Άρον Νίμζοβιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Francois-Pier (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 15:
 
== Κληρονομιά ==
Ο Νίμζοβιτς θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σκακιστές και συγγραφείς στην ιστορία. Τα έργα του επηρέασαν αρκετούς άλλους σπουδαίους σκακιστές, όπως ο [[Σαβιέλλυ Ταρτακόβερ]], ο Μιλάν[[Μίλαν Βίντμαρ]], ο [[Ριχάρδος Ρέτι]], ο Α.[[Ακίμπα Ρουμπινστάιν]], ο [[Μπεντ Λάρσεν]] και ο [[Τίγκραν Πετροσιάν|Τιγκράν Πετροσιάν]] μεταξύ άλλων, ενώ η επιρροή του είναι αισθητή και σήμερα.
 
Έγραψε τρία βιβλία για τη σκακιστική στρατηγική: ''Mein System'' ([[Το Σύστημα μου]]) (1925), ''Die Praxis meines System'' (Η πρακτική του συστήματός μου) και ''Die Blockade'' (Το Μπλοκάρισμα). Το τελευταίο είναι δυσεύρετο στα [[αγγλική γλώσσα|Αγγλικά]], πάντως αρκετό από το περιεχόμενο έχει καλυφθεί και στο ''Σύστημα μου''. Λέγεται ότι 99% των μεγάλων σκακιστών έχουν διαβάσει ''Το Σύστημα μου''. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να το θεωρούν πολλοί την μεγαλύτερη συνεισφορά του Νίμζοβιτς στο σκάκι. Το βιβλίο αυτό εκθέτει τις πιο σπουδαίες ιδέες του, ενώ το δεύτερο σε επιρροή έργο του ''Η Πρακτική του Σκακιού'' αναπτύσσει διεξοδικά αυτές τις ιδέες, προσθέτει μερικές καινούργιες, και έχει τεράστια αξία σαν ενδιαφέρουσα συλλογή των παρτίδων του Νίμζοβιτς συνοδευόμενη από τον ιδιαίτερο, υπερβολικό σχολιασμό του, που συχνά είναι τόσο διασκεδαστικός όσο και διδακτικός.
Γραμμή 21:
Οι σκακιστικές θεωρίες του Νίμζοβιτς αψηφούσαν τις ορθόδοξα ακολουθούμενες συμβάσεις του κορυφαίου θεωρητικού της εποχής, του Ζίγκμπερτ Τάρρας και των οπαδών του. Οι αδιάλλακτες γενικεύσεις του Τάρρας βασιζόταν σε προηγούμενες εργασίες του [[Βίλελμ Στάινιτς|Βίλχελμ Στάινιτς]], ενώ ο κοφτερός λόγος του Τάρρας, απέρριπτε τις όποιες διαφωνίες. Οι σπουδαιότεροι σκακιστές της εποχής, όπως οι [[Αλεξάντερ Αλιέχιν|Αλιέχιν]], [[Εμάνουελ Λάσκερ|Λάσκερ]] και ο [[Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα|Καπαμπλάνκα]], δεν επέτρεπαν το παιχνίδι τους να περιχαρακώνεται από τυφλή υποταγή στις κεντρικές ιδέες της σκακιστικής φιλοσοφίας του Τάρρας. Οι αρχάριοι όμως διδάσκονταν να αντιλαμβάνονται ως απαράλλακτες αρχές γενικεύσεις όπως οι εξής: ''το κέντρο πρέπει να ελέγχεται από πιόνια, η ανάπτυξη πρέπει να πραγματοποιείται υποστηρικτικά προς τον έλεγχο, οι πύργοι ανήκουν σε ανοικτές γραμμές και στήλες, ανοίγματα από τα πλάγια είναι σαθρά''.
 
Ο Νίμζοβιτς συνέτριψε αυτές τις υποθέσεις. Εισήγαγε έννοιες αμυντικού παιχνιδιού προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι στόχοι ενός σκακιστή μέσω της αποτροπής της πραγματοποίησης των σχεδίων του αντιπάλου. Οι σημαντικότερες από αυτές είναι η υπερπροστασία, ο έλεγχος του κέντρου με κομμάτια αντί πιονιών, το μπλοκάρισμα κομματιών του αντιπάλου και η προφύλαξη. Ήταν ένας απο τους πρωτοπόρους στην ανάπτυξη αξιωματικών προς το σχηματισμό [[φιανκέτο]] (fianchetto). Πιο σημαντικό ήταν ότι σχηματοποίησε την ορολογία που χρησιμοποιείται και σήμερα σε σύνθετες σκακιστικές τακτικές. Δεν ήταν ο πρώτος που εφήρμοσε αυτές τις ιδέες, αλλά ήταν ο πρώτος που τις παρουσίασε συστηματικά ως ένα είδος λεξικού, συνοδευόμενου από εκτενείς ταξινομημένες παρατηρήσεις.
 
Πολλά σκακιστικά ανοίγματα και βαριάντες έχουν πάρει το όνομά του, όπως η ''Νιμζοϊνδική Άμυνα'' (ή ''Ινδική άμυνα του Νίμζοβιτς'') (1.δ4 Ιζ6 2.γ4 ε6 3.Ιγ3 Αβ4) και η λιγότερο διαδεδομένη ''Άμυνα του Νίμζοβιτς'' (1.ε4 Ιγ6). Ο βιογράφος του Νίμζοβιτς, γκρανμαίτρ Ρέημοντ Κην αλλά και άλλοι αναφέρονται στο άνοιγμα 1. Ιζ3 δ5 2. β3 ως την Επίθεση Νίμζοβιτς - Λάρσεν. Ο Κην έγραψε βιβλίο σχετικά με αυτό το άνοιγμα. Τα προαναφερθέντα ανοίγματα αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα των ιδεών του Νίμζοβιτς σχετικά με τον έλεγχο του κέντρου με τα κομμάτια. Επίσης έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην ανάπτυξη δυο γαλλικών αμυντικών συστημάτων, τη ''Βαριάντα Βίναβερ'' (επίσης γνωστή και ως ''Βαριάντα Νίμζοβιτς'') (1. ε4 ε6 2. δ4 δ5 3. Ιγ3 Αβ4) και τη Βαριάντα Προώθησης (1. ε4 ε6 2. δ4 δ5 3. ε5). Ήταν επιπλέον πρωτοπόρος δύο ρηξικέλευθων βαριάντων της [[Σικελική άμυνα|Σικελικής Άμυνας]]: τη Βαριάντα Νίμζοβιτς, 1. ε4 γ5 2. Ιζ3 Ιζ6, που προκαλεί τη συνέχεια 3. ε5 Ιδ5 (όπως και στην Άμυνα Αλιέχιν) και τη βαριάντα 1. ε4 γ5 2. Ιζ3 Ιγ6 3. δ4 γxδ4 4. Ιxδ4 δ5 ?! (με αμφιβολίες να εκφράζονται σχετικά με το αν είναι καλή η τελευταία κίνηση). Ο διεθνής γκρανμαίτρ Τζον Λ. Γουάτσον βάφτισε ως «Νιμζο-Αγγλική» τη βαριάντα 1. γ4 Ιζ6 2. Ιγ3 ε6 3. Ιζ3 Αβ4 την «Νιμζο-Αγγλική», χρησιμοποιώντας την στο 11ο κεφάλαιο του πρόσφατου βιβλίου του ''Mastering the Chess Openings, Volume 3''.<ref>{{Cite book|title = Mastering the Chess Openings, volume 3|last = Watson|first = John L.|publisher = Gambit Publications|year = 2008|isbn = 978-1-904600-98-5|location = Λονδίνο|pages = 351}}</ref>
 
== Προσωπικότητα ==