Γρηγοριανό ημερολόγιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
προσθεσα και την εκκλησια της εσθονιας που γιορταζει το πασχα με το γρηγοριανο
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 26:
Η σχέση της [[Σουηδία]]ς με το Γρηγοριανό ημερολόγιο είχε δύσκολη αρχή. Η Σουηδία άρχισε να αλλάζει από το παλιό της ημερολόγιο στα [[1700]], αλλά αποφασίστηκε να γίνει η μετατόπιση των 11 ημερών σταδιακά, αφαιρώντας τις επιπλέον ημέρες από τα [[δίσεκτο έτος|δίσεκτα έτη]] μεταξύ [[1700]] και [[1740]]. Στο μεταξύ, το Σουηδικό ημερολόγιο θα ήταν εκτός συνοχής '''και''' με το Γρηγοριανό και με το Ιουλιανό ημερολόγιο για 40 χρόνια, και επίσης η διαφορά δε θα ήταν σταθερή αλλά θα άλλαζε κάθε 4 χρόνια. Είναι προφανές ότι το σύστημα αυτό ευνοούσε τη σύγχυση όσον αφορά στην ημερομηνία των γεγονότων που συνέβαιναν στη Σουηδία την περίοδο αυτή. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το σύστημα υπέστη κακή διαχείριση, με αποτέλεσμα να μετρηθούν κανονικά οι επιπλέον ημέρες των ετών [[1704]] και [[1708]]. Έτσι, ενώ μετά το [[1708]] η Σουηδία θα έπρεπε να είναι 8 ημέρες πίσω από τις χώρες που είχαν υιοθετήσει το Γρηγοριανό ημερολόγιο, ήταν πίσω 10 ημέρες. Ο βασιλιάς [[Κάρολος ΙΒ΄ της Σουηδίας|Κάρολος ο ΙΒ΄]] κατάλαβε τότε ότι η σταδιακή αλλαγή δεν λειτουργούσε σωστά και αποφάσισε να εγκαταλειφθεί. Ωστόσο, αντί να προχωρήσει τη χώρα 10 ημέρες ώστε να συμπέσει με το Γρηγοριανό ημερολόγιο, αποφάσισε να επαναφέρει τη χώρα στο Ιουλιανό. Αυτό επιτεύχθηκε μετρώντας τη μοναδική ημερομηνία 30ή Φεβρουαρίου στο έτος [[1712]]. Η Σουηδία τελικά υιοθέτησε το Γρηγοριανό ημερολόγιο το [[1753]], οπότε μετά την [[17 Φεβρουαρίου|17η Φεβρουαρίου]] ακολούθησε η [[1 Μαρτίου|1η Μαρτίου]].
 
Η Ανατολική [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] επί αιώνες δεν δεχόταν να χρησιμοποιήσει το Γρηγοριανό ημερολόγιο με τον φόβο μήπως αυτό γίνει αιτία παραπλάνησης του πληρώματος, δηλαδή των πιστών. Όταν το [[1582]] ο πάπας [[Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄|Γρηγόριος ΙΓ΄]] κάλεσε μέσω επιστολής τον πατριάρχη [[Ιερεμίας Β΄ Τρανός|Ιερεμία Β΄ τον Τρανό]] να το εισαγάγει και στην Ορθόδοξη εκκλησία, ο πατριάρχης δεν το δέχτηκε ύστερα από συνοδική απόφαση, θεωρώντας ότι αποτελεί απόπειρα προσηλυτισμού. Η εξέλιξη του πολιτισμού, όμως, επέβαλε νέες ανάγκες και το θέμα άρχισε να αντιμετωπίζεται από άλλη σκοπιά. Ο [[Οικουμενικός Πατριάρχης]] [[Πατριάρχης Άνθιμος Ζ΄|Άνθιμος Ζ΄]], το [[1895]], εξέφρασε την ευχή να υπάρξει ενιαίο ημερολόγιο για όλους τους χριστιανικούς λαούς. Και ο [[Ιωακείμ Γ΄ Μεγαλοπρεπής|Ιωακείμ Γ΄]] έστειλε το [[1902]] εγκύκλιο σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες να μελετήσουν το ζήτημα του ημερολογίου και ζητούσε τις απόψεις τους. Η Εκκλησία της Ελλάδος απάντησε ότι δεν απορρίπτει καταρχήν την προοπτική αλλαγής του ημερολογίου. Συστήθηκε μάλιστα επιτροπή μελέτης, η οποία αποφάνθηκε το [[1919]] ότι: «η μεταβολή, μη προσκρούουσα εις δογματικούς και κανονικούς λόγους, ηδύνατο να γίνη μετά συνεννόησιν πασών των αυτοκεφάλων Εκκλησιών, ιδία δε του Οικουμενικού Πατριαρχείου». Περιμένοντας να γίνει μια τέτοια συνεννόηση, η Εκκλησία της Ελλάδος συνέχισε να χρησιμοποιεί το Παλαιόπαλαιό Ιουλιανό ημερολόγιο, συμφώνησε δε να εισαγάγει η Πολιτεία το Γρηγοριανό ημερολόγιο μόνο για πολιτική χρήση. Με βασιλικό διάταγμα εισήχθη στην Ελλάδα το Γρηγοριανό ημερολόγιο την [[16 Φεβρουαρίου]] [[1923]] η οποία ορίστηκε ως [[1 Μαρτίου]] [[1923]]. Αλλά λίγες μέρες αργότερα τα πράγματα έμπλεξαν, όταν ήρθε η 25η Μαρτίου και θα έπρεπε να χωριστεί η γιορτή του Ευαγγελισμού από την γιορτή της Εθνεγερσίας. Τότε έγινε σαφές ότι η συνύπαρξη δύο ημερολογίων θα προκαλούσε προβλήματα. Η Εκκλησία της Ελλάδος για να αρθεί το αδιέξοδο, αποφάσισε να χρησιμοποιεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο για τις θρησκευτικές γιορτές με εξαίρεση τη γιορτή του Πάσχα ([[Ορθόδοξο Πασχάλιο|Αναθεωρημένο Ιουλιανό ημερολόγιο]]). Το Οικουμενικό Πατριαρχείο συγκατατέθηκε στην αλλαγή με τηλεγράφημα του πατριάρχη [[Πατριάρχης Γρηγόριος Ζ΄|Γρηγορίου Ζ΄]] της [[23 Φεβρουαρίου]] [[1924]], το οποίο ανέφερε: «Συνοδική αποφάσει ενεκρίθη οριστικώς προσαρμογή εορτολογίου και πολιτικού ημερολογίου από 10ης προσεχούς Μαρτίου». Έτσι την [[10 Μαρτίου|10η Μαρτίου]] [[1924]] εισήχθη το Γρηγοριανό[[Ορθόδοξο Πασχάλιο|Αναθεωρημένο Ιουλιανό ημερολόγιο]] ημερολόγιο στη χώρα μας και για εκκλησιαστική χρήση και η μέρα αυτή υπολογίστηκε σαν [[23 Μαρτίου]].
 
Η [[Ρωσία]] δεν αποδέχτηκε το νέο ημερολόγιο έως το [[1918]], οπότε η [[31 Ιανουαρίου|31η Ιανουαρίου]] ακολουθήθηκε από την [[14 Φεβρουαρίου|14η Φεβρουαρίου]]. Κατά συνέπεια, η επέτειος της [[Οκτωβριανή επανάσταση|Οκτωβριανής επανάστασης]] τώρα πέφτει τον Νοέμβριο.
 
Ωστόσο, όλα τα παραπάνω αφορούν σε πολιτικές υιοθεσίες του ημερολογίου - καμία από τις εθνικές εκκλησίες (στην ελληνική ήδη αναφερθήκαμε) δεν το αποδέχτηκαν. Αντίθετα, έναΤο [[Ορθόδοξο Πασχάλιο|Αναθεωρημένο Ιουλιανό ημερολόγιο]] προτάθηκε τον Μάιο του 1923 που παρέλειψε 13 ημέρες το 1923 και χρησιμοποίησε διαφορετικό κανόνα για τα δίσεκτα έτη το οποίο έχει το ίδιο πρακτικό αποτέλεσμα με το Γρηγοριανό μέχρι και το έτος [[2800]]. Οι [[Ορθοδοξία|ορθόδοξες]] εκκλησίες της Ελλάδας, [[Βουλγαρία]]ς, της [[Ρουμανία]]ς, της [[Αλβανία|Αλβανίας]], της [[Πολωνία]]ς και μερικών ακόμα της Ανατολικής [[Μεσόγειος|Μεσογείου]] (της [[Κωνσταντινούπολη]]ς, της [[Αλεξάνδρεια]]ς, της [[Αντιόχεια]]ς και της [[Κύπρος|Κύπρου]]), υιοθέτησαν το Αναθεωρημένο Ιουλιανό, και άρα οι [[Νεοημερολογίτες]] αυτοί θα γιορτάζουν την [[Χριστούγεννα|Γέννηση]] μαζί με τις Δυτικές εκκλησίες την 25η Δεκεμβρίου μέχρι και το 2800.
 
Οι [[Ορθοδοξία|Ορθόδοξες]] εκκλησίες της [[Ρωσία]]ς, της [[Σερβία]]ς, της [[Ιερουσαλήμ]] και μερικοί επίσκοποι που αποσχίσθηκαν από την [[Εκκλησία της Ελλάδος]] δεν αποδέχτηκαν το Αναθεωρημένο Ιουλιανό ημερολόγιο. Αυτοί οι [[Παλαιοημερολογίτες]] θα γιορτάζουν τη Γέννηση της [[25η Δεκεμβρίου]] με το [[Ιουλιανό ημερολόγιο]], δηλαδή την [[7 Ιανουαρίου|7η Ιανουαρίου]] του Γρηγοριανού μέχρι το [[2100]]. Όλες οι άλλες Ανατολικές εκκλησίες που δεν είναι Ορθόδοξες, όπως η [[Κόπτες|κοπτική]], η Αιθιοπική, η Νεστοριανή, η Ιακωβιτική και η Αρμένικη, συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τα δικά τους ημερολόγια, που συνήθως γιορτάζουν σε σταθερές ημερομηνίες σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο. Όλες οι Ανατολικές εκκλησίες συνεχίζουν να χρησιμοποιούν το Ιουλιανό [[Πάσχα]] με μόνη εξαίρεση την [[Φινλανδική Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξη Εκκλησία της Φινλανδίας]] και την Ορθόδοξη Εκκλησία της Εσθονίας, που έχουν υιοθετήσει το Γρηγοριανό Πάσχα.