Αλέξανδρος Παναγούλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

== Ποιητικό έργο ==

Ο Αλέξανδρος Παναγούλης βασανίζεται καθημερινά, με τα πιο ευφάνταστα, σκληρά και αποκρουστικής σύλληψης βασανιστήρια καθ΄ όλη την διάρκεια της κράτησης του. Η αυτοκυριαρχία του, η αυτοπειθαρχία του, το πείσμα στο να υπερασπιστεί αυτό που πιστεύει και το χιούμορ που διέθετε λειτουργούν σαν ασπίδες χάρη στις οποίες κατορθώνει να επιβιώσει τον σωματικό και ψυχικό βιασμό. Κατά πολλούς, στις φυλακές του Μπογιατίου γράφει τα καλύτερα του ποιήματα στον τοίχο του κελιού του ή σε μικροσκοπικά παλιόχαρτα, με μελάνι συχνά το ίδιο του το αίμα. Πολλά από τα ποιήματα του δεν διασώθηκαν. Αρκετά όμως από αυτά είτε κατάφερε να τα βγάλει από την φυλακή με διάφορους τρόπους είτε να τα ξαναγράψει αργότερα χάρη στο ισχυρό μνημονικό του. Το [[1972]], ενώ ήταν ακόμη στη φυλακή, εκδίδεται στο [[Παλέρμο]] η πρώτη ποιητική του συλλογή στα Ιταλικά ''Altri seguiranno: poesie e documenti dal carcere di Boyati'' (Άλλοι θα ακολουθήσουν: ποίηση και ντοκουμέντα από τις Φυλακές του Μπογιατίου) με εισαγωγικό σημείωμα από τον Ιταλό πολιτικό [[Φερούτσιο Πάρη]] και τον Ιταλό σκηνοθέτη και καλλιτέχνη [[Πιέρ Πάολο Παζολίνι]]. Για το έργο του αυτό ο Α. Παναγούλης βραβεύτηκε με το [[Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας Βιαρέτζιο]] (Premio Viareggio Internazionnale) τη χρονιά που ακολούθησε. Μετά την απελευθέρωση του ο Α. Παναγούλης εξέδωσε στο [[Μιλάνο]] την δεύτερή του ποιητική συλλογή στα Ιταλικά ''Vi scrivo da un carcere in Grecia'' (Μέσα από Φυλακή σας γράφω στην Ελλάδα) με εισαγωγικό σημείωμα από τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Είχε προηγηθεί η έκδοση στα ελληνικά τετραδίων όπως η συλλογή με τίτλο ''Η Μπογιά''.

 

=== Ποιήματα ===