Λατινική λογοτεχνία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι προερχόμενοι από τη συγκλητική τάξη ο Casselius και Labeo εκφράζουν δημοκρατικά φρονήματα. Ο C. Casius Longinus προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα. Οι νομομαθείς ασχολούνται πλέον ελάχιστα με το δημόσιο δίκαιο και γίνονται ελάχιστα επικίνδυνοι για το καθεστώς.<ref>Michael Von Albrecht, Ιστορία της Ρωμαϊκής λογοτεχνίας.τομ.I, μτφρ. Δ.Ζ.Νικήτας, εκδ.Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2007,σελ.1015-1016</ref>

Ο σημαντικότερος νομικός επιστημονικός εγκέφαλος της εποχής του ο Αντίστιος Λαβέων συμβάλλει καίρια στην αποκρυστάλλωση του λογοτεχνικού είδους του νομικού υπομνήματος.Ο Λαβέων σχολιάζει διεξοδικά τη ''[[Δωδεκάδελτος|Δωδεκάδελτο]]''.<ref>Michael Von Albrecht, Ιστορία της Ρωμαϊκής λογοτεχνίας.τομ.I, μτφρ. Δ.Ζ.Νικήτας, εκδ.Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2007,σελ.1018</ref>

====Φιλοσοφία====

Διαπρεπείς ερασιτέχνες της φιλοσοφίας την περίοδο αυτήν είναι: ο Βεργίλιος και ο Οράτιος με [[Επίκουρος|επικούρεια]] ενδιαφέροντα. Ο Βεργίλιος και ο Οβίδιος με [[Πυθαγόρας|πυθαγόρεια]] και ο Μανίλιος στωικά. Η προβληματική είναι πρακτικοηθική. Η απομάκρυνση από τα πολιτικά θέματα εκδηλώνεται με την στροφή προς τη φυσιοκρατική γνώση, ενώ αναζητείται πρακτική βοήθεια για τη ζωή (που φτάνει μέχρι και το διαιτολόγιο), και πνευματική στήριξη με ελαφρώς μυστικιστική χροιά.<ref>Michael Von Albrecht, Ιστορία της Ρωμαϊκής λογοτεχνίας.τομ.I, μτφρ. Δ.Ζ.Νικήτας, εκδ.Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2007,σελ.1001</ref>