Νεόφυτος Δούκας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1803 έγινε εφημέριος της ελληνικής κοινότητας [[Βιέννη|Βιέννης]], όπου εφημέρευε, δίδασκε και συνέγραφε επί 12 χρόνια. Το 1815 επέστρεψε στο Βουκουρέστι και ανέλαβε τη διεύθυνση τηςτου σχολής[[Λύκειο του Βουκουρεστίου |Λυκείου του Βουκουρεστίου]], είχε προηγηθεί ο θάνατος του Λ. Φωτιάδη. Η διδακτική του δραστηριότητα του ήταν εξαιρετική. Μέσα σε έξι μήνες οι μαθητές αυξήθηκαν από 60 σε 400. Το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο|Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης]] εκτίμησε το έργο του και του απένειμε τον τίτλο του αρχιμανδρίτη. Το 1820 μυήθηκε στη [[Φιλική Εταιρεία]] και όταν κηρύχτηκε η [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάσταση]], διέτρεξε όλη την Τρανσυλβανία ως εθναπόστολος. Με τη δημιουργία του πρώτου Ελληνικού κράτους, ύστερα από πρόσκληση του [[Ιωάννης Καποδίστριας|Ιωάννη Καποδίστρια]], ήρθε στην Ελλάδα και ανέλαβε τη διεύθυνση του Ορφανοτροφείου της [[Αίγινα|Αίγινας]], στο οποίο είχε στείλει περίπου 11.000 βιβλία από το Βουκουρέστι. Τέλος στην Αθήνα μαζί με το [[Γεώργιος Γεννάδιος|Γεώργιο Γεννάδιο]] συνέβαλε στην ίδρυση της [[Ριζάρειος Ιερατική Σχολή|Ριζαρείου Σχολής]], στην οποία διορίστηκε διευθυντής, αλλά δεν πρόλαβε να ασκήσει τα καθήκοντά του. Πέθανε το 1845 σε ηλικία 85 χρονών.