Μοντέρνο Μπενόνι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Francois-Pier (συζήτηση | συνεισφορές)
Προσθήκη συνδέσμων
Francois-Pier (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 29:
 
== Ιστορία ==
Ο [[Φρανκ Μάρσαλ]] εφηύρε το Μοντέρνο Μπενόνι και το έπαιξε εναντίον του [[Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα]] το 1927 στη [[Νέα Υόρκη]],<ref>{{cite web |title=Jose Raul Capablanca vs Frank James Marshall, New York (1927) |publisher=chessgames.com |url=http://www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1007834 |accessdate=10 Μαρτίου 2016}}</ref> αλλά οι πειραματισμοί του στο άνοιγμα αυτό αγνοούνταν σε μεγάλο βαθμό για περισσότερα από 20 χρόνια. Στη δεκαετία του 1950, το άνοιγμα αναζωογονήθηκε από σκακιστές στη [[Σοβιετική Ένωση]], επικεφαλής ανάμεσά τους ήταν ο γκρανμαίτρ [[Μιχαήλ Ταλ]]. Ακολούθησαν και άλλοι παίκτες με εξίσου επιθετικό και ανυποχώρητο στυλ, όπως ο [[Μπόμπι Φίσερ]] και ο [[ΓκάρυΓκάρι Κασπάροφ]], μέχρι που εδραιώθηκε η φήμη του ανοίγματος ως μία από τις πιο δυναμικές αντιδράσεις των μαύρων στο 1.δ4.
 
Το Μοντέρνο Μπενόνι υπέστη σοβαρή θεωρητική κρίση στη δεκαετία του 1980 και του 1990, όταν οι σκακιστές παίζοντας με τα μαύρα συναντούν μεγάλες δυσκολίες στην εκπλήρωση της επίθεσης Ταϊμάνοβ μετά από 7.ζ4 και τη σύγχρονη κύρια [[Βαριάντα (σκάκι)|βαριάντα]]: 7.Ιζ3 Αη7 8.θ3 0-0 9.Αδ3. Κατά τον 21ο αιώνα η θεωρητική στήριξη του ανοίγματος ανέκαμψε και μαζί της ανέκαμψε και η φήμη του ανοίγματος. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ήταν η επιλογή του [[Βλαντιμίρ Κράμνικ]] όταν χρειαζόταν μια νίκη με τα μαύρα κατά το προτελευταίο παιχνίδι στο Κλασικό [[Παγκόσμιο Σκακιστικό Πρωτάθλημα]] το 2004.