Νίκος Ζαχαρίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι εμφανίσεις του στη Σκάλα και στα σημαντικότερα λυρικά θέατρα όλου του κόσμου (Κρατική Όπερα Βιέννης, Όπερα Παρισίων, Βερολίνου, Κόβεντ Γκάρντεν, Κάρνεγκι Χολ κ.ά.) πυκνώνουν. Αργότερα, επιστρέφει στην Ελλάδα ως σολίστ σε διάφορες μεγάλες παραγωγές στο Ωδείο Ηρώδου του ΑττικούΗρώδειο και στην Επίδαυρο. Έχει την τύχη να εμφανιστεί στα πιο σημαντικά μουσικά φεστιβάλ του κόσμου, όπως του [[Ζάλτσμπουργκ]], του Εδιμβούργου και αλλού. Πλέον, καθιερώνεται ως ένας από τους σπουδαιότερους βαθύφωνους του κόσμου με ένα ευρύ ρεπερτόριο που περιλαμβάνει έργα συνθετών όπως Μοντεβέρντι, Μότσαρτ, Βάγκνερ, Ροσίνι, Μπελίνι, Ντονιτσέτι, Βέρντι και πολλών άλλων. Πολλά από αυτά ηχογραφούνται ή βιντεοσκοπούνται και κυκλοφορούν από τις εταιρείες ΕΜΙ, Columbia, Decca κ.ά.

Ξεχωριστή θέση στην καριέρασταδιοδρομία του αποτελεί και το γεγονός της αδιάκοπης και στενής συνεργασίας του με την [[Μαρία Κάλλας]] σε 14 όπερες, με την πρώτη τους κοινή εμφάνιση να γίνεται το 1955 στην [[Σκάλα του Μιλάνου]], με την όπερα «Λουτσία ντι Λαμερμούρ» του Ντονιτσέτι υπό τη διεύθυνση του [[Χέρμπερτ φον Κάραγιαν]].