Κορνηλία Σκιπιώνις Αφρικάνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}Η '''Κορνηλία Σκιπιώνις Αφρικάνα''' <ref>Σημειώνεται πως το επώνυμο "Αφρικάνα" είναι σύγχρονη επινόηση. Οι σύγχρονοί της τη διαχώριζαν αναφερόμενοι στους γιους της.</ref> (περ. [[189 π.Χ.]] – [[110 π.Χ.]]) ήταν η δεύτερη κόρη του [[Σκιπίων ο Αφρικανός|Πούμπλιου Κορνήλιου Σκιπίωνα του Αφρικανού]], [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίου]] ήρωα του [[Δεύτερος Καρχηδονιακός Πόλεμος|Β' Καρχηδονιακού Πολέμου]] και της [[Αιμιλία Τερτία|Αιμιλίας Τερτίας]]. Ήταν η μητέρα των αδερφών [[Γράκχοι|Γράκχων]], οι οποίοι αμφισβήτησαν τους πολιτικούς θεσμούς της Ρώμης και προσπάθησαν να περάσουν ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις. Οι Ρωμαίοι την θυμούνταν ως τέλειο παράδειγμα ενάρετης Ρωμαίας γυναίκας.
[[Αρχείο:Laurent de la La Hyre 001.jpg|thumb|250px|right|''"Η Κορνηλία απορρίπτει το στέμμα του Πτολεμαίου" (1646), έργο του Laurent de La Hyre.'']]
Η '''Κορνηλία Σκιπιώνις Αφρικάνα''' <ref>Σημειώνεται πως το επώνυμο "Αφρικάνα" είναι σύγχρονη επινόηση. Οι σύγχρονοί της τη διαχώριζαν αναφερόμενοι στους γιους της.</ref> (περ. [[189 π.Χ.]] – [[110 π.Χ.]]) ήταν η δεύτερη κόρη του [[Σκιπίων ο Αφρικανός|Πούμπλιου Κορνήλιου Σκιπίωνα του Αφρικανού]], [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίου]] ήρωα του [[Δεύτερος Καρχηδονιακός Πόλεμος|Β' Καρχηδονιακού Πολέμου]] και της [[Αιμιλία Τερτία|Αιμιλίας Τερτίας]]. Ήταν η μητέρα των αδερφών [[Γράκχοι|Γράκχων]], οι οποίοι αμφισβήτησαν τους πολιτικούς θεσμούς της Ρώμης και προσπάθησαν να περάσουν ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις. Οι Ρωμαίοι την θυμούνταν ως τέλειο παράδειγμα ενάρετης Ρωμαίας γυναίκας.
 
Ο πατέρας της, Σκιπίων ο Αφρικανός προώθησε την ελληνική κουλτούρα στην Αρχαία Ρώμη. Η ίδια η Κορνηλία μεγάλωσε σε περιβάλλον μορφωμένων ανθρώπων που προστάτευαν τα γράμματα. Μάλιστα στον κύκλο τους άνηκαν ο ποιητής [[Έννιος]], ο ιστορικός Πολύβιος και ο θεατρικός συγγραφέας Τερέντιος.<ref>Marcel Le Glay, Rome, Grandeur et Déclin de la République, Ed Perrin, 1990, επανέκδοση το 2005, (ISBN 2-262-01897-9), σελ. 162 </ref>