|
Συνιστώντας ο ελληνοκεντρισμός μια ιδιαιτέρως ελκυστική ιδεολογία, κινητοποιεί τις μάζες και χειραγωγεί με πρωτοφανή επιτυχία τις ισχυρές εθνικές ταυτίσεις των ατόμων. Παρ' όλα αυτά, υποστηρίζεται ευρέως κατά τις τελευταίες δεκαετίες ότι μια άλλη διαδικασία, και ιδεολογία, η παγκοσμιοποίηση και ο πολιτισμικός σχετικισμός{{fn|7}} καθίσταται αναγκαία οπτική γωνία, αν επιθυμεί να κατανοήσει κανείς τις διαρκείς μεταβολές και διαφορετικές διαστάσεις μιας παγκόσμιας, εξελισόμενης πολύπολιτισμικής κοινωνίας{{fn|8}}. Θεωρητικά μια τέτοια άποψη καθιστά παρωχημένο τον εθνικισμό και θέτει σε κίνδυνο τα εθνικά κράτη, αποδυναμώνοντας τις εθνικές ταυτότητες. Όμως, πληθώρα εμπειρικών στοιχείων υποδεικνύουν ότι κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί και ότι αντιθέτως οι εθνικές ταυτότητες έχουν ενδυναμωθεί στην αυγή του [[21ος αιώνας|21ου αιώνα]].
==Νεολογισμοί και αντιπαλότητες==
'''Από την πλευρά των ελληνοκεντρικών, κατά της ξενομανίας και ξενοδουλείας:'''
:'''''Νεοέλληνας''''': Ο όρος χαρακτηρίστηκε ήδη αρνητικά από τους πρώτους υπερμάχους του ελληνοκεντρισμού και της παραδοσιακής ελληνικότητος της "καθ' ημάς ανατολής", καθ' όσον θεωρήθηκε ότι εξέφραζε ένα νέο είδος Έλληνα, ξένης ευρωπαϊκής κατασκευής, όχι ταυτόσημο του διαχρονικού "Έλληνα", αλλά άσχετο και πάντως κατώτερο αυτού. Ο Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων γράφει χαρακτηριστικά (''"Επίκρισις εις την σύντομον απάντησιν του κυρίου Νεοφύτου Βάμβα"'', Αγία Πετρούπολη, 1839): ''"Εξετάζωμεν την λέξιν "νεοελληνική". Πρώτος δε του κακεντρεχούς επιθέτου δημιουργός ανεφάνη πάλιν αυτή των νεωτεριστών και καινοτόμων η συμμορία. Αλλ' όστις λέγει και φρονεί σπουδαίως γλώσσαν νεοελληνικήν, ο τοιούτος υβρίζει τους Έλληνας, τους οποίους ως φαίνεται θεωρεί Νεοέλληνας! Έλληνας δηλονότι ουχί νεωτέρους ως προς τους πάλαι προγόνους αυτών κατά χρόνους συγκεκριμένους, αλλά παντί νέους και καινοφανείς, νεωστί βλαστήσαντας και εξ αρχής αναφανέντας εις την ελληνικήν γην, ως λέγομεν και νεοπολίτας ανθρώπους νεωστί γενομένους πολίτας από δούλων ή αλλοδαπών."''
:'''''ψαλιδόκωλοι''''': Ο όρος εσήμαινε αρχικώς τους ντυμένους με δυτικό σχιστό φράκο ή κοστούμι, σε αντιδιαστολή με τους φουστανελοφόρους ή βρακοφόρους Έλληνες των επαναστατικών και μετεπαναστατικών χρόνων. Δηλώνει την πίκρα και την αγανάκτηση των αγωνιστών και του απλού λαού για τον παραμερισμό τους από την ξένη με τα λαϊκά ελληνικά ήθη Βαυαροκρατία και τους άκαπνους και ξενοθρεμμένους λογίους.
:'''''φραγκοραγιάδες''''': Όρος χρησιμοποιούμενος από τον οραματιστή του ελληνοκεντρισμού Περικλή Γιαννόπουλο.
:'''''γραικύλοι''''' και '''''νεογραικύλοι''''': Ο όρος αυτός πλάστηκε από τον αρχαίο Ρωμαίο ρήτορα Κικέρωνα και χρησιμοποιήθηκε για να χαρακτηρίσει τους δουλοπρεπείς έναντι των Ρωμαίων Έλληνες της εποχής. Στην νεώτερη εποχή χρησιμοποιείται ευρέως για να χαρακτηρίσει την δουλοπρέπεια προς την Δύση.
:'''''Κουλτουριαρέοι ή Θολοκουλτουριάρηδες''''': Η λέξη πλάστηκε για να χαρακτηρίσει την ακατάληπτη για τον λαό και κυρίως ξένη προς το λαϊκό αίσθημα και την ελληνική παράδοση, γλώσσα, νοοτροπία και πεποιθήσεις καλλιτεχνών και διανοουμένων, κυρίως της λεγόμενης "προοδευτικής" αριστεράς. Ο ποιητής [[Ντίνος Χριστιανόπουλος]] γράφει σε σχετική μελέτη του (''"Τα [[αλαμπουρνέζικα]] ή η γλώσσα των σημερινών κουλτουριάρηδων"''): ''"Κουλτουριάρηδες είναι οι διανοοούμενοι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ό,τι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι' αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σκέψη. Κουλτουριάρηδες βρίσκονταν σ' όλες τις εποχές. Στην αρχαία Ελλάδα τους κοροϊδεύει πολύ άσχημα ο Αριστοφάνης επειδή χρησιμοποιούν πάντα καινούριες και παράξενες λέξεις για να ξιπάσουν τον κόσμο. Και οι σοφιστές ήταν ένα είδος κουλτουριάρηδες της εποχής τους."''
'''Από την άλλη κατά του σωβινισμού:'''
:'''''Ελληνάρας ή Ελληναράς''''': Η λέξη '''Ελληνάρας''' αποτελεί [[νεολογισμός|νεολογισμό]] που επιχειρεί να απεικονίσει άτομα της νεοελληνικής πραγματικότητας τα οποία παρουσιάζουν σε ακραίο βαθμό [[Ευρώπη|ευρωπαϊκή]] αγοραφοβία, [[εθνοκεντρισμός|εθνοκεντρικό]] ναρκισσισμό, έντονο [[εθνικισμός|εθνικισμό]], με ή χωρίς, στοιχεία μισαλλόδοξου θρησκευτικού φονταμενταλισμού. Τα άτομα αυτά παρουσιάζουν έντονα στοιχεία [[Σεκταρισμός|σεκταρισμού]] και θρησκευτικού ηγεμονισμού και εκφράζονται γραπτά ή προφορικά με αδιαλλαξία και φανατισμό μέσω συγκινησιακά φορτισμένων κηρυγμάτων παρελθοντολογίας, σχετικά με διάφορες περιόδους της ελληνικής [[ιστορία]]ς ([[αρχαία Ελλάδα]], [[Βυζάντιο]] κ.λπ.) που έχουν ως κύριο στόχο την ανάδειξη του επιχώριου ελλαδισμού τους σε παραχαραγμένο οικουμενικό πρότυπο [[πολιτισμός|πολιτισμού]].
==Παραπομπές-σημειώσεις==
| 