Ανδρέας Ρηγόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Geoandrios (συζήτηση | συνεισφορές)
Geoandrios (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 92:
Συγγραφέας και πολιτικός φοίτησε στο δημοτικό σχολείο της συνοικίας του Αγίου Γεωργίου, το Πούμπλικο, (βρισκόταν εκεί που σήμερα βρίσκεται το αρχαίο ωδείο). Στις 26 -9-1836]σύμφωνα με δημοσίευμα της αθηναϊκής εφημερίδας "Αθηνά" διέπρεψε σε διαγωνισμό σύνθεσης ρητορικού λόγου στις εξετάσεις της εμπορικής σχολής. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και νομική το 1837 στην [[Αθήνα]] και την [[Πίζα]]. Στην [[Πάτρα]] επέστρεψε το 1842 ως δικηγόρος. Ταξίδεψε σε πολλές [[Ευρώπη|Ευρωπαϊκές]] πόλεις και στις Ηνωμένες πολιτείες και γνώρισε από κοντά πολλές προσωπικότητες όπως ο Μάρξ ενώ ανέπτυξε ιδιαίτερη φιλία με τον [[Βίκτωρ Ουγκό]]. Σε όλη του την ζωή φορούσε φουστανέλα και σε κάθε ευκαιρία τόνιζε για την ανάγκη να απελευθερωθεί και η υπόλοιπη [[Ελλάδα]]. Ήταν φανατικός Αντιβασιλικός και καταφερόταν συχνά κατά του Όθωνα σε πύρινους λόγους που εκφωνούσε ακόμα και στην [[Αθήνα]], έτσι αναγκάστηκε για να μην συλληφθεί να καταφύγει στην Πίζα από την οποία επέστρεψε το 1862 όταν είχε γίνει η έξωση του Όθωνα. Στην Πάτρα του έγινε θριαμβευτική υποδοχή.
 
Μετείχε σε πολλές οργανώσεις όπως [[Κεντρική επιτροπή Ευρωπαϊκής δημοκρατίας]], [[Διεθνή λίγκα για την ειρήνη και την ελευθερία]] η οποία απασχολούσε η επίλυση του [[Ανατολικό ζήτημα|Ανατολικού ζητήματος]]. Τις ίδιες ιδέες προωθούσε συμμετέχοντας στο [[Κομιτάτο της ενεργείας|Κομιτάτο της ενέργειας]] το 1861-186]1862, στον [[Δημοκρατικό σύλλογο Ρήγας]] το 1877-1880. Από το 1861865 εκλέγεται βουλευτής [[Επαρχία Πατρών|Πατρών]] με το ρωσικό κόμμα το 1865 και ανεξάρτητος το 1881 και το 1885. Ήταν αντιμοναρχικός και προσηλωμένος στην [[Μεγάλη ιδέα]]. Αυτοκτόνησε το 1899 πέφτοντας από το καράβι στην θάλασσα στο Σαρωνικό<ref>[[Κωνσταντίνος Δημαράς]], «Ανδρέας Ρηγόπουλος», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στην λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.188</ref>σε ταξίδι που έκανε πηγαίνοντας στην Σύρο. Η σορός του εκβράστηκε στο [[Πόρτο Χέλι]] όπου και τάφηκε<ref>"Εφημερίς Πατρών", φύλλο 2 Φεβρουαρίου 1899</ref>. Τα τελευταία δύο χρόνια έπασχε από κατάθλιψη.
 
== Παραπομπές==