Η Πεντάμορφη και το Τέρας (ταινία, 1991): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 90:
Βλέποντας το αρχικό storyboard, το 1898, ο [[Τζέφρι Κάτζενμπεργκ]], διευθυντής της [[Walt Disney Studios Motion Pictures|Walt Disney Studios]], διέταξε να αρχίσει η δουλειά από το μηδέν. Μερικούς μήνες μετά τη νέα αρχή, ο Πέρντουμ παραιτήθηκε από το πόστο του σκηνοθέτη. Το στούντιο, τότε, πλησίασε για αντικαταστάτες του, τον [[Ρον Κλέμεντς]] και τον [[Τζον Μάσκερ]], όμως απέρριψαν την πρόταση, λέγοντας ότι ήταν "κουρασμένοι, καθότι μόλις είχαν τελειώσει τη σκηνοθεσία, της επιτυχημένες ταινίας ''[[Η Μικρή Γοργόνα]]''. Η εταιρεία κατόπιν έδωσε τη σκηνοθεσία στους [[Κερκ Γουάις]] και [[Γκάρι Τρούσντεϊλ]], η οποία θα ήταν η πρώτη του σε μεγάλου μήκους ταινία. Ο Γουάις και Τρούσντεϊλ είχαν σκηνοθετήσει προηγουμένως τμήμα του ''[[Cranium Command]]'', ένα μικρό φιλμ για τα θεματικά πάρκα της Disney. Επιπλέον, ο Κάτζενμπεργκ, ζήτησε από τους τραγουδοποιούς [[Χάουαρντ Άσμαν]] και [[Άλαν Μένκεν]], να αναλάβουν τη μουσική της ταινίας, οι οποία είχαν γράψει και τη μουσική της ''Μικρής Γοργόνας'', και να την κάνουν σε στυλ Μπρόντγουεϊ μιούζικαλ. Ο Άσμαν, ο οποίος εκείνη την περίοδο έμαθε ότι η κατάσταση της υγείας του είναι σοβαρά λόγω του [[AIDS]], δούλευε σε ένα άλλο αγαπημένο του πρότζεκτ για την Disney, το ''[[Αλαντίν (ταινία, 1992)|Αλαντίν]]'', και δέχτηκε σχεδόν απρόθυμα να ενταχθεί στην παραγωγή. Έτσι, για να διευκολυνθεί ο Άσμαν, η προ-παραγωγή της ''Πεντάμορφης'', δεν έγινε στο Λονδίνο, αλλά στο ξενοδοχείο [[Residence Inn by Marriott|Residence Inn]], στη Νέα Υόρκη, ώστε να είναι κοντά στον τόπο διαμονής του. Εκεί ο Άσμαν και ο Μένκεν, συναντήθηκαν με τους Χαν, Τρούσντεϊλ, Γουάις και Γούλβερτον, ώστε να συζητήσουν για το νέο σενάριο. Αφού το αρχικό σενάριο είχε μόνο δύο πρωτεύοντες χαρακτήρες, οι σκηνοθέτες τους ενίσχυσαν, και πρόσθεσαν και νέους χαρακτήρες σε μορφή οικιακών αντικειμένων, τα οποία "προσδίδουν ζεστασιά και χιούμορ, σε μία λυπητερή ιστορία", τα οποία καθοδηγούν επίσης και τους θεατές κατά τη διάρκεια της ταινίας, επίσης, προστέθηκε κι ένας "κανονικός κακός", ο Γκαστόν.
Αυτές οι ιδέες ήταν κατά κάποιον τρόπο κοντά στα στοιχεία που δημιούργησαν τη γαλλική έκδοση της ιστορίας, το 1946, τα οποία έδειχναν τον Γκαστόν ως έναν βλακώδη γαμπρό, όπως επίσης και άψυχα πράγματα που ζωντάνευαν στο κάστρο του Τέρατος. Ωστόσο, στα κινούμενα αντικείμενα της Disney, δόθηκαν σαφή στοιχεία προσωπικότητας. Στις αρχές του 1990, ο Κάτζενμπεργκ
== Παραπομπές ==
| |||