Νίκος Ζαχαρίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ωδείο Ηρώδου του Αττικού και όχι Ηρώδειο, όπως λανθασμένα έχει επικρατήσει να λέγεται. Δεν είναι το ωδείο του Ηρώδη. |
|||
Γραμμή 8:
Τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς και με τη συμβουλή του διάσημου προπολεμικά Έλληνα δραματικού τενόρου Οδυσσέα Λάππα, ο Νίκος Ζαχαρίου μεταβαίνει στην Ιταλία για να τελειοποιήσει τις φωνητικές του ικανότητες, στη Σχολή Τραγουδιού της Σκάλας του Μιλάνου. Εκεί όμως μαθαίνει ότι η αρμόδια επιτροπή υπό τον Τοσκανίνι εισηγείται την ένταξή του στο δυναμικό της Σκάλα ως σολίστ. Στις 16 Δεκεμβρίου του 1953, ο Nicola Zaccaria, όπως ήταν το ψευδώνυμο που υιοθέτησε έκτοτε, κάνει το ντεμπούτο του στην Σκάλα του Μιλάνου, ως Σπαραφουτσίλε στον «[[Ριγκολέτο]]» του Βέρντι.
Οι εμφανίσεις του στη Σκάλα και στα σημαντικότερα λυρικά θέατρα όλου του κόσμου (Κρατική Όπερα Βιέννης, Όπερα Παρισίων, Βερολίνου, Κόβεντ Γκάρντεν, Κάρνεγκι Χολ κ.ά.) πυκνώνουν. Αργότερα, επιστρέφει στην Ελλάδα ως σολίστ σε διάφορες μεγάλες παραγωγές στο
Ξεχωριστή θέση στην καριέρα του αποτελεί και το γεγονός της αδιάκοπης και στενής συνεργασίας του με την [[Μαρία Κάλλας]] σε 14 όπερες, με την πρώτη τους κοινή εμφάνιση να γίνεται το 1955 στην [[Σκάλα του Μιλάνου]], με την όπερα «Λουτσία ντι Λαμερμούρ» του Ντονιτσέτι υπό τη διεύθυνση του [[Χέρμπερτ φον Κάραγιαν]].
|