Νέες Πολιτικές Δυνάμεις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|χώρα = Ελλάδα

}}

 

==Ίδρυση==

Η Διακήρυξη περιείχε πολλά ενδιαφέροντα σημεία. Η προσήλωση στον κοινοβουλευτισμό (με κόμματα αρχών, με βουλευτές που δεν αλλάζουν αυθαιρέτως πολιτική), η ταυτόχρονη αντίθεση προς την εθνική υποτέλεια και τη διεθνή απομόνωση (με ιδιαίτερη απόκλιση προς την Ευρώπη και τον δημοκρατικό σοσιαλισμό), η αξίωση να καταργηθούν οι αντιδημοκρατικοί νόμοι που αποτελούν κακή κληρονομιά του παρελθόντος, η συνηγορία για περισσότερη αυτοδιοίκηση και πιο ελεύθερο συνδικαλισμό, η αντίληψη ότι οι ένοπλες δυνάμεις πρέπει να υπηρετούν το λαό, η αντίθεση προς τις ασύδοτες κερδοσκοπικές εκμεταλλεύσεις που αλλοιώνουν τον εθνικό μας χώρο, η καταδίκη του ανεξέλεγκτου ξένου ή ελληνικού κεφαλαίου και της αυθαιρέτου επιχειρηματικής δραστηριότητας, η έξαρση της ανθρωπιστικής μορφώσεως και της τεχνικής επαγγελματικής κατάρτισης ως συμπληρωματικών σκοπών της Παιδείας, η πίστη στην ανάγκη συμμετοχής των σπουδαστών στην πανεπιστημιακή ζωή, η αγάπη προς την δημοτική γλώσσα-όλα αυτά τα αιτήματα και τα «πιστεύω» τιμούν εκείνους που τα εκθέτουν με τόση παρρησία στο κείμενο της ιδρυτικής τους διακηρύξεως.

Η Καθημερινή, που υποδέχθηκε την πρωτοβουλία πολύ θετικά, έγραφε: «Αποδεικνύουν ότι έχει αρχίσει να σχηματίζεται στην ελληνική πολιτική ζωή ένας πυρήνας από ανθρώπους με αγνό παρελθόν, με ευρύτατη μόρφωση και καλλιέργεια, με μαχητικότητα και γνήσιες δημοκρατικές αρχές, που αποτελούν ασφαλώς μια καινούρια ελπίδα για το μέλλον.»

Ακολούθησε μόλις ένα μήνα αργότερα, μια απρόσμενη ενέργεια. Χωρίς να προηγηθεί απόφαση των ιδρυτικών μελών των Ν.Π.Δ., ούτε καν συζήτηση στο Κεντρικό Γραφείο, τρία μέλη του-Γ.Α.Μαγκάκης, Γ.Πεσμαζόγλου, Α.Πεπονής μαζί με τον Δ.Τσάτσο-ανταποκρίθηκαν σε πρόσκληση του Χ.Λαμπράκη για συνάντηση με τον Γ.Μαύρο, ο οποίος αντιπροσώπευε όσους είχαν μείνει στην Ένωση Κέντρου μετά τη διάσπαση του Ιουλίου 1965. Ο Μαύρος είχε διασωθεί από την λαίλαπα των «Ιουλιανών» του 1965, μεταπηδώντας εγκαίρως στην Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας. Την επόμενη πληροφόρησαν την Κεντρική Επιτροπή για την συμφωνία ενοποίησης των Ν.Π.Δ. με αυτές της Ε.Κ. Το όνομα που είχε επιλεγεί: «Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις». Αποδείκνυε ότι είχε γίνει σεβαστή η ιδιαίτερη ταυτότητα της ΚΝΠΔ.