησαυρού, ίσως και του [[Άγιο Γκράαλ|Αγίου Γκράαλ]] του θρύλου, το οποίο εξομοιώνει με μια πηγή ραδιενεργής ακτινοβολίας που περικλείει μεγάλη ενέργεια.
Σύμφωνα με τη θεωρία του Αρντέντι, αφού η γαλλική μοναρχία και η Καθολική Εκκλησία διέλυσαν τους Ναΐτες, ισχυριζόμενοι ότι ήταν αιρετικοί, ορισμένοι από τους Ιππότες δραπέτευσαν και εγκαθίδρυσαν πυρήνες σε όλο τον Κόσμο. Οι πυρήνες αυτοί συναντώνταν σε τακτά χρονικά διαστήματα σε προκαθορισμένα σημεία, ανταλλάσσοντας πληροφορίες σχετικές με το Γκράαλ. Στο τέλος, οι πυρήνες αυτοί επρόκειτο να επανενωθούν για να ανακαλύψουν ξανά τη θέση που βρισκόταν κρυμμένο το Γκράαλ και να επιτύχουν, χάρη σε αυτό, την κυριαρχία του Κόσμου. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Αρντέντι, οι Ναΐτες έπρεπε να έχουν κατακτήσει τον Κόσμο το 1944 - προφανώς το σχέδιο είχε διακοπεί.
Ardenti mysteriously vanishes after meeting with Belbo and Casaubon to discuss his book. A police inspector, De Angelis, interviews both men. He hints that his job as a political department investigator leads him to investigate not only revolutionaries but also people who claim to be linked to the [[Occult]].▼
▲<!-- Ardenti mysteriously vanishes after meeting with Belbo and Casaubon to discuss his book. A police inspector, De Angelis, interviews both men. He hints that his job as a political department investigator leads him to investigate not only revolutionaries but also people who claim to be linked to the [[Occult]].
Casaubon has a romance with a Brazilian woman named Amparo. He leaves Italy to follow her and spends a few years in [[Brazil]]. While living there, he learns about [[Candomblé|South American]] and [[Santería|Caribbean spiritualism]], and meets Agliè, an elderly man who implies that he is the mystical [[Count of St. Germain|Comte de Saint-Germain]]. Agliè has a seemingly infinite supply of knowledge about things concerning the Occult. While in Brazil, Casaubon receives a letter from Belbo about attending a meeting of occultists. At the meeting Belbo was reminded of the Colonel's conspiracy theory by the words of a young woman who was apparently in a trance. Casaubon and Amparo also attend an occult event in Brazil, an [[Umbanda]] rite. During the ritual Amparo falls into a trance herself, an experience she finds deeply disturbing and embarrassing, as she is [[Marxism|Marxist]] by ideology and as such disbelieves and shuns spiritual and religious experiences. Her relationship with Casaubon falls apart, and he returns to Italy.
Γραμμή 128 ⟶ 131 :
Each of the following 119 chapters also begin with one or two quotes, mostly from esoteric books (including one quote from ''[[The Holy Blood and the Holy Grail]]'', which is mentioned in passing in the same chapter). One unusual quote (from Eco's private correspondence with renowned architect and engineer [[Mario Salvadori]]) describes the physics of a [[hanging]] victim as an approximation of a single and a double [[pendulum]]. -->
==Εκδόσεις==
Το πρωτότυπο εκδόθηκε από τις εκδόσεις "Bompiani" στο Μιλάνο το 1988. Μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Την ελληνική μετάφραση έκανε η - σχεδόν μόνιμη - μεταφράστρια του Έκο στα ελληνικά, [[Έφη Καλλιφατίδη]] και εκδόθηκε από τους εκδοτικούς οίκους σε διαφορετικές χρονολογίες:
* Γνώση
* Ελληνικά Γράμματα
* Ψυχογυιός
== Σημειώσεις==
| |||