Ελεύθερο εμπόριο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Συχνά πολεμούν το ελεύθερο εμπόριο οι εγχώριες βιομηχανίες, των οποίων τα κέρδη και το μερίδιο αγοράς θα μειώνονταν εξ αιτίας των χαμηλότερων τιμών που έχουν τα εισαγόμενα αγαθά<ref>William Baumol και Alan Blinder, [https://books.google.com/books?id=NNRU3b_tE7cC&pg=PA761&dq=principles+of+economics+protectionism&lr=&sig=AZOXuB-1wbnk9VAUB1B291dhoTs#PPA722,M1 Economics: Principles and Policy], σελ. 722.</ref><ref name="brakman2">{{Cite book|last = Brakman|first = Steven|author2 = Harry Garretsen|author3 = Charles Van Marrewijk|author4 = Arjen Van Witteloostuijn|title = Nations and Firms in the Global Economy : An Introduction to International Economics and Business|publisher = Cambridge University Press|year = 2006|location = Cambridge|pages = |url = |isbn = 978-0-521-83298-4}}</ref>. Για παράδειγμα, εάν οι δασμοί στη ζάχαρη που επιβάλλουν οι [[Ηνωμένες Πολιτείες]] επρόκειτο να μειωθούν, οι ζαχαροπαραγωγοί θα εισέπρατταν χαμηλότερες τιμές και κέρδη, ενώ οι καταναλωτές ζάχαρης στις Η.Π.Α. θα ξόδευαν λιγότερα για την ίδια ποσότητα ζάχαρης, εξ αιτίας ακριβώς αυτών των χαμηλότερων τιμών. Η οικονομική θεωρία του [[Ντέηβιντ Ρικάρντο]] ορίζει ότι οι καταναλωτές οπωσδήποτε θα κέρδιζαν περισσότερα από όσα θα έχαναν οι παραγωγοί<ref>Richard L. Stroup, James D. Gwartney, Russell S. Sobel, [https://books.google.com/books?id=1cklAwAVAgkC&pg=PA45&dq=gains+from+trade&sig=CLdppY1FYyQpWYu5FsdmALn1YaI#PPA46,M1 Economics: Private and Public Choice], σελ. 46.</ref><ref name="pugel2">{{Cite book|last = Pugel|first = Thomas A.|title = International economics|publisher = McGraw-Hill|year = 2003|location = Βοστόνη|isbn = 0-07-119875-X}}</ref>. Καθώς, όμως, κάθε ένας από τους λίγους αυτούς εγχώριους παραγωγούς θα έχανε πολλά, ενώ ένας έκαστος από ένα μεγάλο αριθμό καταναλωτών θα κέρδιζε μόνο λίγο, είναι πιθανότερο οι εγχώριοι παραγωγοί να είναι αυτοί που θα προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις κατά της άρσεως των δασμών. Γενικότερα, οι παραγωγοί συχνά υποστηρίζουν επιδοτήσεις και δασμούς επί των εισαγωγών στις εγχώριες αγορές, ενώ αντιδρούν στις επιδοτήσεις και τους δασμούς στις χώρες, όπου κάνουν εξαγωγές.<div style="float:right;text-align:center">[[Αρχείο:Real_Wages_vs_Trade_Percent_of_GDP.svg|link=https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:Real_Wages_vs_Trade_Percent_of_GDP.svg|500x500px|Πραγματικοί μισθοί προς Εμπόριο ως ποσοστό του ΑΕΠ]]''Πραγματικοί μισθοί προς Εμπόριο ως ποσοστό του ΑΕΚΑΕΠ<ref>{{cite web|title = Earnings – National|url = http://bls.gov/data/#wages|work = Databases, Tables & Calculators by Subject|publisher = Bureau of Labor Statistics|accessdate = 16 Μαρτίου 2012}}</ref><ref>{{cite web|title = Table 1.1.5. Gross Domestic Product|url = http://www.bea.gov/national/nipaweb/TableView.asp?SelectedTable=5&ViewSeries=NO&Java=no&Request3Place=N&3Place=N&FromView=YES&Freq=Year&FirstYear=2010&LastYear=2011&3Place=N&AllYearsChk=YES&Update=Update&JavaBox=no#Mid|work = National Income and Product Accounts Table|publisher = U.S. Department of Commerce Bureau of Economic Analysis|accessdate = 16 Μαρτίου 2012}}</ref>'' </div>Οι [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστές]] πολλές φορές προβάλλουν την αντίθεσή τους στο ελεύθερο εμπόριο με το επιχείρημα ότι μεγιστοποιεί την εκμετάλλευση των εργαζομένων από το κεφάλαιο. Για παράδειγμα, ο [[Κάρολος Μαρξ]] έγραψε στο [[Κομμουνιστικό Μανιφέστο]]: «Η αστική τάξη... έχει δημιουργήσει αυτή τη μοναδική, ασυνείδητη ελευθερία – το ελεύθερο εμπόριο. Με μία λέξη, για την εκμετάλλευση, που καλύπτεται από θρησκευτικές και πολιτικές ψευδαισθήσεις, έχει υποκαταστήσει την σκέτη, ξεδιάντροπη, άμεση, βάρβαρη εκμετάλλευση». Εντούτοις, ο Μαρξ ήταν υπέρ του ελεύθερου εμπορίου για το μόνο λόγο<ref>"It is in this revolutionary sense ''alone'', gentlemen, that I vote in favor of free trade." [[Κάρολος Μαρξ]] [http://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/01/09ft.htm#marx On the Question of Free Trade], ομιλία στον Δημοκρατικό Σύνδεσμο Βρυξελλών στην ανοικτή συνάντηση της 9ης Ιανουαρίου 1848</ref>, ότι πίστευε πως θα έφερνε την κοινωνική επανάσταση πιο γρήγορα.