Βασιλειδιανοί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σύμφωνα με την άλλη εκδοχή της διδασκαλία του Βασιλείδη η λύτρωση συνίστατο στην απελευθέρωση μόνο των φωτεινών μερών τα οποία είχε αποσπάσει το σκότος απο τον κόσμο του φωτός<ref>(Acta Archelai, 67)</ref>. Αυτή η εκδοχή πιθανώς είναι μεταγενέστεργη και αποτελεί την κυριότερη μεταβαολή της διδασκαλίας του Βασιλειδιανισμού. Στην αρχή υπήρχε ο κατώτερος ουρανός<ref>(Έλεγχος 7,21) «σπέρμα κόσμου, το δε σπέρμα τπου κόσμου πάντα είχεν εν εαυτώ, ως ο του σινάπεως κόκκος...καθάπερωον όρνοθος ευποικίλου τινόςκαι πολυχρωμότατου, οιονεί του ταώνοςή άλλου τινός</ref>. Απο το σπέρμα-κόσμο εκδιπλώθηκαν 3 ουρανοί καθένας απο τους οποίους είχε δικό του Θεό και καθείς εξ αυτών είχε δικό του υιό. Στον τελευταίο κόσμο ενυπάρχει μια «υπολειμμένη υιότης» η οποία τείνει προς ανώτερη λεπτομερή υιότητα<ref>(Ιππολύτου, Έλεγχος 7,21-25)</ref>. H λυτρωτική αιτία της καθόδου παραμένει η ίδια μόνο που σε αυτή ο Ιησούς αληθώς πέθανε στο σταυρό, αλλά μόνο το σωματικό μέρος.<ref>(Ιππολύτου, Έλεγχος 7,27)</ref> Σε αυτή την περίπτωση η λύτρωση ταυτίζεται προς την ιδέα της αποκαταστάεωςτωναποκαταστάεως των πάντων.