Λύντον Τζόνσον: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|μέγεθος_εικόνας =

|λεζάντα =

|έναρξη = [[22 Νοεμβρίου]] [[1963]]

|λήξη = [[20 Ιανουαρίου]] [[1969]]

|διάδοχος = [[Ρίτσαρντ Νίξον]]

|αξίωμα2 = '''[[Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ|37ος Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών]]'''

Συχνά αναφέρεται στα αγγλικά με τα αρχικά του ονόματός του '''LBJ'''. Γεννήθηκε στο [[Τέξας]] στις [[27 Αυγούστου]] [[1908]]. Έγινε πρόεδρος στις [[22 Νοεμβρίου]] του [[1963]], όταν ο Τζον Κένεντι δολοφονήθηκε στο [[Ντάλας]]. Ο Λίντον Τζόνσον απέδειξε ότι ήταν από τους ανθρώπους εκείνους που γνώριζαν πώς να αφήσουν το στίγμα τους στην ιστορία, έστω και αν το στίγμα αυτό είναι αμφιλεγόμενο: ο αγώνας του κατά του ρατσισμού στον αμερικανικό Νότο αλλά και η άμεση, καταστροφική, εμπλοκή των Η.Π.Α. στην [[Πόλεμος του Βιετνάμ|τραγωδία του Βιετνάμ]] σφράγισαν την προεδρική του θητεία. Η προεδρία του, ωστόσο, άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς. Δεινός διαπραγματευτής, ο Τζόνσον εκμεταλλεύτηκε το σύντομο διάστημα ανάμεσα στο Νοέμβριο του 1963 και το καλοκαίρι του 1964 για να πετύχει την ψήφιση, από ένα [[Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών|Κογκρέσο]] ακινητοποιημένο μέχρι τότε λόγω της διαμάχης προοδευτικών-συντηρητικών, του συνόλου του ριζοσπαστικού νομοθετικού έργου που άφησε πίσω του ο Κένεντι. Η κυριότερη επιτυχία του είναι αναμφισβήτητα ο νόμος περί Πολιτικών Δικαιωμάτων της [[2 Ιουλίου|2ας Ιουλίου]], με τον οποίο τέθηκαν οριστικά εκτός νόμου οι παρελκυστικές, ρατσιστικές μεθοδεύσεις των πολιτειών του Νότου. Έτσι, όταν τον Αύγουστο του 1964 ήρθε η ώρα του συνεδρίου των Δημοκρατικών, ο πανύψηλος, γεροδεμένος Τεξανός εξασφάλισε το χρίσμα δια βοής, μέσα σε ένα πραγματικό παραλήρημα ενθουσιασμού. Υποψήφιος αντιπρόεδρος επιλέχθηκε ο φιλελεύθερος Χιούμπερτ Χάμφρεϊ. Η εκλογή του Τζόνσον ως προέδρου αποδείχθηκε εύκολη, γιατί στην αντίπερα όχθη της πολιτικής σκηνής, το [[Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (ΗΠΑ)|Ρεπουμπλικανικό Κόμμα]] επέλεξε ως υποψήφιο έναν υπερσυντηρητικό που αυτοχαρακτηρίστηκε εξτρεμιστής: τον γερουσιαστή Μπάρι Γκολντγουότερ από την [[Αριζόνα]], πολέμιο του αγώνα κατά του ρατσισμού και υπέρμαχο των "απλών λύσεων" για τα προβλήματα της χώρας, όπως τον πυρηνικό βομβαρδισμό του [[Βιετνάμ]], την κατάληψη της [[Κούβα]]ς με εισβολή των Η.Π.Α. και την κατάργηση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Αν και γνώριζε καλά ότι η νίκη του ήταν δεδομένη, ο Τζόνσον δεν επαναπαύθηκε. Διέσχισε απ' άκρου εις άκρον την Αμερική κυνηγώντας και την τελευταία ψήφο, υποσχόμενος ειρήνη για τη χώρα και τη δημιουργία της "Μεγάλης Κοινωνίας": μίας Αμερικής χωρίς φτώχεια, ανισότητα και ρατσισμό. Έτσι, στις [[3 Νοεμβρίου]] του [[1964]], ο αμερικανικός λαός τού χάρισε μία σαρωτική εκλογική νίκη. Ο Τζόνσον έλαβε το 61,1% των ψήφων, κερδίζοντας 44 πολιτείες, έναντι μόλις 6 του Γκολντγουότερ<ref>''Ο Λ. Τζόνσον εκλέγεται πρόεδρος των ΗΠΑ'', Ιστορικό Λεύκωμα 1964, σελ. 92-93, Καθημερινή (1997)</ref>.

 

 

== Παραπομπές ==