Αγιάσος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 452:
Ο Άγγλος περιηγητής Richard Pecocke (1704-1765) επισκέπτεται τη Μυτιλήνη το 1739 και στο βιβλίο του «Περιγραφή της ανατολής», Λονδίνο 1745 (Pococke Richard "A description of the East" London 1745 volume b, page 15), αναφέρει για την Αγιάσο "Στα νοτιοδυτικά, πάνω στα βουνά είναι ένα μεγάλο χωριό πολύ πλούσιο, που λέγεται Αγιάσος, που παράγει λάδι και ρετσίνι για τον στόλο του Σουλτάνου".
 
Ο υποπρόξενος της Αγγλίας στη Μυτιλήνη Charles Newton (1816-1894) επισκέπτεται την Αγιάσο στις 30 Σεπτεβρίου 1852 και αναφέρει (Newton Charles 1865 "Travels and discoveries in the Levant" London (2 volumes)") Με το φίλο μου τον κ. Hughes, ακόλουθο της πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη κάναμε μια τριήμερη εκδρομή. Φτάσαμε σε ένα γραφικό μέρος την Καρήνη, όπου σε μια τετράγωνη δεξαμενή χυνόταν το πιο άφθονο και καθαρό νερό. Ένα γύρω τριάντα πλάτανοι με κορμούς κουλουριασμένους με μύρια φανταστικά σχήματα. Εδώ καθίσαμε λίγο και βρέξαμε τα ψωμιά μας στην πηγή και τι ευχάριστο, σκεφτήκαμε, ότι το μέρος ήταν πολύ μακριά από τους Cockneys (Λοινδρέζους) κι η ησυχία του ποτέ δεν βεβηλωνόταν απ΄ τον ήχο των φελών της σαμπάνιας και τον θόρυβο των μαχαιριών και πηρουνιών των Ευρωπαικών πικ-νικ. Φτάσαμε στην Αγιάσο. Οι δρόμοι είναι στενοί, απότομοι, σκοτεινοί με ρείθρο στη μέση και πεζοδρόμια στα πλάγια για τους διαβάτες. Από πάνω κρέμονται ξύλινα σπίτια που μόλις αφήνουν να φανή μια λουρίδα από ουρανό. Θυμίζει Ευρωπαϊκή μεσαιωνική πόλη. Το κονάκι του Αγά εδώ είναι μια κακή απομίμηση του κονακιού του πασά στην πρωτεύουσα. Φιλοξενηθήκαμε από ένα Έλληνα. Για να πληθούμε κανάτια και λεκάνες, καθώς τα ξέρουμε, είναι άγνωστα. Ούτε μια οδοντόβρουτσα είναι δυνατόν να βρεθή στην πόλη Μυτιλήνη αν και έχη απ' ευθείας εμπόριο με την Ευρώπη. Ανεβήκαμε με τον Αγά και τους προύχοντες στον Όλυμπο το άλλο πρωί, μαζί με πολλούς υπηρέτες. ΄Ένας κρατούσε την ομπρέλα του Αγά, άλλος το τουφέκι του, άλλος την πίπα του, θαρρείς κι ήταν Σατράπης της Ασσυρίας. Κάναμε μιάμιση ώρα να φτάσουμε στην κορυφή." Ο ίδιος συγγραφέας στις 20 Ιουλίου 1855 αναφέρει "Στο πανηγύρι της Αγιάσου μαζεύεται πολύς κόσμος κι απ΄ τα γύρω νησιά και τη Μ. Ασία. Οι γυναίκες επιτρέπονται να κοιμηθούν στην εκκλησία. Μπαίνοντας μέσα βρήκα ένα πλήθος να κάθεται στα πεζούλια τρώγοντας και πίνοντας. Όταν έρχεται ο Αρχιεπίσκοπος διώχνει αυτόν τον profanum vulgus. Η Παναγία έχει πολλά αφιερώματα. Οι Ιερείς πληρώνονται από αυτά και τα υπόλοιπα ξοδεύονται σε δημόσια έργα. Πολλοί άρρωστοι κοιμούνται μέσα στην εκκλησία το Σαββατόβραδο για να θεραπευθούν "
 
O Bouan μέλος της Γαλλικής σχολής Αθηνών στην έκθεση του προς το Γαλλικό υπουργείο παιδείας ("Rapport adresse en 1855 a M le Ministre de l' instruction publique sur La topographie et l' histoire se l' ile de Lesbos" Anrchives des Missions Scientifiques vol E Paris 1856") αναφέρει "Η Αγιάσος έχει 1000 περίπου σπίτια. Οι μόνοι Τούρκοι είναι ο Αγάς κι οι στρατιώτες του. Η θέση της είναι θελκτική και όλα είναι μοναδικά. Τα βουνά γύρω είναι καλλιεργημένα μέχρι την κορυφή τους. Είναι το σημαντικότερο χωριό του νησιού μετά τη Μυτιλήνη. Δεν έχει αρχαιότητες. Όλοι οι πιστοί της Λέσβου και της Μικρασιατικής παραλίας δίνουν το ραντεβού τους εδώ στις 15 Αυγούστου στην εκκλησία της Παναγιάς, που χτίστηκε τον 15ο αιώνα. Πολλά τα θαύματά της. Οι ανίατοι άρρωστοι μένουν 40 ημερόνυχτα μέσα κει και φεύγουν τελείως θεραπευμένοι, λένε οι κάτοικοι. Είδα με τα μάτια μου τρεις δυστυχισμένους ξαπλωμένους πάνω σε παλιοκρέββατα μέσα στην εκκλησία. Περίμεναν με πίστη την 40η ημέρα που θα τους έδινε την υγειά τους.... Οι Γενουάτες έχτισαν πάνω σε ένα απότομο λόφο ένα φρούριο, που οι κάτοικοι αποφεύγουν να συστήσουν στους ταξιδιώτες την επίσκεψη με την ελπίδα να μη βρουν εκεί τους θησαυρούς των παλιών Ηγεμόνων τους."
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Αγιάσος"