Ισμαήλ Εvβέρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 9:
Το 1908 ξέσπασε στη Θεσσαλονίκη η επανάσταση των Νεότουρκων και ο νεαρός Εμβέρ γρήγορα έγινε ένας από τους στρατιωτικούς της ηγέτες. Η επιτυχία της έφερε το [[Κομιτάτο Ένωσης και Προόδου]] στην εξουσία, ξεκινώντας την αποκαλούμενη ''Δεύτερη Συνταγματική Περίοδο'' της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]]. Κατά τη διάρκεια της επόμενης χρονιάς επιχειρήθηκε αντιπραξικόπημα που εκφράστηκε με το συμβάν της 31ης Μαρτίου 1909, όταν υποστηρικτές του ανατραπέντος σουλτάνου [[Αμπντούλ Χαμίτ Β']] εξεγέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη αλλά το κίνημά τους καταπνίγηκε. Ο Εμβέρ Μπέης διαδραμάτισε ενεργό ρόλο στην καταστολή αυτής της εξέγερσης. Στη συνέχεια, τοποθετήθηκε ως στρατιωτικός ακόλουθος στην οθωμανική πρεσβεία του [[Βερολίνο|Βερολίνου]], όπου έγινε θαυμαστής της γερμανικής στρατιωτικής κουλτούρας με αποτέλεσμα να προβεί σε ενίσχυση των στρατιωτικών δεσμών μεταξύ [[Γερμανία]]ς και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας προσκαλώντας Γερμανούς αξιωματικούς να μεταβούν στην Τουρκία ώστε να συμβάλλουν στην αναμόρφωση και αναδιοργάνωση του Οθωμανικού Στρατού.
Το 1911, η [[Ιταλία]] εισέβαλε στην τότε οθωμανική επαρχία της Τραμπλουσγκάρπ (σημερινή [[Λιβύη]]) σημαίνοντας την έναρξη του [[
Το 1912, χάρη στον ενεργό και σημαντικό του ρόλο στον πόλεμο αυτό, αν και ηττημένος, πήρε προαγωγή και έγινε [[Αντισυνταγματάρχης]]. Η σημαντική αυτή ήττα όμως κόστισε στο ''Κομιτάτο Ένωσης και Προόδου'' που έχασε την δημοτικότητα που απολάμβανε και έπεσε από την κυβέρνηση, για να το αντικαταστήσει η [[Φιλελεύθερη Ένωση]] (''Hürriyet ve İtilâf''), το δεύτερο σε δύναμη κόμμα στο οθωμανικό κοινοβούλιο εκείνη την εποχή μετά το ''Κομιτάτο Ένωσης και Προόδου''. Τον Οκτώβριο του 1912 ξέσπασε ο [[Α' Βαλκανικός Πόλεμος]] στη διάρκεια του οποίου οι οθωμανικές στρατιές υπέστησαν συντριπτικές ήττες από τις δυνάμεις της
Η κυβέρνηση κλονίστηκε από τις αλλεπάλληλες ήττες και αυτό έδωσε την ευκαιρία στον Εμβέρ Μπέη να βρεθεί στο ανώτερο σκαλοπάτι της εξουσίας. Με πραξικόπημα τον Ιανουάριο του 1913, οι Νεότουρκοι πήραν την εξουσία με τον Εμβέρ Μπέη να γίνεται υπουργός Στρατιωτικών (έγινε ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της στρατιωτικής πτέρυγας της Επιτροπής Ένωσης και Προόδου) και εγκατέλειψαν τις υπό εξέλιξη διαπραγματεύσεις ειρήνης του [[Λονδίνο|Λονδίνου]]. Ακολούθησαν νέες εχθροπραξίες οι οποίες χειροτέρευσαν περισσότερο τη θέση της Αυτοκρατορίας καθώς τα δύο τελευταία σημαντικά οχυρά που είχαν απομείνει έπεσαν στα χέρια των συμμάχων, η μεν [[Αδριανούπολη]] στα χέρια των Βουλγάρων, τα δε [[Ιωάννινα]] στα χέρια των Ελλήνων. Αποτέλεσμα όλων αυτών των ταπεινώσεων ήταν η συνθηκολόγηση των Οθωμανών με τη [[Συνθήκη του Λονδίνου (1913)|Συνθήκη του Λονδίνου]] του 1913.
| |||